Seite
De quadā impia XXXVIII de caldeis babilonica for­nax oliꝫ exercuerat. Quid plura. Dolor et confuſio gentilium. vox ⁊ exultatio facta eſt chriſtianorum ma gnum atqꝫ gaudium. Hec enim deus ad laudem ſui nominis ⁊ ad conuerſioneꝫ populi circumſtantis. ob p̄ ces ⁊ meritū beate katheri­ne ita fieri voluit. Ip̄e ꝟo tyrānus dentibꝰ frendēs ⁊ mēte turbatus. quid agat ⁊ cogitet ignorat Erat dudū regina deſuꝑ ſpectans diui ne vltionis ꝓdigiale ſignuꝫ et que prius occultabat ſe propter metuꝫ viri ſui. nūc arrepto itinere ſe in conſpe ctu belue ſeuientis conſtā­ter ingerit. Quid tu inqui ens miſerande coniūx con­tra deum eluctaris? Que te inſania o crudelis belua aduerſus creatorem tuū in ſurgere cogit? An tu ꝓſpe­ro exitu finire arbitraris. certamē quod aduerſus de um et famulos atqꝫ famu­las ip̄ius ſumpſiſti. Agno­ſce vel nunc in preſenti fa­cto: qͣꝫ potens eſt deus xp̄i anoruꝫ. ⁊ qͣnta animaduer­ſione teipſum damnaturꝰ eſt. qui vno ictu fulmīs tot milia hominū nūc ꝯſum­pſit. Porro multi gentiliuꝫ qui ad hoc ſpectaculū con­uenerant. videntes magna­lia dei conuerſi ad xp̄m pu blica voce clamabat dicen­tes. Uere magnus eſt deus xp̄ianorum: cuius nos ſer­uos eſſe ab hodierno die cō ſtanter ꝓfitemur. Nam dij noſtri ydola vana ſūt. que nec ſibi nec cultoribꝰ ſuis prodeſſe poſſūt. His audi­tis maxentiꝰ. collegit ſe in oēm furoreꝫ aduerſus eos: ſed multo vehemētius ad­uerſus reginaꝫ ⁊ in vocem huiuſmōi erupit. Quid tu inquiens regina ita loque­ris? Nū te quoqꝫ magicis artibus ſeductam xp̄ianuſ aliquis ſubuertit. vt et tu omnipotentes deos nr̄os relinq̄res. ꝑ quos imꝑij no­ſtri ꝟtus ⁊ ſumma ꝯſiſtit: O malum meum. ⁊ o infe­licitas mea magna. vt qͥ ad culturam deoꝝ noſtrorum alienos coartabā. iā peſtife­rū ſubuerſiōis venenū fa­miliariꝰ domui mee inſer­pere videam. ⁊ vnicaꝫ lectu li mei conſortē huius mor­bi contagiōe vexari ꝯtuear H 2