Seite
dibus de foro e iure ex prefectura pro clientibus pre timore palā om nibꝰ ſine labore abſqꝫ iniuria tenus pube. quod nos dicimus pubete nus. Da prepoſitiones vtriuſqꝫ caſus vt in ſub ſuꝑ et ſubter. Quan̄ accuſatiuo caſui ſeruit. quando nos vel quoſlibet ad locum ire iſſe vel ituros eſſe ſignificamus. Quādo ablatiuo caſui ſeruiūt: quādo nos vel quoſlibet in loco eſſe vel fuiſſe vel futuros eſſe ſignificamus In accuſatiui caſus vtitur in antiquā ſiluam. In ablatiui caſus vt ſtans celſa in puppi. Sub accuſatiui caſus. vt poſteſqꝫ ſub ipſos ni tūtur gradibꝰ. Sub ablatiui caſus. vt arma ſub aduerſa poſuit ra­diantia quercu. Super quam vim habet vbi locū magis ſignificat accuſatiuo qͣꝫ ablatiuo. Ubi fero mentionē alicuius rei facimus ab latiuo tantū. vt multa ſuper priamo rogitaus ſuper hectore multa. hoc eſt de priamo et hectore In quā vim habet etiā tunc accuſatiuo caſui ſeruit cum ſignificat contra. vt in adulterū et in deſertorem. Super quā vim habet: Eandem quā et ſuꝑiores: ad locū et in loco ſignificantes. Que prepoſitiōes ſunt que a dictionibus ſeparari nō poſſunt: vt. di dis. re. ſe. an. con. et o. Quomodo dicimus enim vt di duco. diſtraho recipio ſecubo amplector cōgredior. et omitto. Que ſunt que coniungi non poſſunt: vt apud et penes. Que coniungunt̉ et ſeparantur. relique pene omnes. Nteriectio quid eſt. Parſorationis ſignificans mētis affectum voce incognita. Interiectioni quod accidūt. Unū. quid: Signi ficatio tantū. Significatio interiectionū in quo eſt. Quia aūt letici am mētis ſignificamus vt euax aut dolorē vt heu aut ammiratio­nem vt pape. aut mētū. vt at ac aſt: aut ſiqua ſunt ſimilia. Mo verbum actiuū in indicatiuo modo diciū: tēporis preſen tis. numeri ſingularis figure ſimplicis ꝑſone prime cōiugatio­nis prime quod cōiugabitur ſic. Amo amas amat. Etpl̓r amamus amatis amant. preterito īꝑfecto amabā amabas amabat. Et plurali ter amabamꝰ amabatis amabāt. preterito perfecto amaui amauiſti amauit. et pl̓r amauimus amauiſtis amauerunt vel amauere. prete­rito pluſqͣꝫ ꝑfecto amauerā amaueras amauerat. et pl̓r amaueramꝰ amaueratis amauerāt. Futuro amabo amabis amabit. et pl̓r ama bimus amabitis amabunt. Imperatiuo modo temꝑe preſenti: ad ſe cundam et terciam perſonā ama amet. Etpl̓r amemus amāte amēt Futuro amato tu amato ille. Et pluraliter amemus amatote aman to vel amantote. Optatiuo modo tempore preſenti. et preterito imꝑ­fecto vtinam amarem amares amaret. Et pluraliter vtinā amare. mus amaretis amarēt. Preterito perfecto et pluſquāperfecto vtinā amauiſſem amauiſſes amauiſſet. Et pluraliter vtinā amauiſſemus amauiſſetis amauiſſent. Futuro vtinā amem ames amet. Et pl̓r vti nam amemus amētis amēt. Coniunctiuo modo tempore preſenti