Sermo ſeptē ꝯcluſionū fratris Io­hānis capet ordīs mīore de obſeruan̄. ſacre theologie profeſſoris. Rima concluſio. Deus nunꝙͣ dimittit ho­minē facientē qd̓ in ſe eſt ſine remedio ſalu­tis etiā ꝑuulis hec Sco. d. j. q. vl̓. quarti. pꝫ ī btā barbara faciēte qd̓ ī ſe eſt idola muta deſpi ciēdo ſubtiliter de malo exēplo deoꝝ derel̓icto qui beſtialiter in hac vita viuebant diſputando Et miſ­ſus eſt ad eam Origenes doctor maximus qui eam plene xp̄i fide erudiuit et habūdantius poſt a iohā­ne baptiſata et angelis pleniſſime ante a xp̄o eius ſponſo. Hoc idem patet in illo qui libenter inte­gram confeſſionē faceret ſed multa oblitus eſt pec­cata mortalia ſciuit eſſe mortifera. Et al̓ia igno rat eſſe mortalia et ſunt ſi talis faciat qd̓ in ſe eſt. fructiferā faciet confeſſionē per quā inueniet verā remiſſionem etiam ſi non omnia confiteatur. Ecunda concluſio. Non repugnat hanc ſa­cram virginē veritati theologice jmo cōſo nat a iohāne baptiſta comprehenſore fuiſſe in hac mortali vita viuentē baptiſatā. patꝫ per Ori genem ſupra patet etiam in conſimili ſꝫm Scotum in quarto. d. quarta. q. ſexta et Thomā ibi. d. quīta Angeli et cōprehenſores ſi baptiſant hoc faciāt vtiqꝫ ex mandato dei. Et nota ſꝫm eundē quāto fuerit ceteris paribꝰ melior ſacerdos baptiſans aut conſecrās ſiue alia ſacramēta adminiſtrans: tāto baptiſatus aut alius pro quo miſſa d̓r pōt recipere maiorē gratiā. dicit in quarto. d. xiij. et allegata et