verecundiam illius ſeculi laudemus in quo tam mini­mo a pudore exceſſus puniebantur. Capitulum tercium Que mulieres apud magiſtratuſ pro ſe aūt pro alijs cauſas egerunt. Ede his quidem feminis tacendū eſt. quas con­dicio nature et verecundie ſtola ut in foro et iu dicijs tacerent cohibere non valuit. Ame ſia ſentencia rea cauſam ſuam. l. ticio pretore iudiciū cogēte maximo populi concurſu egit. motuſqꝫ omnes ac numeros defenſionis non ſolum diligēter ſed eciam fortiter executa. et prima actione et pene cunctis ſentē cijs liberata eſt Quam quia ſub ſpecie femine virilem animū gerebat androgenem apellabant. Cafranea vero licinij buccionis ſenatoris vxor prompta ad lites contrahēdas: pro ſe ſemper apud pretores verba fecit. quod aduocatis deficiebatur. ſed quod impudēcia habū dabat. Itaqꝫ inuſitatis foro latratibus aſſidue tribu­nalia exercendo. muliebris calumnie notiſſimū exem plum euaſit. adeo ut crimine imꝓbis feminarū mo ribus. G. afranie nomen obiciatur Prorogauit au tem ſpiritū ſuum ad. G. ceſarem tritum& ſeruilium conſules. Tale enim monſtrū magis quo tempore ex­tinctū quam quo ſit ortum memorie tradendū eſt. Hortenſia vero. q. hortenſij filia cum ordo matronarū graui tributo a triumuris eſſet oneratꝰ. nec quiſquā­virorū patrociniū eis accommodare auderet cauſam fe minarū apud triumuiros et conſtanter et feliciter egit Repreſentata enim patris facundia impetrauit. ut maior pars imꝑate pecunie his remitteretur. Reuix it tunc muliebri ſtirpe. q. hortenſius verbiſqꝫ filie aſpi rauit. Cuiꝰ ſi virilis ſexus poſteri vim ſequi voluiſſēt hortenſiane eloquēcie tanta hereditas vna femine acti­one abſciſa non eſſet. Capitulum quartum de queſtionibus