Fo. Capitulo IIII LXII te omniū platearū. Latam ſcꝫ ⁊ ſpacioſam amplectentes mundi vitam. Iuſtū quippe fuit: qͥ ſe expulere de ſan ctuario dei ad nefandos ſeculi actus vt pellerent̉ a fide in ꝑfidiam: ⁊ inde in captiuitatē: vt diximꝰ: itemqꝫ ad ex teras ⁊ reprobas gentium nationes Que nimirū vox: nō minus dolentꝰ eſt qͣꝫ ⁊ increpantis: ſicuti ⁊ illa qͣ dici tur. Quomo ſedet ſola ciuitas: ſub q̄ ꝓfecto voce. iudeoꝝ duricia plangit̉. Ex quibꝰ patres ⁊ patriarche ac ꝓphe te refulſere: qͣſi aurum ⁊ lapides precioſiſſimi in ſctūario dei fide atqꝫ operibus clariſſimi. Sed reprobi ac degeneres facti: ꝓpter duriciā cordis eo rum xp̄o adueniente ꝯuerſi ſunt ad ꝑ fidiam: vnde cernens eos ꝓpheta ſor dibꝰ ⁊ vita degn̄ari obiurgat ⁊ plāgit Quō obſcuratū ē auru īmutatꝰ ē color optimꝰ Aurū quippe erant ꝓpt̓ noticiaꝫ dei: et natura patriarcharū: obſcurati vero ſordibꝰ delictoꝝ ⁊ ꝑfidie inquinamētis. ¶ Ceterū myſtice xp̄i eccleſia plorans pro ſuis ac lugens dicit. Quomodo obſcuratū eſt auꝝ: ꝑ aurū nan qꝫ obſcuratū. reprobā electorū ſectaꝫ ſacerdotū vl̓ miniſtroꝝ dei vniuerſis ordinibꝰ deplorat vitam: quondam ꝑ gloriā virtutū claram. Nunc ꝟo ꝑ actiones infimas: ⁊ negocia ſecl̓i obſcuratā. Ac deinde color optimus fer tur immutatꝰ: qꝛ ille ſanctitatis nr̄e habitus. ꝑ terrena ⁊ abiecta p̄ſentis vite oꝑa. ad ignominiā deſpectionis venit. Un̄ felices illi: quos tanqͣꝫ auꝝ in fornace tribulationis ⁊ anguſtie ꝓbauit dn̄s: ⁊ quaſi holocauſtū accepit illos. Nos ꝟo miſeri quos ꝓſperitas ſeculi atqꝫ oblectamenta vanarum rerū: ad tantam delictorum per duxere obſcuritateꝫ ⁊ vilitatem agen di. vt etiam a ꝓpheta ⁊ omnibꝰ dei ele ctis iure noſter plangat̉ color ⁊ habitus ſanctitatis: in deteriꝰ ꝓpter vſum peccandi prauiſſime cōmutatus In tantū vt etiam ꝑuerſi dum xp̄i cōculcant ſacramenta plerūqꝫ ⁊ ſi reprobi inter electos locū honoris ſumant: ⁊ ipſi contra ſanctā eccleſiam quaſi ex auctoritate ſeuiant ꝓfecto cum om̄ia p̄ceptoꝝ dei eloquia qͣſi ſciendo atrocius cōtemnunt: atqꝫ eccleſiaſticaruꝫ iura prauis ſuis moribꝰ reſcindunt. Hinc ⁊ lapides ſanctuarij plangunt̉ diſperſi in capite omniū plātearum qͥ ſemꝑ intrinſecus priꝰ habebant̉. nec ſumebant̉ etiā in ſummi ſacerdotis vſibus ⁊ honore: niſi cū in ſanctaſan ctoꝝ ingrediens in ſecreto ſui conditoris apparebat. Quid gͦ putas ſunt lapides iſti ſanctuarij in capite omni um plateaꝝ diſperſi: niſi ſacerdotes xp̄i ⁊ miniſtri ſacri altaris etiā mona choꝝ ⁊ deo cōſecrata ſocietas: necnō virginū ⁊ ſanctimonialiū innumero ſitas: qui ſemꝑ debēt dei apparere in ſecreto conſpectibꝰ: quos nunqͣꝫ neceſ ſe eſt foris cōſpici: nunqͣꝫ extraneis et ſeculi actionibꝰ occupari. Sed quod grauius eſt ideo diſperſi deplorantur quaſi lapides ſanctuarij ī capite omniū platearum. qꝛ hi qui ꝑ vitā ⁊ orationē intus ſemꝑ eſſe debuerant ꝑ vi tam reprobam foris paſſim vacant. Ecce iam pene nulla eſt ſecularis vite actio quā nō ſacerdotes chriſti ad miniſtrent. Nulla mundi negocia in quibus altaris miniſtri ſe non occupent. Nulla rerum improbitas qua ſe monaſticus ordo non implicet. pene nulla in lecebroſe vite blandicies qͣ ſe caſtitas ſctimonialiū n̄ cōmaculet Dū gͦ in ſctō habitu ⁊ religiōe ꝯſtituti
