Quarus defectus monaſticorum qͥd hꝰ cemōi ad ſua docebat di­rigebatqꝫ paulꝰ officia aūt eis q̄piā tractabat ſeculi nego­tia potiꝰ ꝟbo doctrine in ſiſtebat eccleſiaſtice diſcipline epl̓as ſcribebat. Hic ore ſuo ſi cuti fiſtula altiſona et plectro decacordi pſalterij ẜuiebat ec­cleſijs ꝑabolas interpretans atꝫ eloquioꝝ ꝑadigmata ſic ſic vos antea liberi eſſetis oīm ſeruos fore factos optauerim Hec qͣſi ille in ſil̓i At iſta cernimꝰ verū potiꝰ an̄ p̄latio . īmo etiā nunqͣꝫ an̄ ꝯuer­ſionē a ſecularibꝰ negotijs eſſe tis liberrimi: monaſtici tn̄ vel p̄lati facti eiſdē īpliciti ẜuiles eſtis effecti. īmo impli citiſſimi ẜuiliſſimiqꝫ ad aureſ vſqꝫ īmerſi vndiqꝫ qͦꝫ obuoluti atqꝫ oppanſi ſeculi fluctibꝰ ita­vt Iona dicere poſſetꝭ abijt ſus vallauit me. pelagꝰ operuit caput meū. ad extrēa deſcendi montiū: terre vectes ꝯcluſerūt me: Et psͣ. Ueni in altitudi marꝭ tēpeſtas dimerſit me in limū ꝓfundi eſt ſub̓a et verū reddit̉ qd̓ ſcribit̉: dormi­tauerunt aſcenderūt eqͦs qm̄ an̄ p̄latōeꝫ vigilabatꝭ etiā cum corꝑe dormiretꝭ dicētes ego dor mio cor incū vigilat. Nūc āt eqͦs p̄lature aſcēdiſtꝭ dormitis ſꝫ dormitatꝭ hoc ē ꝓ­fundiori ſomno eſtis oppreſſi. Quiqꝫ pridē ocl̓os vr̄os attol lebatis in ethera nūc retorquē tes ſtatuiſtis eos declinare in terrā: ſit qͦꝫ qd̓ ſcribit̉ turbati ſunt moti ſūt oīs ſapīa eoꝝ deuorata eſt. quiqꝫ ait dn̄s Ui debāt me fugerūt a me: obliui oni datus ſum tanqͣꝫ mortuꝰ a corde. foras inqͣꝫ.i. ad tꝑalia et externa: atqꝫ ita nutriebant ī croceis amplexati ſt̓ ſtercora. qui an̄: ſeculariū inqͣctudinū aqͣs parumꝑ pedibꝰ vr̄is ad ta­los dūtaxat vſqꝫ calcabatꝭ: nūc ad genuā atꝫ renes vſqꝫ(vt ezechiele loq̄r) in eiſdē vos am bulare cernimꝰ: ſimiles effecti filijs iſrl̓ diſꝑſis egiptum ad ꝯgregād̓ paleas vt lateres co­q̄rēt ad ꝯgregand̓ triticū vt panē ꝯfortatē cor hoīs pin­ſerent. qͥbus āpliꝰ pepones pla cēt et egipti aleū māna in de ſerto celicū. Nec tn̄ aliqͥ tantā vel ſentiūt vel ſentire volūt ſer uilitatē: ebetati cordis p̄feren tes imaginē: cuiꝰ eſt ſentire vexationē ꝯtinuā quā inquiūt intellectū dare: ꝯſiderātes qꝛ ſi nimia eſt intellectū non af fert ſꝫ ꝯtēptū. Et hycū ſil̓i­bus nunqͥd dicere poterūt qd̓ debuerāt: Ecce nos reliqͥmus oīa. ſecuti ſūꝰ te. Dicite inqͣꝫ qūo exultauit etꝭ vt gigas ad currendū viā ſuā: ille ſequi poterit quētot tꝑaliū rerū cu­ris p̄ſſum atꝫ oneratū videmꝰ Nōne qͥnqꝫ iuga boum eme