grata fuere: ꝙ ex nōnullis a priuato adhuc priuatis aſperior: luxuriæqꝫ& auaritiæ amās credebat̉ fore. Nanqꝫ præfecturā prætorianā patre imperāte adeptus/ ſuſpectum quenqꝫ et oppoſitū ſibi immiſſis qui ꝑ theatra& caſtra inuidioſa iactantes ad penā poſcerēt: quaſi criminis cōuictos oppreſſit. In quis Cecinnā conſularē adhibitū Cœnæ/ vix dum triclinio egreſſum/ ob ſuſpitionem ſtupratæ berenicis vxoris ſuæ iugulari iuſſit. lurgia aūt ſub patre venundata rapinarū cupidū unde Neronē cuncti vocantes opinantesqꝫ ſummam reꝝ nactum grauiter acceperāt. Sed hæc in melius conuerſa/ adeo ei īmor talem gloriam cōtulere. vt deliciæ atqꝫ amor humani generis appellaret̉. Deniqꝫ ut ſubijt onus regni: Berenicē nuptias ſuas ſperantē regredi domū:& eueruatoꝝ greges abire p̄cepit. Quo facto ſignū ꝓtulit mutatæ intēperantia. Dehinc quū damnata cōceſſaue a prioribus principibus firmare inſequen tes ſolerent. ſimul ut imperiū cepit: talia poſſidentibus edicto ſponte cōceſſit. Quadā aūt die recordans veſperi nihil ſe cui quā præſtitiſſe/ venerando cæleſtiqꝫ dicto o Amici ait/ diem perdidimus: quia erat magnifice liberalitatis. Clementiam ve ro vſqꝫ eo perduxit/ ut ampliſſimi ordines duo quū aduerſus eum cōiuraſſent: neqꝫ abnuere cogitatū ſcelus quirent monu erit primo. Poſt deductos in ſpectaculum ſe utrinqꝫ aſſidere iuſſerit. Petitoqꝫ ex induſtria mirmillonū/ quoꝝ pugnæ viſebant̉ gladio: quaſi ad explorandam aciem/ uni atqꝫ alteri cōmiſerit: quibus perculſis& conſtantiam mirantibus diceret. Videtis ne poteſtates fato dari fruſtraqꝫ tentari facinus? Frater eſt parantē inſidias/ militūqꝫ animos ſolicitantē. Flens ſæ pius obteſtatus eſt: ne parricidio adſequi cuperet. qd̓& ſe vo ſente eſſet obuenturū ei: etiam haberet cū ſit particeps poteſta tis. Huius tēpore/ mons Veſuuius in campania ardere cepit: incendiumqꝫ Romæ ſine nocturna requie per triduū fuit. Lu es quoqꝫ quanta vix unqͣꝫ anteafuit. Quibus tn̄ malis nōnullis vexatis/ pecunia ꝓpria ſubuenit. Cunctis remedioꝝ gene ribus/ nunc egrotantes ꝑ ſemetipſum reficiens/ nūc cōſolans ſuoꝝ mortibus afflictos. Vixit annis. xli.& in eodem(qͦ pater apd̓ ſabinos) agro/ febre interijt. Huius mors credi vix po teſt. quantū luctus urbi prouincijsqꝫ intulerit/ adeo: ut eum
