Da Exeurrt ExpENSARKVM&e. 43nis interponendæ, intro ducendæ,& pioſegquen-dæ non obſeruet Auth. ei ui ahpellat. C. de abpell. ca;cum ſit Romanæ. J. cap.ex ratione. 8. v CC. eodem tit,Andr.Gail%6..0b/.139.cum trib ftġq, diciturġ; apapellatio deſerta& nihil valet, ſi appelletur poft decem dies, etiamde confenfu partis. Guido PapæSingulari 622. Plures modos quihus appellatio deėferta fiat, refert R ober. Marant. part.. ver. g quanzdog; appellatur..411. fègq.&latifsimè Corn. Bresderod. de appell. part. 2 tt.:Jt. Ex quibus canſit apHPellatio dicatur deſerta. col 212. rfg adcol.236. Et Zang.Part. 2. de excepte. Ign. cum trib fègg.:Cæterùm appellatio in dubjo deferta ñon præ-ſumitur. Paul. de Caſt. in l. l. Aſe Jaie caut. Maſciconcl.17. Menoch.lb:zpraf96.& interpretatio femperfacienda eſt pro non deſertione. HieronymusGigas de penfró, quafi. ↄ5. num. 2. quæ quidem probatut ex inſpectione actorum, in quibus apparet nonefle proceſſum in cauſa appellationis. Bald.in Lfècontra, in verb fed ghaliter probatur: C. de appel Aliosdelſertionem probandi modos colligit Maſcard.Al.concl. 117.::& feqq; Ethæc quidem appellatio-nis deſertio eſt attendenda à iudice, etiam partenon excipiente per clem ſi appellationem.& ihi gloſ. deappell. Paul.de Caſtr. poſt g1 in.eos. ff.eod. Mynl. cent.:0b/39. Et quando id non obtineat, tradit Brede-rod. d. p. 2 tit..col. 242.Porrô an iudex à quo, velad duem, poſsit pro-nunciare& cognoſcere ſuper deſertione? An iu-dex delegatus ad cauſam appellationis poſsit co-gnaſcere,& ſententiare ſuper ipia deſertione? Andeferta caufa appellationis, pobit ipſa ſententiaprima confirmari pert᷑ ipſum iudicem ad quem? Arideferta appellatione debeat appellans condemna-ri in expenſis,& per quem iudicem? dilucidè ex.plicat;rederod. d. Part.z cit. ꝙ. ↄueſt. quis iuden in cau-Ja dgęſertionis col. 2 43. feqq. Zanger d partae 19.00:10.& dush Jigga:, Hh 32 DE3Aù pizfümàtur deſettio& quomodsprobetur èQuis fupedefertiotecognolcat?
