Pæna Eccleſiaſtica. 362. Pœns ipſo facto incurrenda, num con. trahatur ante fententiam? 363. Speciatim de Cenfuris, Irtegularitate, Iure perendi debitum Matt. 364. Ipfo Iure prinatusofficio vel heneficioal quid teneatur? 365. Si ſit Iuris ac. quirendi vel acquifitiz 366. Exem- plum keligioſum. 367. Pænarum remifio. 363. à quo petenda? Poteſtas Praelatorum Regularium erga fubditos, 370. Confeforum. 371. Re- fetu Sacularium. 372. Quomodo invandus qui prinatus of of- ficio? CFC 373 Depænis alijs Ecclefiaftigisi 3 Jæna, fecundùm Viptan. L. fi quis, de pæn. ek fupplicium, quo quis obde. Penaguid, i Le? lictum afficitur. In Iure Canon. c. Pœnitentia. d. 2. Pænt, inquit, propriè dicitus læſio, qus punit& vindicat, quod quiſque commifit. Vi quicunque fultus efl in culpa, fiat fapiens in- na. d. 38 c, Qui ea. Dicitur læſio, ſtrictè enim ac propriè nomine Pænæ venit folùm cot- poralis, ſeu afflictiua corporis. Largè ta- men lumitur pro omni, quod pro culpa in- fertur, ſeu politiuè, quæ Pæna ſensiis dicitur, id eſt, afflictina appetitüs, ſiue inferioris fiue fuþerioris: feu priuatiuè, quæ Pæn damni vocatur, quà pro culpa aliquid au- fertur atun f rentis y4 wakt, EM | \tian i Mitte W