Seite
Non facia le difhene Jardim. 220 Diſpenſatio. mune Ecclefiæ, quo cauetur, pacto ptiul torum, juti publico, minimè derogati 4 diligenti. deforo compet. Et haberGl. ihc al Apoſtolicam, de Regul. V. Monaſterj. Placet ideò fententia. Peyr, de fabd Reg. ġ. 1 ti, $.3. Nequeiplam Capitulum Provinciale veletiam Generale; in hoc difpenfare pof- fe. Neque valet hic dicere, quod vnicuigi licet juri fuo renunciare; namdico, quòd hoc intelligitur de juribus ſingulatibus& perſonalibus, nonautem de ijs, quæ funtin præiudicium tertij, vt eſſet in hoc caſu, ni- mirum communitatis. Nau. h3, Conf. a2 &z3z. Vniuerſim, quàm oporteat Prælatos eſſe cautos in diſpenſando, præſertim ne pta- textu vel occaſione laborũ, vel officiorum, aliqua fiat exemptio ab obſeruantijs Regu- laribus in equitatione, in ieiunio, cultudi. uino, horiſque canonicis& ſimilibus, ſiue per priuilegia, fiue communis etiam juris aut Doctorum benignas conceſſiones, do- cuit memorabili facto Greg, P, 13, Qui, Wt refert Vrban, ab Afcens, Theol. Moral, tr% p. 2. dift.:6, 4, Reg. 8. nunquam voluit dif- penſare cum inſigni viro, qui ter in die con- cionabatur Romæ cum excellenti populo» rum ædificatione, modò tamen ab officij obligatione maneret exemptus, ſiquidem reſpon⸗ Tepot aco mum nis p inde feru qu rios mol qua fide bere ligi | hon difi undo doa hini An poli busi tun firi tio j t | iu