LIBER NONVS Non leue diſcrimen: non eſt ait. ille decorum Vinciri regem ariſtobole ſiue teneri Libera ſit regis ſemper ſalua poteſtas Sic ait:& quod vix auderes credere: corpus Prebuit immotum nec vultus ſigna doloris Contraxit rugas: ſed abacta cuſpide: poſtquam Largior emicuit patefacto vulnere ſanguis Suffudit caligo oculos: animumqꝫ labantem Suſpendit tantus dolor: vt moribundus ab ipſis Qui circumſtabant: vix ſuſciperetur amicis Quod ſimul acceptum eſt: oritur per caſtra tumultus Flebilis:& macedum ruit in lamenta iuuentus Confeſſi ſe omnes vnius viuere vita Nec prius obticuit clamor: quam pollice docto Reſtrinxit fluxum medicis Ariſtobolus herbis Tunc demum ſomno licuit ſuccumbere magnum Tunc demum accepta regis per caſtra ſalute Exule meſticia. turmas ſtatuere per omnes Prodiga letitie: poſitis ſolennia menſis Qualis in ęgeo Borea bachante profundo Exoritur clamor: cum fracta puppe magiſter Voluitur in medios immerſo vertice fluctus Fit fragor.& ſimilem timet vnuſquiſqꝫ ruinam Seqꝫ omnes anima perijſſe fatentur in vna Si tamen incolumem reuocare tenacibus vncis Et clauum reparare queant: ſonat aura tumultu Letitie.& primum vincunt noua gaudia luctum