Seite
Blaſphemia XXII. riora. c. ſane. de cle. cōiu. Et ad dictū. c. nuꝑ. qd̓ vi­detur cōtra. dicit ꝙ intelligit de eo qui ante ſacros ordines aliam habuit. ⁊ poſt in ſacris aliā accepit. Ad. c. v̓o. ij. qͥ cle. vel vo. dicit ꝙ loquit̉ in illo queꝫ non penitet vere. vel eſt ſuſpicio de recidiuo. ꝙ tūc niſi ingrediat̉ religioneꝫ non poteſt. Similiter qn̄ immineat ſcandalū. vt in. d. c. no. Utrū bigamus bigamīa vera ẜm primū modū ſit pͥuatus pͥuilegio clericali? ℟. ꝙ non. ſed ſolū illi qͥ ſunt in minoribꝰ ordinibꝰ. ſed qui ſunt in ſacris bene gaudent ẜm Ge. in. c. vnico. de biga. Ratio ẜm eum. qꝛ ille qͥ ē in minoribꝰ taliter contrahēdo. poteſt viuere ⁊ debet vt laicus. Ille v̓o qui eſt in ſa cris nō pōt redire ad ſeculū. vt no. de apoſta. c. tue. in glo. fi. ẜm Io. de fan. Et ideo licet ſit pͥuatus ha bilitate ordinū. nō tn̄ priuilegio clericali. Similit̓ re ligioſus religionis apꝑ robate gaudet. ita ꝙ talis ꝑcutiens eſſet excōmunicatus. qꝛ licꝫ iſte tex. pͥuet eū priuilegio clericali. nō tn̄ pͥuilegio monachali vl̓ religiōis. Et tex. in. d. c. vnico. reſtringit vt loqua­tur de exiſtentibꝰ in minoribus ordinibus. ⁊ non de monachis vel exiſtentibus in ſacris. Et hec ve­rior ē opi. quā ſequūtur Archi. glo. in. c. quiſquis. lxxxiiij. diſt. Guil. gar. Io. mo. ⁊ Io. cal. licet Bo­nagr̄a in. c. de bigamis. eo. tit. teneat ꝙ ſacerdos qͥ contraxit cum vidua. vel duo matrimonia ſucceſſi ue ⁊ poſtea cōmiſit homicidiū poterit puniri ꝑ iu­dicem ſecularē. per. d. c. vnicū. Utꝝ bigamus interp̄tatiue ſimiliter ſit pͥuatus omni priuilegio. ſicut bigamꝰ vere? ℟. Ge. vbi.s. ꝙ ſic. Idē tenet glo. in. d. c. vnico. Nec ob. qd̓ in ſe qͥnen.§. dicā de caſu vero ad caſum fictū. qꝛ in iſto interp̄tatiuo idem eſt quo ad omnē modū. ſicut in vero. quia ſic eſt in eis defectus ſacramenti ſicut in veris bigamis. vt nota. glo. in. c. j. de biga. ⁊ patet ī c. debitum. eo. tit. vbi dixit ꝙ diuiſit carnem ſuam. facit etiam. d. c. quiſquis. lxxxiiij. diſt. Utrū ſimilitudinarie bigamus ſit pͥuatꝰ ſimili­liter pͥuilegio clericali? ℟. Ge. vbi. s. ꝙ non. niſi qͦ ad executioneꝫ ordinuꝫ. Et ex hoc infert idem Ge. ꝙ ꝯſtitutio penalis nō extenditur de caſu vero ad caſum fictū qn̄ caſus fictus nō fingit̉ idē eē quo ad omnē effectn̄ quē habet caſus verus ſicut eſt in ꝓ­poſito vt patet in. c. nuper a nobis. de big. Intelli­ge ergo tex. d. c. vnici. de biga. vero ⁊ interp̄tatiuo. ⁊ qui non eſt in ſacris vel religioſus qͥ eſt nudatus omni priuilegio clericali. ⁊ aſtrictus ſeculari foro. ⁊ ei ſub excōicationis pena precipitur vt non deferat tonſuram vel habitum clericalē. d. c. vnico. ⁊ ſi por­tat peccat mortaliter. vt. jͣ. lex.§. iij. Iſextum dicit̉ quia per duos dies ſtamus ſuper ſe xtum kalen. Marcij. Et nota ꝙ vigilia ſancti mathie ſemꝑ debꝫ eſſe die imme­diate p̄cedenti feſto eiuſdē. niſi veniret feſtū die lu­ne. qꝛ tūc fieret die ſabbati. Et ẜm cōſuetudineꝫ ro­mane eccl̓ie tꝑe biſextus. ſecunda die ſit feſtū ſancti Mathie. hec notātur in. c. q̄ſiuit. de verb. ſig. Utrū ſuſpēſus ꝑ annū poſſit celebrare temꝑe bi ſextus vltima die anni biſertilis? ℟. gl. ī. d. c. qͣſiuit ꝙ ſic. Sic̄ libertas ꝓmiſſa ſeruienti ꝑ annū acqͥrit̉ ſi ſeruit. ccclxv. diebꝰ. ff. de ſtatu lib. l. cum heres.§. ſtichus. ſi heredi meo. laſfemia importare videt̉ qua dam derogationeꝫ ex­cellētis bonitatis alicuius ⁊ p̄cipue diui ne. Quicūqꝫ ergo negat aliqͥd de deo qd̓ ſibi ꝯuenit. vl̓ aſſerit aliqͥd de eo qd̓ ei nō ꝯuenit. di uine derogat bonitati. qͥ deꝰ ē ipſa bonitas eſſentia ẜm Dio. de di. no. Quod qͥdem contingere pōt vl­ẜm intellectū tm̄. vl̓ ẜm intellectum ⁊ affectum. Et vtroqꝫ mō hmōi derogatio ſi ſit tm̄ in corde ē blaſ­femia cordis. Si v̓o ī ore eſt blaffemia oris. q̄ blaſ­femia oris opponit̉ cōfeſſioni fidei ⁊ charitati diui ne. Et ſic ex genere ſuo ē pctm̄ mortale ſꝑ niſi quis aliqn̄ ex ſurreptōne in verba blaſfemie prorūperet. ita ꝙ hoc quod diceret non aduerteret. qꝛ tūc ſoluꝫ venialiter peccaret. nec haberet ꝓprie rōnem blaffe mie qui ex al̓. ſecunda ſcd̓e. ti. de blaffemia. ⁊ Tho. ſcd̓a ſcd̓e. q. xiij. ar. j. Quot ſunt ſpēs blaſfemie? ℟. ẜm Ambro. ſunt due. Prima ē cuꝫ deo attribuit̉ qd̓ ei non cōuenit. Secunda cum ab eo remouet̉ qd̓ ei ꝯuenit. Adde terciam ẜm Tho. vbi.s. cum creature attribuitur quod cōuenit creatori ſoli. Sed ꝓprie loq̄ndo non ſunt diuerſe ſpēs. qꝛ negatio ⁊ affirmatio nō diuer­ſificant habitus ſpē. qꝛ per eandē ſuīam innoteſcit falſitas affirmationū ⁊ negationum. Utrum pctm̄ blaſfemīe ſit remiſſibile? ℟. ꝙ ſi blaffemia ſit ex coactione vel deceptione vel infir­mitate ſic hꝫ cām annexā prouocatiuā diuine miſe ricordie ad remiſſionē. Et ſic intellige illud Mat. xij. Om̄e pctm̄ ⁊ blaſfemia.ſ. ex infirmitate. vel co­actione remittet̉. Si aūt blaffemiam comitat̉ certa malicia. tūc dr̄ irremiſſibilis. nō qꝛ nō poſſit remit­ti. ſꝫ quia non habet ſecum cām motiuam ad remiſ ſionem. ⁊ ſic intellige illud Math.xij. Spūs auteꝫ blaſfemie.ſ. illate ex certa malicia non remittetur.i. vix ſiue difficulter remittit̉. qꝛ nō habꝫ excuſatōem Blaffemia v̓o ſctōꝝ ꝯn̄r redundat in deū dum 3 vel illis attribuūt quod deus ex ſua gr̄a declarauit nolle in eis eſſe vel remouent qd̓ declarauit ī eis eē. ⁊ eodem mō eſt pctm̄ ſicut blaffemia dei. Utrum blaſſemus poſſit abſolui a ꝓprio ſacer­ 4 dote? Rn̄. Pa. in. c. ſtatuimus de male. ꝙ nō publi­ce blaſfemās ſꝫ ep̄us. facit glo. in. c. ij. de peni. ⁊ re­miſ. li. vj. Secus ſi occulte. qꝛ ẜm Hoſti. tunc non ꝑtinet ad ep̄m. Ego v̓o intelligo ꝙ ē caſus ep̄i qn̄ blaſfemia ē publica nō ſimplicit. ſꝫ qn̄ ꝓpter publi­citatem defertur ad ep̄m. Unde dicit Goſ. ⁊ Ho. ꝙ que dicūtur in. d. c. ſtatuimus. de pena tꝑali vel pecuniaria intelligūtur ſedente iudice ꝓ tribunali. In iudicio autem aīe pr̄ſbiter diſcretus moliendo rigorem diſpenſare poterit rigorem ex cauſa circa penam ſpūalem ſuꝑiorem.xxvj. q. vij. penitentibꝰ. hec Hoſti. Sꝫ qn̄ dr̄ publica: Rn̄. Pa. ⁊ Ho. ī. d. c. ſtatui­ 5 mus. ꝙ publica dr̄ qn̄ eſt notoria iuris. puta cōui­ctus vel confeſſus in iudicio vel notoria facti. puta qꝛ publice pluribꝰ aſtantibus blaſfemiam intulit. facit. c. fi. de coh. cle. ⁊ mū. Et breuit̉ qn̄ ꝓbari p̄t. ⁊ ad ep̄m defert̉ dr̄ publica. ar. l. palam. ff. de v̓b. ſig.