¶ Sol̓. Polutio nocturna qͣuis ẜm ſe ꝯſiderata n̄ ſit pctm̄ ex eo ꝙ abſqꝫ vſu liberi arbitrij cōtingit. tn̄ rōne ſue cāe hꝫ qn̄qꝫ pctm̄ annexū. cuiꝰ ē ef fectꝰ vel ſignū. Iō pͥmo ꝯſiderāda ē pollutōis nocturne cā. q̄ triplex eē p̄t. Prīa ē extrīſeca ſpūal̓.ſ. demonuꝫ illuſio. q̄ qn̄q ꝓuenit ex p̄cedēti negligētia p̄paratōis ad deuotōꝫ. p̄ſertim cū qͥs ad dormiēdū accedit. q̄ p̄t eē pctm̄ vel mortale vel veniale. Qn̄qꝫ vero ꝓuenit ex ſola neqͥcia demonū volen tiū īpedire hoīeꝫ a ſumptōe huiꝰ ſacr̄i. ¶ Scd̓a cā ē intrīſeca ſpūal̓.ſ. cogi tatio p̄cedēs laſciua q̄ qn̄qꝫ ē ex ꝯcupiſcētia ⁊ delectatiōe. vbi ſi aſſit ꝯſenſus erit pctm̄ mortale. ſi āt deſit ꝯſenſus erit pctm̄ veniale. Qn̄qꝫ at pōt eē ſine om̄i pctō. vt cum aliqͥs cā lectiōis vel diſputatōis cogat̉ de talibus cogitare. Et ſi hoc fiat ſine ꝯcupiſcētia ⁊ delectatōe. nō erit cogitatio īmū da. ſꝫ honeſta. ex qͣ tn̄ pollutio ſeqͥ pōt. ¶ Tertia cā ē intrinſeca ⁊ corpora lis. vicꝫ ſuꝑfluitas vel debilitas nature aūt ſuꝑfluitas cibi vel potꝰ. que qn̄qꝫ ē cum pctō vel mortali vel veniali. vt cuꝫ ꝓuenit ex ſuꝑfluitate cibi vl̓ potꝰ. Qn̄qꝫ āt ē ſine pctō. vt cum ꝓuenit ex debilitate nature. Si igitur pollutio ex aliqͣ dictaꝝ cāꝝ ꝯtingat ꝓut ē eum pctō mortali. nō lꝫ polluto ce lebrare niſi poſt vigintiqͣttuor horas. ¶ Si ꝟo accidat ex aliqͣ illaꝝ cāruꝫ ẜm ꝙ ē ſine pctō vel ſolum cum veniali pctō. pōt pollutꝰ licite celebrare. Ueꝝ tn̄ ſi ꝓpter reuerētiā abſtineat laudādꝰ ē. niſi neceſſitas vel vitatō ſcādali vrgeat. Ueꝝ qꝛ nō ſꝑ defacili pōt ꝑcipi ex quali cā ꝓueniat. Ideo in dubio tutiꝰ ē abſtinere. niſi vrgēs neceſſitas īcumbat. vel deuoto ſpe cialis īſtiget. aut al̓s nulla īdiſpoſitō debite reuerētie obuiās aſſit. ¶ Ita ſentiendum vr̄ de pollutōe nocturna. ſiue in ſomno ſiue in vigilia finiat̉. Niſi qͥs poſt euigilatiōꝫ habeat ꝯſēſu deliberato ꝯlacētiā ī delectatōe ⁊ cuꝫ appetitu futuri oꝑis. in qͦ caututiꝰ abſtinet̉. ¶ Arti. tertiꝰ. Reſoluit decē dubia emergētia circa hītudinē mētꝭ ip̄iꝰ miniſtri celebraturi. qͣꝫtuꝫ ad dintentiōꝫ. vſum rōnis. culpā ⁊ gr̄am. ¶ Dubi. pͥmū. Utꝝ ad ꝯficiēduꝫ hͦ ſacr̄m ⁊ celebrādū reqͥrat̉ ītētio mīſtri. ¶ Sol̓. Cuꝫ ad ꝑfectōꝫ cuiuſlibꝫ ſacr̄i reqͥrat̉ ītētio mīſtri. eo ꝙ ꝑfectio illa fit ꝑactuꝫ humanuꝫ a voluntate ꝓcedētē. q̄ ꝑ ītetōꝫ determīat̉ ⁊ ſpecificat̉. ꝯſtat ꝙ maxīe ad ꝯficiēduꝫ ⁊ celebrāduꝫ hͦ excellētiſſimuꝫ ſacr̄m exigit̉ itētio mīſtri. Un̄ ⁊ q̄dā glo. ſuꝑ math̓. dic̄. Quātum intēdis tātu facis. Dubi. ſcd̓ꝫ. Que debeat eē ītētio ſacerdotꝭ. ſiue qͥd debeat ītēdere ſacer dos ꝯſecrare volēs. ¶ Sol̓. In oībꝰ ſacerdos dꝫ ītetōꝫ ſuā ꝯformare īten tiōi eccl̓ie. hͦ ē ꝙ ītēdat illud facere qd̓ eccl̓ia ītēdit ⁊ facit cuiꝰ ip̄e in hmōi ē mīſter. Intēdit āt eccl̓ia facere qd̓ xp̄s fecit. Chriſtꝰ ꝟo trāſſubſtantiauit panē in corpꝰ ſuuꝫ ⁊ vinuꝫ ī ſanguinē ꝑ ꝟba ꝯſecratōis. hͦ ēt dꝫ ītēdere ſa cerdos. ¶ Dubi. iij. Qualis ītētio circa ꝓlatōeꝫ ꝟboꝝ ꝯſecratōis ncc̄ario reqͥrat̉. an̄.ſ. ſꝑ actualis exigat̄ vl̓ aliqͣ alia ſufficiat. ¶ Sol̓. Intētio actua lis n̄ neceſſario reqͥrit̉. ītētio āt ꝟtual̓ ſꝑ neceſſaria ē. Dr̄ āt ītētio ꝟtualis cuꝫ qͥs pͥus habuit actualē ītētiōꝫ ꝯſecrādi. ⁊ ex illa motꝰ ē ad ꝯſecrāduꝫ. poſito ꝙ actual̓r n̄ cogitet qn̄ ꝟba ꝯſecratōis ꝓfert. vtual̓r em̄ manet īten tio prīa. ⁊ hec ſufficit niſi ꝯͣria ītētio ſeqͣt̉. Ueꝝ tn̄ ſtudioſe curare dꝫ ſacer dos vt ēt actualē ītētōꝫ adhibeat. aliqͥntinēduꝫ ē ꝙ a pctō n̄ excuſetur.