in illud. Sed hoc quia nefas eſt dicere: nefas eſt ꝓfectoſe occidere. Et alibi eodē in libro deteſtabile facinus etdamnabile ſcelus eſt ſe ipſū hominē occidere: ſicut veritas manifeſta ꝓclamat. Quis ita deſipiat vt dicat iā nūcpeccemus: ne forte poſtea peccemus? Iam nūc perpetremus homicidiū: ne forte poſtea incidamus in adulteriū.LactātiusIdeo ait Lactātius: maius eſſe id facinus extimandū eſtcuius vltio ſoli deo ſubiacet. Qua in re non tantum chriſti fideles: ſed gētiliū alij meliores ph̓i genꝰ hͦ mortis abCicerohorruerūt. Nā Marcꝰ Tulliꝰ in eo tractatu quē de ſomScipio emſnio ſcipionis ſcripſit: emilium ſcipionē audiētē narrat abliꝰ. Scipioafricano: hanc quā dicimꝰ in hͦ mundo vitam mortem eē:africanusPulꝰ emidicentemqꝫ deinde patri paulo: Queſo pater ſāctiſſimelius.ac optime: quoniam hec eſt vita vt africanū audio dicere. Quid moror in terris? Quādo huc venire properoNon eſt ita inquit ille paulus. Niſi enim cum deus is: cuius hoc templum omne quod conſpicis: iſtis te corporis.cuſtodijs liberauerit: huc tibi reditus patere non poterit. Quare ⁊ tibi publi ⁊ pijs omnibus retinendus eſt animus in cuſtodia corporis: nec iniuſſu eius a quo ille eſtvobis datꝰ: ex hominū vita migrandū eſt: ne munus humanū aſſignatum a deo defugiſſe videamini. Que prePlato.ceptio a Platone in phedrone diffinita priꝰ fuerat homini nō eſſe ſua ſpōte moriēdū: ſed naturam ipſam expectādam. Ait em̄ eos qui poteſtatis imperio trudunt̉ in carcerem nō oportere inde effugere priuſqͣꝫ poteſtas ipſa q̄clauſit abire ꝑmiſerit. Non enim vitari penā furtiua diſceſſiōe: ſed creſcere. Aliaqꝫ ſubtilius ipſe plato ⁊ poſt eūPlotinusplotinus enarrat: que ſi quis legere voluerit: autores audiuit. Nob̓ ſufficit chriſtū ſequi crucifixū: ⁊ illiꝰ nominisgloria cauſa vrgente/ mortē nedū timere: ſed forti animoillam ſubire: nobis tamen mortē inferre vt celeſtiſſimumLactātius. abhorrere. Und̓ pulchre ait Lactantius: Si virtꝰ eſt mortem cōtemnere: nō vt appetamꝰ: eamqꝫ nob̓ vltro inferamus(ſicut philoſophorum plurimi ſepe fecerūt: quod ē
