106 Diſpenſatio. 148. Facultas difpenfandi eorundem cimi cularibus. Cxxxiv. 134. E praris própriè;'éft alicui Definitio A luris aliàs obligantis iufta&r Dipenfa: tionabilis relagatio, ab authotitatemadid zons O habente, Veenim licita fit ipfa Difpenl: Beguifita.. b: tio, iuſtam& rationabilem ad diſpenſanil requirit cauſam, quæ ſi non adſit, dillſt tio potis erit, quàm diſpenſatio. Esigt item authoritatem Diſpenſantis, ſali ein haberi poteft,& non eft periculum inmo ra, quia nullus eſt judex in ſua cauſo, fd Superioribus demandata eft cura legis it: ? terptetandæ, P, Polit, ¿z e, 10. Regul, ú. gh! SNI 135. Cauſæ verð ad difpenfandum; Geafand;,(YA mMuisvariæ fint, iuxta varia genera Di: {peñfationum, regulariter tamen allignat: tur: Pietas erga Deum; com- munis vel priuata; feu corporalis, feu(piri: tualis; vtilitascomunis vel priuata; què litas Perfonæ cum qua difpenfatur;& alig quæ pto qualitate loci& tempotis, vel ipfa us rei, ad quam aliquando minor necell⸗ tas vel vtilitas ſufficit, ſæpè autem melot requiritur, arbittio Prudentis fuetint leg timæ iudicatæ. P. Polit. cit, Lezan. ro.3 qh eggyyi Reg: V. Difpenfare..2. Etalij communitet, Facultas 136. Facultas diſpenſandi, quod al © Mare- prælens attinet; elt vel penèsPrælatos, vl fit- o Conf Secu torut potel bus Con pan ribu mer ftit gul d2 teq lusi tis? fpe bus nera talit ehl inn, cep Mi tha Qio pik 