De conditōnibus requiſitis in ſumente euchariſtie ſacramentū Adecim ſunt conditōnes quas debet ad minus ha­q bere qui celebrat: vel qui recipit euchariſtie ſacramē tum. Prima ſit homo. ideo debet adminiſtrari animalibus. Secunda ſit viator. ideo adminiſtratur angelis ſiue bonis ſiue malis. nec mortuis: ſi forte in viſione eos apparere cōtingeret. Tercia ſit fidelis. ideo admi­niſtratur paganis: ſaracenis aūt alijs infidelibus. Quarta ſit adultus. et ideo adminiſtrat̉ iunioribus niſi doli ca­pacibus: quod relinquitur ſacerdotis iudicio. Quinta ſit ſane mentis. et ideo debet admīſtrari ſtultis veſanis tē­pore furoris. Si vero habeat furorē lucida interualla tem pore quo ſit ſane mētis bene poteſt ſibi miniſtrari hoc ſacra­mentū. Sexta ſit ieiunus. et ſi fiat inſtātia de iſto chri­ſtus poſt cenā cōmunicauit diſcipulis ſuis. Poteſt dici cenauit ratōe veteris teſtamēti. quod finis erat tēꝑis qd̓ erat ante legē gratie. et ſic ſub lege ꝯmunicauit. quia tūc incipie­bat tēpus gratie. Alia ratio eſt cauſa neceſſitatis. et ſic infir­mis poteſt miniſtrari quocūqꝫ tēpore. Et ideo quia chriſtus erat moriturꝰ redemptōe noſtra. ideo tunc ꝯmunicauit cuꝫ diſcipulis. Septima ſit deuotꝰ. Octaua habeat ſcientiā ſiue remorſum alicuiꝰ peccati mortalis. Nona ſit notatus crimine: et ſubaudi notorio: niſi forte ſit emēdatꝰ Decima ſit mundus mente corꝑe. Undecima habeat purā et rectam intentōnem. Caſus epiſcopales patent in his verſiculis Qui facit inceſtum deflorans aut homicida Sacrilegus: patrum ꝑcuſſor vel ſodomita. Tranſgreſſor voti: ꝑiurus ſortileguſqꝫ Et mentita fides: faciens incendia: prolis Opreſſor: blaſphemus: hereticꝰ: omnis adulter. Pontificem ſuꝑ his ſemꝑ dicendis adibis.