Seite
Liber II Omelia XIIII dant: nobis adiutoriū vt ſurgamꝰ poſt ca ſum. Si vero ꝑ domū dei hoc loco ſola re demptorū hominū multitudo ſignat̉: vn­diqꝫ nobis dominꝰ ⁊ per circuitū murus eſt. qꝛ vt nos ꝑfecte cuſtodiret omīa q̄ do­cuit oſtēdit. Sicut ſcriptū eſt. Que cepit Ieſus facere ⁊ docere. Act. 1. Quia eniꝫ nos vocare ad celeſtē patriā venit: nimiꝝ deſpicere nos bona tranſitoria docuit: et mala tēporalia nō timere. Unde ⁊ obpro bria deſpexit. iniurias pertulit. mortē nō timuit. crucis patibulū non refugit. ⁊ cuꝫ hunc voluiſſent rapere ⁊ regē conſtituere ſtatim fugit. Quid nobis aliud his exem plis innuens: niſi vt debeamꝰ huius mū­di ⁊ aduerſa nō metuere: ⁊ proſpera vita­re? Qꝛ plus plerūqꝫ eius bona occupant animū: ꝙͣ mala perturbēt. Ante paſſionē vero ſuā contumelias audiuit: nec tamen cōtumelias reddidit. Traditorē ſuū diu tacitus pertulit: ei ficte ſalutāti dare oſcu lum nō recuſauit. Suſcepit mortē ne mo­ri timeremus. Oſtēdit reſurrectioneꝫ: vt nos reſurgere poſſe crederemꝰ. Poſt pa­ſionē quoqꝫ ſuā de his qui ſe crucifixerāt ad fidei gratiā vocauit: donū pro iniqui­tate reddidit. Qui ergo noſ exemplo ſuo de omnibus inſtruxit: murus nobis ꝑ cir cuitū ⁊ vndiqꝫ factus eſt. Sequit̉. B Et in manu viri calamus menſure ſex cubitorū ⁊ palmo. Preterita lectione iā diximus: quia per calamū ſcriptura ſacra ſignatur. Qui ca­lamus mēſure eſſe dicit̉. quia in ipſa om­nem vite noſtre actionē metimur. vt ſcili­cet videamꝰ vel ꝙͣtum proficimꝰ: vel ꝙͣ­tum longe a profectu diſcamus. Nam ſe­pe aliquid agētes: iam cuiuſdā meriti eſ­ſe nos credimus: ſed cum ad verba dei re currimus: precepta ſublimia audimꝰ: ibi cognoſcimus ꝙͣtum a perfectione minus habeamus. Calamus ergo menſure ē: qͥa per manus ſcribentiū vita menſuratur au ditorum. Qui calamus in manu viri ⁊ eſ ſe dicitur: ſiue quia ſacrū eloquium in po teſtate eſt mediatoris dei ⁊ hominum ho­minis chriſti Ieſu: ſeu certe quia hoc qd̓ ſcribi voluit operando cōpleuit. Idē ve­ro calamus ſex cubitorū ⁊ palmo eſſe de­ſcribitur. Due etenī vite ſunt in quibus nos omnipotēs deus per ſacrū eloquium erudit. Actiua videlicet ⁊ contēplatiua. Et per ſex cubitos quid aliud ꝙͣ actiua vt ta exprimitur: Quia ſexto die perfecit de us omnia opera ſua. Palmus vero qͥ ſu­per ſex cubitos eſſe dicit̉ iam de ſeptimo eſt. ſed tamē cubitus nō eſt. Actiua ergo vita ſignatur ꝑ ſex cubitos. ꝯtēplatiua ꝑ palmū. Quia illā opere perficimꝰ de iſta vero etiā cū cor tendimus vix parū aliqͥd attingere valemus. Actiua enī vita ē pa­nem eſurienti tribuere. verbo ſapiētie ne ſcientē docere. errantē corrigere. ad hu­militatis viā ſuperbientē proximū reuoca re. infirmitatis curā gerere. Que ſingulis quibuſqꝫ expediūt diſpenſare: ⁊ cōmiſſis nobis qualiter ſubſiſtere valeant prouide re. Contemplatiua vero vita eſt charitatē quidem dei ⁊ proximi tota mente retine­re: ſed ab exteriore actione quieſcere. So li deſiderio conditoris inherere. vt nil iaꝫ agere debeat. ſed calcatis curis omnibus ad videndā faciem ſui creatoris animꝰ in ardeſcat. Ita vt iam nouerit carnis corru ptibilis pondus cū merore portare: totiſ­qꝫ deſiderijs appetere illis hymnidicis angelorū choris intereſſe. admiſceri cele­ſtibus ciuibus. de eterna in cōſpectu dei incorruptione gaudere. In palmo itaqꝫ manus ⁊ digiti tendunt̉. Sed parū quid de menſura cubiti per palmū contingitur quia quantolibet amore animus ardeat: quātalibet virtute ſe in domino ⁊ cogita­tione tētēderit: nō iam qd̓ amat perfecte videt: ſed adhuc inchoat videre qd̓ amet Quia ſicut fortiſſimus predicator dicit. Uidemus nūc per ſpeculuꝫ in enigmate: tunc auteꝫ facie ad faciem: 1. Coꝝ. 13. Et nunc cognoſco ex parte: tunc autē cogno­ſcam ſicut ⁊ cognitus ſum. De ſeptimo er go cubito palmū tangimus: qui in hac vi ta poſiti contēplationis intime ſola initia deguſtamus. Actiua autē vita quia per­