qui betacius etiam adiectiuum dicunt. Beta format diminutiue betaculus te ſte Sergio in Donatum. Bætis cum æ diphthongo&t exili& i latino/ a Græ cis ſcribitur. fluuius eſt Hiſpaniæ. a quo Hiſpaniæ regio/ etiam Bætis cogno minata eſt/ dicente Seneca in Medea. Nomenqꝫ terris qui dedit Bætis ſuis Heſperia pulſans maria/ languenti Vado. Lucanus libro ſecundo. Qui ferit heſperius poſt omnia flumīa Bætis. hic a Tortellio/ abſqꝫ diphthō go& cum th aſpirato/& y græco hac uidelicet ſcriptura. Bethys ſcribi præci pitur. quod nomen(ut ait) a βηθυν/ quod apud nos profundum indicat deri­natur. Quo fit/ ut ſi uera eſt deriuatio/ etiam uera ſit de ipſa dictione quā tor tellius tradit ſcriptura. Sed ꝗͣ uerā etymologiam tradiderit/ ipſe uiderit. Barbitus cum ī latino&t exili ſcribitur:& tam maſculini ꝗͣ fœminini generis eſt: quin& hoc Barbitum/ declinari pōt: ut etiam teſtatur Acron ſuper illud Horatii in primo carminum: Leſboum refugit tendere Barbiton: quod ni­hilominus& nos auctoritatibus cōprobamus. Et quidem maſculino genere protulit Horatius quom ait. Age dic latinum barbite carmen Leſbio primum modulate ciui. fœminino aūt genere/ Sappho ad phaonē. Nec facit ad lachrymas barbitos ulla meas. Vbi Tortellius corupto Ouidii textu deceptus ineptias loquitur. Neutro uero genere/ Auſonius. Hoc genere/& chordas& plectra/& barbita conde. Eſt autem barbiton(ut Heſychius græcorum uerborum interpres docet) genus citharæ lyricæ. uel ipſa lyra. At uero Iulius Pollux inter inſtrumenta/ quæ manu pulſantur/ bar biton locat/ quod tamen Strabo barbarum dicit eſſe uocabulum. Nam qui helicona muſis conſecrarunt/ Traces fuere. Et antiqui uates Ephorus Orphe us Muſæus Thamiras/ qui Bacho itē Aſiam conſecrauere in Idiam uſqꝫ/ bar bari fuere. Vnde nonnulla muſica inſtrumenta barbaris nominibus deſignan tur: ut: nablia: Sambuca: magades: barbitus. Buxus fœminino genere/& buxum neutro. teſte Seruio ſuper librum ſecundū georgicorū/ pro arbore/ declinari pōt. Claudianus de raptu ꝓſerpīæ li. ii. Fluctuat hic denſo criſpata cacumine buxus. Ennius li. vii. longæqꝫ cupreſſi. Stāt rectis foliis:& amaro corpore buxū. Scribitur aūt apud Cræcos πυξοσ. Noſtri uero latini in b/& y græcum in u noſtrum uertentes/ dicunt buxus. Quin etiam plerunqꝫ noſtriξ in duplicatum ſ mutare conſueuerunt. Qua re a nonnullis buſſus cum duplicato ſ ſcribitur: enuntiaturqꝫ. Quod& patere pōt/ ideo buſſolum genus uaſis ex buſſo/ cum duplicato ſſcribere conſueui mus. Et quādoqꝫ uocabulo ipſo græco utimur. Iuuenalis ſatyra ſecunda. in condita pyxide Lyde. Ouidius de remedio. Pyxidas inuenies:& rerum mille colores. Arboris lignum/ hæc buxus/& hoc buxum/ declinari pōt/ teſte Seruio ſuper li. viii. æneidos: dicente Virgilio. Tympana uos buxuſqꝫ uocat. Martialis. Multifido buxus quæ tibi dente datur. Virgilius georgicorum ſecundo. Nec tiliæ leues nec torno raſile buxum. Quin etiam& buxus pro ligno/ ma ſculino genere declinari poteſt/ auctoritate diui Hieronymi in libro tertio Eſdræ capitulo. xiiii. ſic dicentis. Tu aūt præpara tibi buxos multos: ideſt cala mos ex buxo ad ſcribendum. Bibliæ/ quæ eſdram cum Neemia. in quatuor di ſtingunt libros. prædictum capitulum./ pro. xiiii. libri quarti notatum habēt. Neſtoris Dionyſii Nouarienſis liber ſecundus fœliciter incipit. Achinnor/ deponēs ē uerbū:& cachīo neutrale. Lucretiꝰ li. iiii. Quam famulæ lōge fugitāt: furtimqꝫ cachinnāt. Et ſcribitur c exili in initio& ch in ſecunda ſyllaba. Nec componitur ex con/& cyenus: eo riſu cachinnantes albere uideantur ut Cergius Seneca Lucanus Tortellius Acron Horatius Sappho Tortellius Auſonius Heſychius Pollux Strabo Seruius Claudianus Ennius Iuuenalis Ouidius Seruius Vrigilius Martialis Hieronymus Lucretius Betacium Betaculus Bætis Barbitus Barbitum Buxus Buxum Buſſolum Pyxis Cachinnor Cachinno Cachinnus