¶ Quarus defectus monaſticorum qͥd hꝰ cemōi ad ſua docebat dirigebatqꝫ paulꝰ officia aūt cū eis q̄piā tractabat ſeculi negotia ⁊ nō potiꝰ ꝟbo doctrine in ſiſtebat eccleſiaſtice diſcipline epl̓as ſcribebat. Hic ore ſuo ſi cuti fiſtula altiſona et plectro decacordi pſalterij ẜuiebat eccleſijs ꝑabolas interpretans atꝫ eloquioꝝ ꝑadigmata ſic ſic vos cū antea liberi eſſetis oīm ſeruos fore factos optauerim Hec qͣſi ille in ſil̓i ¶ At nō iſta cernimꝰ verū potiꝰ cū an̄ p̄latio nē. īmo etiā nō nunqͣꝫ an̄ ꝯuerſionē a ſecularibꝰ negotijs eſſe tis liberrimi: monaſtici tn̄ vel p̄lati facti nō mō eiſdē īpliciti ⁊ ẜuiles eſtis effecti. īmo impli citiſſimi ẜuiliſſimiqꝫ ⁊ ad aureſ vſqꝫ īmerſi vndiqꝫ qͦꝫ obuoluti atqꝫ oppanſi ſeculi fluctibꝰ itavt cū Iona dicere poſſetꝭ abijt ſus vallauit me. pelagꝰ operuit caput meū. ad extrēa deſcendi montiū: terre vectes ꝯcluſerūt me: Et cū psͣ. Ueni in altitudi nē marꝭ ⁊ tēpeſtas dimerſit me in limū ꝓfundi ⁊ nō eſt ſub̓a et verū reddit̉ qd̓ ſcribit̉: dormitauerunt qͥ aſcenderūt eqͦs qm̄ an̄ p̄latōeꝫ vigilabatꝭ etiā cum corꝑe dormiretꝭ dicētes ego dor mio ⁊ cor incū vigilat. Nūc āt cū eqͦs p̄lature aſcēdiſtꝭ nō mō dormitis ſꝫ dormitatꝭ hoc ē ꝓfundiori ſomno eſtis oppreſſi. Quiqꝫ pridē ocl̓os vr̄os attol lebatis in ethera nūc retorquē tes ſtatuiſtis eos declinare in terrā: ſit qͦꝫ qd̓ ſcribit̉ turbati ſunt ⁊ moti ſūt ⁊ oīs ſapīa eoꝝ deuorata eſt. quiqꝫ ait dn̄s Ui debāt me fugerūt a me: obliui oni datus ſum tanqͣꝫ mortuꝰ a corde. foras inqͣꝫ.i. ad tꝑalia et externa: atqꝫ ita qͥ nutriebant ī croceis amplexati ſt̓ ſtercora. ⁊ qui an̄: ſeculariū inqͣctudinū aqͣs parumꝑ pedibꝰ vr̄is ad talos dūtaxat vſqꝫ calcabatꝭ: nūc ad genuā atꝫ renes vſqꝫ(vt cū ezechiele loq̄r) in eiſdē vos am bulare cernimꝰ: ſimiles effecti filijs iſrl̓ diſꝑſis ꝑ egiptum ad ꝯgregād̓ paleas vt lateres coq̄rēt ⁊ nō ad ꝯgregand̓ triticū vt panē ꝯfortatē cor hoīs pinſerent. qͥbus āpliꝰ pepones pla cēt et egipti aleū ꝙ māna in de ſerto celicū. Nec tn̄ aliqͥ tantā vel ſentiūt vel ſentire volūt ſer uilitatē: ebetati cordis p̄feren tes imaginē: cuiꝰ eſt nō ſentire vexationē ꝯtinuā quā inquiūt intellectū dare: nō ꝯſiderātes qꝛ ſi nimia eſt intellectū non af fert ſꝫ ꝯtēptū. ¶ Et hycū ſil̓ibus nunqͥd dicere poterūt qd̓ debuerāt: Ecce nos reliqͥmus oīa. ⁊ ſecuti ſūꝰ te. Dicite inqͣꝫ qūo cū qͥ exultauit etꝭ vt gigas ad currendū viā ſuā: ille ſequi poterit quētot tꝑaliū rerū curis p̄ſſum atꝫ oneratū videmꝰ Nōne qͥ qͥnqꝫ iuga boum eme