![]()
Magiſter ꝙͣtum ad monſtruoſos cōcubendi modos ſic hi quatuor modi dicunt̉ peccatum cōtra naturā. Si cum alio eiuſdem ſpeciei ⁊ in debito vaſe ⁊ debito modo ſit talis pollutio aut eſt cum ſoluta. ⁊ ſic for nicatio. aut cum cōiugata. ⁊ ſic adulteriū ⁊ hmōi ⁊ ſic ſemꝑ peccatuꝫ mortale ſi eſt voluntaria p̄ter matrimoniū. 3 ¶ Quod eſt grauius horum? Rn̄. peccatū cōtra naturam eſt maximū. ⁊ iſto infimuꝫ eſt mollities grauiſſimū beſtialitas. mediū ſodomia. pꝰ peccatum cōtra naturā maius eſt inceſtus. poſt inceſtū eſt adulteriū. Uerum intellige accipiendo in ſuo ſummo. qꝛ maius peccatū eſt coire cum matre ꝙͣ alterius vxore. Adulteriū eſt magis ſtupro. vtrū qꝫ aūt aggrauat̉ ꝑ violentiā. vn̄ raptus virginuꝫ eſt grauius ſtupro. ⁊ raptus vxoris grauius adul terio. hec oīa aggrauant̉ ẜm rōnem ſacrilegij. In fimum oīm p̄dictoꝝ eſt fornicatio q̄ cōmittit̉ ſine iniuria alterius ꝑſone. 4 ¶ Quod ſunt eius filie? Rn̄. Iſid̓. ponit qͣtuor ex ꝑte ſermonis. nam ſermo dꝫ eſſe decēs. contra qd̓ eſt turpiloquiū. Scd̓o licitus. contra qd̓ ē ſcurrili tas. Tercio expediēs cōtra qd̓ ē ludicra. Quarto ſale ꝯditus.ſ. ſapīe cōtra qd̓ eſt ſtultiloquiū. Eſt ⁊ quinto cecitas mentis. Sexto p̄cipitatio. Septīo incōſideratio. Octauo amor ſui. Nono eſt odiuꝫ dei. Decimo amor mūdi. Undecimo horror futu ri ſeculi. Et duodecimo incōſtantia. de quibus sͣ. Interrogationes. 5 ¶ Utrum in tactibꝰ ⁊ oſculis ⁊ hmōi ſit peccatū mortale? Rn̄. ꝙ ſic. qn̄ delibertate fiunt cā delecta tōnis luxurioſe ẜm ꝙ sͣ. dixi Cogitatio. ſecus quā do fiūt cā amicitie. Agiſter ẜm Hoſti. dris qui ali cuius rei ſiue negocij p̄ ceteris curā gerit. l. j.§. mgr̄m. ff. de exer ci. Et hoc nomē mgr̄ dr̄ a monēdo ſiue mōſtrando. ff. de ver. ſig. l. quibꝰ p̄cipua. ⁊ de ma giſtris. c. qꝛ. Sed ꝓprie mgr̄ vocat̉ qui docet gram maticā vel alias facultates. ⁊ ſic accipit̉ de mgr̄is. c. qꝛ nōnullis. ⁊ in cle. j. eo. ti. 1 ¶ Qualis dꝫ eſſe mgr̄? Rn̄. ꝙ dꝫ eſſe idoneꝰ. ꝓui dus. ⁊ diſcretꝰ. in ſcīa quā vult docere. c. j. ij. ⁊. iij. eo. ti. ⁊ idoneus ē qui pͥmo moribꝰ ⁊ poſt facūdia alios antecellit. l. vnica. C. de ꝓfeſſori. Nā qui ali os docet non dꝫ habere neceſſe ab alijs doceri arxxxvj. di.§. ecce. Dꝫ etiā habere bonā conuerſatio nem teſtē doctrine. lxiiij. di. valentianus. ¶ Utꝝ religioſus debeat ad magiſteriū aſſumi? Rn̄. ꝙ ſi īgerit ſe vt ſit cōiter hodie nō dꝫ. xvj. q. j. mōachus. cū mitis. c. ⁊. q. vij. c. ī noua. Si v̓o nō ingerit ſe ſꝫ mittit̉ a p̄lato ſuo ad quem ꝑtinet. ſic pn̄t ⁊ debent aſſumi. xix. q. j. ſic viue. ⁊. c. ſi clericatus. et. c. doctos. ⁊ extra eo. ti. c. j. ⁊. pe. ¶ Que ſcīe legi pn̄t? Rn̄. ꝙ oēs q̄ faciūt ad īſtru ctionem aīe. corpoꝝ vel rerum. niſi ſint reprobate et ſunt iſte q̄ legi pn̄t ſingulariter. Grāmatica de qua. Quicquid agant artes ego ſꝑ predico ꝑtes. Dialetica de qua. Me ſine doctores fruſtra colue re ſorores. Rethorica de qua. Eſt mihi dicendi rō cuꝫ flore loquendi. Muſica de qua. Inuenere locum per me modulamina vocū. Geometria. de qua. Rerum menſuras ⁊ earū ſino figuras. Ariſmetrica de qua. Explico ꝑ numeꝝ que ſit ꝓ portio rerum. Aſtrologia de qua. Aſtra viaſqꝫ poli varias mihi vendico ſoli. ¶ Utrū mathematica poſſit legi? Rn̄. ꝙ mathe 4 ſis cum aſpiratōe medie ad exercitiū nō licet doce re. qꝛ ſignificat artem diuinādi. ⁊ eſt reprobata. vt C. de male. ⁊ mathe. l. nemo. ⁊. l. culpa. Sed ad īſtructionē doceri poſſet. xxxvij. di. legimus. Sed ego credo ꝙ etiā ad inſtructionē nō liceat. qꝛ cuiꝰ vſus malus eſt ip̄m qͦꝫ malum eſt. vt dr̄ in primo ſen. di. j. Sed alia mateſis q̄ habet penul. breuem bn̄ licita eſt q̄ eſt de quatuor. vltimo dictis ſciētijs vn̄ verſus. Scire facit mateſis dat diuinare matheſis. ¶ Theologia p̄ omnibꝰ doceri pōt. eo. ti. c. qꝛ nō ē. nullis. Ius canonicū ⁊ ciuile de priuilegijs cum de diuerſis. li. vj. ¶ Sed quid d̓ poetis qͥ vt in pluribꝰ ſūt ad aīos 5 iuuenū corrūpendos? Rn̄. ꝙ diſtinguēdū eſt d̓ libris gentiū. Nā quidā libri ſunt qui vt in pluribꝰ ſūt de laſciuijs. vt Quidiꝰ d̓ arte. ⁊ ſil̓es ⁊ tales le gere vl̓ audire oīno ꝓhibitū eſt. Et ſic intellige. c. ſacerdotes. ⁊. c. legant̉. ⁊. c. iō. xxxvij. di. Sunt alij libri gētiliū ſeu poetarū qͥ vt plurimū multū vtili tatis afferūt. lꝫ ī eis aliqn̄ ſint aliqͣ turpia īmixta. ⁊ tales libros legē vl̓ audire cā eruditōis vocabulo rū vt ꝑ eos ſciāt loqui recte atqꝫ ornate nō ē ꝓhibitū ⁊ ſic loqͥt̉. c. turbat ea di. cū duobꝰ. c. ſequētibꝰ dūmodo ſit talis mgr̄ qͥ fabulas laſciuas abbreui et ⁊ obſcure legat. Et ſic limita glo. in ſumma diſ. xxxvij. vide etiā qd̓ dicā.jͣ. Scientia. ¶ Ubi debēt mgr̄i inſtitui ad legēdū? Rn̄. ꝙ ī oībus locis. vbi facultates eccleſie ſuꝑpetūt: ſiue ſit cathedralis. ſiue alia eccīa q̄ habeat facultates ſuf ficiētes ad hoc dꝫ poni mgr̄ qͥ legat in grāmatica cui ꝯpetēs bn̄ficiū aſſignet̉: ſeu ꝑcipiat fructꝰ vni p̄bende. ⁊ tādiu ſolū ꝙdiu ꝑſeuerat ī docēdo clericos gratis illius eccl̓ie. et alios pauꝑes. In metro politana ꝟo eccl̓ia dꝫ eſſe mgr̄ qui doceat in ſacra pagina. et d̓ his q̄ ꝑtinēt ad curā aīarū. xxxvij. di. de qͥbuſdā. ⁊ eo. ti. c. j. ⁊. c. qꝛ nōnullis. Hodie vo ſtatutū eſt ꝙ romana. pariſien̄. oximeū. bononiē ſalmacinen̄. eccleſia habeat duos viros ꝑitos ad inſtruendū in lingua hebraica. caldaica. ⁊ arabica cle. j. eo. ti. et ibi ponit̉ cuiꝰ ſumptibꝰ. ¶ Quid ſi nō vacet aliqua p̄bēda? Rn̄ qͥlibet de p̄bēdatis dꝫ dare tantū ꝙ faciāt vnā p̄bendā ſi ſu ꝑeſt ad eorū neceſſitatē. ar. c. fi. de his q̄ fi. a maiopar. ca. ⁊ de ec. edi. c. d̓ his. vl̓ ſi nō ſuꝑeſt expectēt donec vacat pͥma. ar. c. dilectus. el. ij. de p̄ben. ẜm Ber. et Hoſti. ¶ Sed pone ꝙ ſit prebenda vna aſſignata magi ꝙ ſtro: nunquid tenentur canonici eligere alium ca nonicum cum magiſter non ſit canonicus cuſſe 