Seite
Capitulum XIX fuiſſe. Unde furore cōmo­tus carcerarios iubꝫ excru ciari vt fateant̉. a quo ⁊ per quem ꝟgo in carcere cibis fuiſſet ſuſtentata. At virgo xp̄i ne cuſtodes ſui cauſa ī nocenter cruciarent̉. cogit̉ aꝑire qd̓ clam homībꝰ eſſe malebat. Ait itaqꝫ tyranno tu imꝑator inter homines locū hunc tenere debueras vt noxios. non innocentes punires. Uerūtamen te lo­cū iudicis īdigne tenere ex hoc manifeſtū eſt. ꝙ homi­nes ab hac ſi qua eſt culpa innoxios ꝑire nephando iu bes iudicio. Ego plane ab homīe cibū corꝑalem nul­lum accepi. ſed qui ſuos mi lites in fame ⁊ tribulatiōe deſerere neſcit. Ipſe me an­cillam ſuaꝫ ꝑ angelum ſuū celeſtis cibi alimento nutri re dignatus eſt. Ipſe deus et amator vnicus meus. ip­ſe paſtor ⁊ ſponſus meus ē. Ad hec tyrannus dolos in pectore verſans. ne a circū ſtantibꝰ tanqͣꝫ iniquus ⁊ in placabilis videretur ait pu elle. Tedet me puellā ma­gis artibus deputandam ⁊ ab ingenuis progenitori­bus natā a deo degenerari. vt non ſolum immortaliuꝫ deorum noſtrorum cultu­ram abhorreat. ſed etiam ī­iurioſis verbis derogādo. ī mūdorū ſpirituuꝫ fantaſiā ad illuſionē hominū deno tet. Unde licet te ẜuare. qͣꝫ perdere maluiſſem aperi ta men nobis qd̓ tibi īfra da­tas inducias conſilium ſe­qui decreuiſti. Neceſſe eſt enim p̄ſenti deliberatione qd̓ vis vnū ex duobꝰ elige re. Aut dijs ſacrificare: vt feliciter viuas. ⁊ non vt fa mula: ſed vt regina potens ⁊ electa decore ī regno meo regnes. Aut certe exquiſi­tis tormentis corpus tuuꝫ tenerū dilacerari vt pereas Cui virgo reſpondit. Attē de ⁊ tu obſecro ⁊ iudicij ex­amine iudica. quem magis eligere debeam. an poten­tem eternū. glorioſū ⁊ deco rum. vel an infirmū morta lem. ignobilem. ⁊ deformē. Scias tamen ꝙ viuere ſa ne opto. ſed vt mihi viuere chriſtus ſit. mori autem ꝓ­eo nūc non timeo. ſed ma­gis diligo. quia moriēdo ꝓ eo īterminabilis vite emo­