Ulsconſßici poſſunt,& tangiturilud, in Quod, der prædicatum. Quia verò terminusoperatio- vis eſt actu ens, non innouatum: ideò debet poni ibi verbum efendi, n ſiendi, vt ſignißicetur con- uerſio eſſe ſine mutatione termini, ſcilicet in eo Juodeſt. Cuia ſubito; ideò ſimui eſt ßeri,& FPactum eſee: ideò eſt preſens verbum inſtanta- neum& non futurum;& tale eſi præſeus huius oa perbi, Efl, fcilicet ſum, es: ideò melius dicitur eſt, quùm erit. Hæc ille, volens inſinuare peculiarem eſſe hanc verbis conſecratotiis vim, vt non purè ſpeculatidè tantùm fot- mam inhærere ſubiecto, vel cum hoc identificari indicet( quomodo enim ait paulo poft, efl locutio vera, fi demonſtratur ſalſtatia panis, cum hæc fit femper falſa, panis eſt Corpus Chrifti, cum fint forme incompofibiles.) veram etiam idiplum quod fignificat, ope- retur: Etenim ji minifer(ait) non tangat, nec Frangat, dum tamen intẽdat© verba dicat, c- feãumef, Et propterea notandum(proſequi- tur vlteriùs) quod ficut in Verbo eterno, filio Dei, Domino noftro 1ESV Chriflo efl veritas& omnipotentia: ficin verbo fuo abipfo prolato ef Veritas© efficacia, vt tale verbum Sacramentis noualegis competat: ideò debuit ita dicere ver- ; kum enunciatiuum Veritatis, ficutef ipfa Veri- tas, ac per hoc indicatiuum, Et quianonefet ve- “I. rum fimplici enuntiatione, vt non eſſet falſus, iunxit verbo efficaciamore fuo, Ei quia man- ? i dauit
