Seite
De vindicta quā deus XLIII ad triumphi memoriā yma gines ꝯſtantini ſenatus ere xit. ſed ip̄e vt prudēs ⁊ gra­tus hoc nō patiēs. ſed ado­randam crucis ymaginem ibi pingi ⁊ erigi iuſſit. eo ꝙ in hoc ſigno ſalutis. roma­nam vrbem ppl̓m ⁊ ſenatuꝫ a iugo tyrannice ſeruitutis ereptam priſtine reſtituit li­bertati. Sed non perfecte adhuc credidit cōſtantinꝰ. nec tunc ſacrum baptiſma ſuſcepit. donec percuſſus le pra. viſionem illam vidit. de qua legit̉ in legenda ſan cti ſilueſtri pape Per idem tempus cum cōſtantino cō ſpirante licinio. qui ab ip̄o fuerat imperij collega ⁊ cō­ſors aſſumptus. ex optenta victoria contra maxentiū. cognouerūt deum bonorū hominū eſſe auctorem Un de cōmuni ſententia legem continuo ſtatuerunt In qͣ criſtianoꝝ deum totius vir tutis ſue profiterentur au­ctorem. ⁊ ip̄o ſolo deo pre­ſtante. victoriam habuiſſe de tyranno cōfeſſi ſunt. Et ideo huic om̄ipotenti deo cultum ⁊ honorem ab om̄i bus ſtatuunt deferendum. Hanc itaqꝫ legem miſerūt ad maximianuꝫ. quia ami­citiā eoꝝ videbant cum ap petere. At ille quāuis pro­miſſa ſua forent voluntati ſue contraria. tamen geſtis iam rebus. ſui proprij exer­citus rōni. reſiſtere non eſt auſus Sed non ml̓to poſt temꝑe. mortuo iam maxi­miano galero vt ſupra ī ter tio capitulo dictuꝫ eſt. ma­ximianus eius filius extol li aduerſus conſtantinū et liciniū ſui ſcꝫ regni ſocios cepit. ⁊ auſus eſt inter eos in honore priorē ſe ꝯſtitue­re. Et federe pacis rupto. bellū licinio conat̉ inferre. qͥ licinius a cōſtantio roga tus tranſtulerat ſe ad ꝑtes illas vnde maxentius receſ ſerat reꝑaturus ibidem rē­publicā que per illū fuerat deuaſtata. Fretus aūt auxi lio demonū maximianus cum innumera multitudīe militū procedit ad bellū ad uerſus liciniū. Itaqꝫ fauē­te aduerſario ſuo. d̓o ſcilicꝫ nr̄o multis gladijs ceſa eſt gens ſua. ip̄e aūt maximia nus euaſit miſerabiliter. il­leqꝫ triumphus licinio re­