Seite
Preſumptio. ij. tale. et de talibus intelligit̉ illud. Nolite iudicare. ſcꝫ ex leuibus ſignis. Un̄ hec p̄ſumptio hoīs dici tur firmatio cōceptus mētis ab hoīe facta ex aliqͥ­bus cōiecturis collectis: et differt ab opinione vel ſuſpitiōe: qꝛ opinio vel ſuſpitio nō firmat cōceptū vt notat Bar. in. l. admonēdi. ff. d̓ iureiur. vt no. Pa. in. c. fi. de iureiur. reſumptio. ij. erga ſeipſum ẜm ꝙ accipit̉ a theologis. in. iij. di. xxvj. maxīe a Ri car. eſt duplex. vna q̄ orit̉ ex ꝓpria vir­tute ꝑ quā quis audet in oꝑa excedētia ꝓpriā vir­tutē. ſicut cū qͥs ponit ſe ad audiendū cōfeſſiones cū ignorās ſit ad medendū cū neſciat ad cōſulen­dū et hmōi. vn̄ ſi ex hoc pōt ſeqͥ aliqd̓ ꝑiculum aīe vel corꝑis. vel notabile dānū ē mortale pctm̄. Se­cus ſi qͥd ꝑuū malū qꝛ eſſet veniale. Itē cū qͥs po­nit ſe ad iudicandū quos nō pōt. vt laicus clericū vel ad faciēdū officiū ad qd̓ nō ē ordinatꝰ ⁊ hmōi. cōiter eſt mortalis p̄ſumptio. ⁊ hec ē ſpēs ſuꝑbie ⁊ opponit̉ magnanimitati vt dicit ph̓s. iiij. ethicoꝝ. ⁊ orit̉ ex vana gloria. Un̄. Greg. xxxj. mora. ponit p̄ſumptionē nouitatū filiā vane glorie. Alia ē pre ſumptio q̄ eſt peccatū in ſpm̄ſanctuꝫ q̄ opponitur virtuti ſpei et hec directe orit̉ ex ſuꝑbia. ẜm Ri. in iij. di. xxvj. q. vj. ar. j. qͣ quis talē ſe exiſtimet. qd̓ de us eū etiā peccantē nō excludet a ſua gr̄a. vel non puniet. et ſic ꝑupendit diuinā iuſticiā ⁊ hec ē gra­uius pctm̄ qͣꝫ pͥma. Sꝫ grauius iſta eſt deſꝑatio. ⁊ de iſtis vides. peccatu.§. iij. rimas quis ſit. lxxxxix. diſt.§. j. et vide patriarcha. rimiciā ẜm Alex. in. iij. ꝑte ſum­me eſt pars pͥma fruguꝫ domino offerenda. Utrū ſit de p̄cepto? ℟. ẜm Alex. ꝙ ſic in duobꝰ caſibꝰ. pͥmus qn̄ ē cōſuetudo. ſcd̓s qn̄ eccleſie miniſtri indigēt ⁊ ip̄as petūt. Intelligo de miniſtris illius eccleſie cui debet̉. alias ſunt de ꝯſi lio. ſunt em̄ de iure naturali ⁊ diuino. ⁊ de p̄cepto iudiciali ſicut et decime. et ẜm diſtinctionem. vt sͣ. decima.§. ij. 2 Cui debet̉? ℟. ꝙ eccleſie pochiali. ar. c. doctos et. c. moderamine. xvj. q. j. 3 Quota ꝑs ꝓ pͥmicia dꝫ dari? ℟. ꝙ quidā dicūt ꝙ ad minꝰ de. lx. vnū. Alij dicūt ꝙ in fetibꝰ ſemꝑ ꝑmogenitū. in alijs aridis et liqͥdis de. xl. vnū ad plus vel ad minꝰ de. lx. Sꝫ placet mihi magis opi­nio Inno. in. c. j. de decimis. ꝙ exqͦ nō inuenit̉ ex­preſſum in iure canonico relinquit̉ in optiōe dan­tis vt det qͣntū vult. niſi conſuetudo regionis ali­ud inducat. et hoc tene. rinceps in ſpūalibꝰ dicitur pa­pa. In tꝑalibus ꝟo im perator regēs etiā ciuitateꝫ habet̉ loco pͥncipis. vt no. glo. et Cy. in. l. fi. C. de p̄ſcri. lō. tꝑis. ⁊ Bar. in. l. hoſtes. ff. de captiuis. et iō ſicut ſcīa pͥncipis ſupplet defectū cuiuſlibꝫ ſolē­nitatis. vt dicit Bal. in. l. nullus. C. ad. l. iul̓. ma. et qd̓ no. Inn. ī. c. cū oꝑteat. de ac. ſic fiat aliqͥd d̓ licētia aūt ꝯſcīa regentis ciuitatē. qd̓ verū credo in tꝑalibꝰ nō aūt in oībus ſpūalibus. Utꝝ p̓nceps poſſit alicui auferre rē ſua ⁊ dare 1 alteri? ℟. cōiter tenet̉ ꝙ nō ſine cā. vide. ix. q. iij. ꝑ pͥncipalē. et. C. ſi cōtra ius. vel pu. vtilitatē. Utrū p̓nceps obligetur ex ꝯtractu ſuo. ℟. ſūt opiniōes in. l. digna vox. C. de legibꝰ. Bal. tn̄ de vſibus feudoꝝ in ℟ica de nā feudi. tꝫ ꝙ ſic. vn̄ di cit ꝙ ſi p̓nceps inueſtiuit aliquē de baronia vl̓ ca ſtro ꝙ nō pot euꝫ pͥuare ſine culpa nec ſucceſſores in imperio vel regno vt extra d̓ iudi. nouit. nec ob ſtat ꝙ hꝫ plenitudinem ptātis qꝛ deꝰ ſubiecit ei le ges ſꝫ nō cōtractus ex qͥbus obligatus eſt. riuilegium ꝓprie eſt qn̄ aliqͥd cōceditur contra iura: et ſic dr̄ qͣſi pͥuata lex. vtꝫ. iij. di. pri uilegia. Si vero aliquid cōcedat̉ qd̓ ſit p̄ter ius cōe. ſic ꝓprie dr̄ bn̄ficiū ⁊ nō pͥuilegiū hoc no. Pa. in. c. olim. d̓ ver. ſig. Quot ſunt ſpēs pͥuilegiorū? ℟. qͥnqꝫ qd̓dā rea 1 le. vt illud qd̓ eccleſie dignitati ciuitati vel alicui lo co vel aliqͥbus ꝑſonis rōe loci vel alicuius rei con ceditur exͣ. e. c. cū olim. et. c. ſe. ⁊ tale ē ꝑpetuū qꝛ ad heret rei niſi forte res ꝑimatur. xxv. q. ij. c. j. et ꝑ to. tū vel niſi reuocet̉ ex cā. c. recolētes.§. j. d̓ ſta. mo. Quoddā ſingularit̓ ꝑſonale. vt illud qd̓ alicui vel aliqͥbꝰ ꝑſonis cōcedit̉ certis et ꝓprijs noībus exp̄ſ ſis de officio. le. volētes. ⁊ tale nō egreditur ꝑſonā cui cōceditur niſi hoc expͥmatur. d̓ ꝯceſ. p̄. c. ꝯſtitu tus: ⁊ ſi cōceditur obtētu dignitatis non vtit̉ eo ſi aliā dignitatē adipiſcatur. c. bone.§. fi. d̓ poſtu. p̄l. Quoddā ē cōiter ꝑſonale qd̓ ꝯceditur ꝑſonis nō exp̄ſſis ꝓprijs noībus ſicut de pͥuilegio minoꝝ. x­xv. annorū. ff. de mino. l. j. ꝑ totū. Quoddā ſingu­larit̓ ꝑſonale eſt et cōiter corꝑale vt illud qd̓ alicui collegio vel vniuerſitati ꝯceditur ſic ꝙ qͥlibet ſin­gularit̓ d̓ illa vniuerſitate ſe poſſit iuuare. d̓ ſen. ex cō. c. ꝯtingit. hmōi ſunt pͥuilegia ꝯceſſa fratribꝰ mi noribus et p̄dicatoribꝰ. Quoddā tn̄ cōiter corꝑa­le vt illud qͦ ſolū cōitas nō ſingularis pōt ſe iuua­re. ſicut dr̄. xij. q. ij. qͥ manumittitur. ⁊ iō priuilegia talia dicūtur corꝑalia. qꝛ cum collegio per eūt ſicut corpꝰ cui inherent. Quis pōt ꝯcedere pͥuilegiū? ℟. ꝙ papa in ſpi­ritualibus. et imꝑator in tꝑalibꝰ regularit̓ cōcedit etiā īꝑator pͥuilegia eccleſijs et clericis. d̓ īm. ec. ꝑ totū. Sil̓r papa etiā in tꝑalibꝰ. vt no. in. c. ꝑ vene­rabilē. qͥ fi. ſint le. Itē ep̄s ⁊ ſuꝑiores cū voluntate ſuorū capitulorū eodē. cū olim. el. ij. ẜm Goſ. ⁊ bre uiter dicas qͥ pōt facere ꝯſtōꝫ pōt pͥuilegiū cōcede re reſpectu ſue conſtitutionis vel rei ad ſe pertine­tis ẜm Hoſti. Quō eſt interp̄tandū pͥuilegiū? ℟. ꝙ pͥuilegiū 3 ꝓprie qd̓ eſt ꝯtra ius dꝫ ſtricte interp̄tari. vt minꝰ deroget iuri cōi ꝙͣ poſſit. vt. c. cū dilectꝰ. d̓ conſue. vn̄ priuilegiuꝫ quo diſpenſatur aliqͥs illegitimus vt poſſit ad ordines ꝓmoueri intelliget̉ de mīori­bꝰ tm̄. vt sͣ. ordo. iij.§. xv. īmo ſi nō expͥmit̉ cā qͣre cōcedit. aut nō ſit ex certa ſcīa vel motu ꝓprio non pſumitur de voluntate pͥncipis. l. j. C. de peti. bo. immo ꝑ īportunitatē obtentū. vt. l. j. C. de fundis limiteoſis. Bal. in. c. lꝫ cām. d̓ ꝓba. vult ꝙ ponat̉