Liber Quartus verus eſt cibꝰ: cū aūt dicit: vinū ⁊ lac. nutrimentū infantie: ⁊ ebrietas ſpūs ſancti d̓ſignat̉: vt ꝑ lac teneritudo no ſtra nutriat̉. ꝑ vinū ꝟo corda inebriā tur. Qd̓ omnino aꝑta mandata d̓i in ſcripturis ſctīs: potus nō eſſent. ꝑ ſemetipſaꝫ veritas nō clamaret. Si qͥs ſitit veniat ad me ⁊ bibat. Ipſe nanqꝫ eſt potus nobis. ipſe cibus: ipſe ꝟo vinū ⁊ lac. Que ſimul idē ꝓpheta in hoc eodē oꝑe vidit iudee defuiſſe cū dice. ret. Nobiles eiꝰ interiere fame ⁊ mul titudo qͥ ſitit exaruit. paucoꝝ quippe eſt fortia ⁊ occulta ꝯgnoſcere. multo rum ꝟo hiſtorie aꝑta ſentire. Et idcir co iudee nobiles non ſiti ſed fame in teriſſe aſſerit: qꝛ hi qui preeſſe vident̉ dum totos ſe exterioribꝰ tradunt curis ⁊ intelligentie vane diſciplinis: ꝙ de intimis diſcutiendū mandeāt: nō inueniunt. Quibꝰ ab interno intellectu cadentibꝰ paruuloꝝ intelligentie etiam ⁊ in exterioribꝰ exiccat̉. Un̄ recte illic adiūgit. Multitudo eius ſiti exaruit. Ac ſi aꝑte diceret. Dū vulgꝰ vite ſue ſtudia deſerit iam nec fluenta hyſtorie requirit. Quia ẜm Iob terra de qua oriebat̉ panis in loco ſuo igne ſubuerſa eſt. qꝛ ꝓfecto paſtorum atqꝫ doctoꝝ corda de qͥbꝰ panis vite oriri cōſueuere atqꝫ eloquioꝝ dei verba affluere cū terrenis curis ⁊ vicijs. ceperint replere recte plangit̉ ꝙ terra a qua oriebatur panis qui de celo de ſcēdit: aut oriri debuerat: in loco ſuo igni ſubuerſa ē. In loco aūt ſuo igne ſubuertit̉ qn̄ mens infideliū ſacramē ta dei cōculcans: viciorū facibꝰ cōcremat̉. Idcirco arſit qꝛ flammis viciorum ſe tradidit. Unde lamentis ⁊ fletibus agendum eſt ne lingua noſtra preſiti adhereat palatui. Neqꝫ ꝑuuli petentes panem dei reprobat iudicō geſtato ⁊ fame verbi cōſumpti peres mus. Neqꝫ terra de qua panis orie bat̉ igne ſubmerſa depereat. immo ꝑ cibus ⁊ lacrimis pulſemꝰ ad oſtium pij patris tres ex euangelio petentes panes vt ipſe nob̓ tribuat eos qͥ pulſare acquirere rogat ⁊ petere. Ad hoigit̉ vt tribuat rogemꝰ etiā vt ille ma giſter verus ⁊ auctor: qͥ eos fregit in heremo: nobis quoqꝫ ſimul tribuat. ⁊ frangat. Quibꝰ refecti ne vllis no ſtrum in via laſeſcat qm̄ proptero eſſe mā vitem ſacerdotū ⁊ crudelitatem morū lactantiū p̄ ſiti ariditas plange tur: ⁊ paruuloꝝ qꝛ nō eſt qui eis frar geret panem interitꝰ deplorat̉. Pul ſandū igit̉ eſt ⁊ petendū qd̓ nulli ne gat̉ querenti in veritate ne culpis ex gentibꝰ nobis ſubtrahat̉. ſicuti dom nus alibi cōminat̉. Mittaꝫ in eis ne fameꝫ panis neqꝫ ſitim aque ſꝫ audi endi verbū dei. Quia cum p̄dicatio ⁊ intelligentia verbi ſubtrahit̉ auditur qͦꝫ ceſſat̉: ⁊ fames atꝫ inedia ſimul cū morte craſſat̉. ¶ Iam qd̓ moralit̉ lugeat videamus. Quando ꝑuuli cog tatus noſtri atqꝫ affectiones intime mentis ſine lacte blande ꝑſuaſionis ⁊ rore ſanctiſpiritꝰ p̄ ſiti cito areſcunt Quoꝝ lingua ꝓlationis palatu carnis adheſa obmuteſcere facit terrenmentis infantiam ⁊ ſuffocat gladio infidelitatis cordis noſtri vite conciptus ne ad lucē queat cōtingere. Un recte dicit̉. Corde credit̉ ad iuſticiaꝫ: ore aūt confeſſio ſit ad ſalutem. Alio quin quicqͥd eſt boni qd̓ bene cōcipit̉ niſi lacte nutriat̉ doctrine ⁊ gratie ſctī ſpūs cito areſcit ⁊ lingua heret pala tui: ne poſſit ꝓferre cōfeſſionem ſalu tis. Gratia ſanctiſpiritus in ſepteꝫ ſe diuidit donis: quaſi tot habeat filios Qui bene deſignant̉ cū d̓r. Ꝙ iob ſe
