Seite
obpro brio liberata: cū illo de ſuſcipiēdo martyrio certa Ambroſſus uit. Ait em̄ Ambroſiꝰ ꝙ quedā apud antiochiā virgo fu­it que omniū fugiebat publice viſionis aſpectū. Sed qͣꝫ­tomagis viroꝝ oculos declinabat: tāto īpudicos ampli inflāmabat: quia pulchritudo audita ſed omnino nō vi­ſa: ⁊ maior qͣꝫ ſit eſſe creditur: ⁊ ardentiꝰ cupitur. Itaqꝫ cō tra eam concitatur perſecutio: ⁊ ꝙ chriſtiana eſſet a mali­uolis accuſatur. Quare producitur virgo ſancta: ⁊ cogi­tur aut idolis imolare: aut lupanaribus cunctis exponi. Tunc ſancta puella ſecuꝫ dicere cepit: hodie aut marty­aut virgo eris: ſꝫ vt perpendo mihi virgo eſſe nō ꝑmittit̉: niſi virginitatis auctor negetur. Sed quomodo ait vir­go eris: ſi meretricē deam colueris? Ergo ſi nō pōt aliter eſſe: tolerabilius eſt mēte virginē eſſe qͣꝫ carne: vtrūqꝫ bo num ſi liceat: ſed ſi nō poſſumus: ſaltē deo caſte ſimus: vt nō idola adoremus. Et vt plene ꝓſequit̉ Ambroſiꝰ exē­Racab. plis Racab meretricis accenſa: q̄ qꝛ in deū credidit ſalu­Iudith tē inuēit. Et Iudith(que ſi nō ſe ornaſſet vt adultero pla ceret pudicitiā ⁊ patriā ꝑdidiſſet) ait: ſpero ꝙ ſi ẜuauero chriſto fidem: ẜuabo ⁊ caſtitatē: ⁊ flens deoqꝫ ſe cōmēdāſ ducta eſt ad lupanar: ſitqꝫ conuerſus magnꝰ luxurioſorū ad locū. Certāt igit̉ inter ſe omnes qͥs pͥmus predā inua­dat. At illa manibus eleuatis ad celū pie orauit ad deū: ꝙ ſicut virgo ad lupanar ducta fuerat: ſic virgo eo iuuan te diſcederet Et(vt ſequit̉ in hec verba Ambroſius) vix orationē cōpleuerat: ⁊ ecce vir quidā miles: viaꝫ an̄ om­nes arripuit: ⁊ ad virginē ait: Queſo te xp̄i virgo: ne pa­ueas: frater tuus hūc veni animā tuā ſaluare: non ꝑdere. Galua ergo me vt ip̄e ſalueris. Inuicē igit̉ veſtimēta mu temus: qꝛ tua mihi ⁊ ꝯueniūt mea tibi: tua veſtis me xp̄i faciet martyrē: ſed mea te virginē cōſeruabit. Induere itaqꝫ veſtes meas ne te perſecutor agnoſcat: ſumeqꝫ in ca pite pileū qui crines abſcōdat. Solent enim erubeſcētes exire qui lupanaria intrauerūt. Et quid plura? Mutatis