Seite
Uotum CCLXXXVII quod habet qualitatē bonā.j. topicorū. Scd̓o ac­cipit̉ ꝓ habitu ſiue diſpoſitione ſeu affectione vo­luntatis derelicto ex actu voluntatis ſiue ex vſu ⁊ hec bona vel mala ẜm actiones. qꝛ tales generāt̉ habitus ſiue diſpoſitiones qͣles ſunt actus. iij. ethi co. Tercio accipit̉ ꝓ actu ipſius volūtatis pōtētie et iſte ē bonus ex ordīe eius ſufficiēti ad debitum. ſinē. et vt hoc ſit qͣtuor requirunt̉. Primuꝫ ꝙ finis ſit bonus in ſe. Scd̓m ꝙ ſit ipſe finis melior his q̄ appetunt̉ ꝓpter ip̄m. vnde dicit Aug. ix. de ciui. dei. c. iij. ꝙ qui laudant deū ꝓpter pecuniā nō ha­bent bonū finē neqꝫ bonā volūtatē. Terciū ꝙ illa ſint ẜm rationē rectam ordinabilia et apta ad talē finem conſequēdum. Quartū ꝙ volūtas ordinā­tis ratione regulata ordinet vl̓ velit bona in gene­re indifferentia ad bonum finem aliter his deficiē tibus nō erit bona voluntas. Hec ex.s. Bo. ī. ij. di. xxxviij. q. j. ar. j. 3 Utrū vnius ſolius bone voluntatis ſit vnus ſolꝰ finis. Rn̄. ꝙ ſic.ſ. pͥncipalis. vn̄ ſciēdū ꝙ actꝰ pōt habere plures fines tripliciter. Primo ꝙ vnꝰ ſit ſub altero et ꝓpter illum. Scd̓o ꝙ vnus ſit pͥn­cipalis finis. alter non pͥncipalis. ita tn̄ ꝙ non pͥn cipalis non refert̉ ad pͥncipalē. Tercio ꝙ vterqꝫ ſit pͥncipalis. Exemplum de eo qͥ vadit ꝓ diſtri­butionibus ad eccleſiam. quia aliquando intēdit pͥncipaliter dei honorem. et cū hͦ ſimul habere pe­cuniā illā ad hͦ vt ad dei honorē illā diſtribuat vel in alios vſus licitos cōuertat. Aliqn̄ intendit dei honorē. et vult ſimul acqͥrere pecuniā. ita tn̄ ꝙ ac­quiſitionē pecunie nō redegit ad honorē dei. nec etiā pecuniā illā finē pͥncipalē ſtatuit qꝛ eā ꝓpter ſe nō diligit. quia etiam ſi non daret̉ iret. nec ꝓpt̓ eam habendam aliquid contra deum cōmitteret Aliqn̄ intendit deo placere et ſimul etiā pecuniaꝫ acquirere vt poſſit theſaurū ſuū augere et in eo de lectari. Primo mō ire ad eccleſiam eſt meritorium et ꝑtinet ad bonā voluntatē. Scd̓o mō nō ē bone voluntatis loquendo formaliter nō tn̄ ei ſie repu­gnat quin in ea ſtare poſſit. Eſt eī ibi peccutū ve­niale non mortale. Et hoc ē qd̓ dicit Aug. li. cōfeſ. minus te amat qͥ tecū aliqͥd amat. qd̓ nō ꝓpter te amat. Tercio mō eſt contra bonā volūtatē. qꝛ ne­mo p̄t duobus dn̄is ſeruire. Math̓. vj. Cū em̄ ſit vnū ſolū verū bonū quod quietat humanū deſi­deriū oportet ꝙ voluntas ad hoc vt ſit bona et re­cta ſtatuat ſibi vnicū finē vltimū. Hec ex.s. Bo. in. ij. di. xxxviij. ar. iij. q. j. 4 Utꝝ bonitas actualis volūtatis addat aliquā bonitatē ſuper bonitatē ipſius habitus gracie. vi­de sͣ. Intentio.§. v. 5 Utrū teneamur cōformare voluntatē noſtraꝫ. volūtati diuine inuoluto. Rn̄. fuit diuerſa inter theologos opinio. in. j. ſen. di. vl. Sꝫ iſta videt̉ mi hi verior.ſ. ꝙ teneamur cōformare qͣꝫtū ad illa vo lita que exprimunt̉ a deo ſigno p̄cepti in lege expli cite vel implicite vel q̄ nobis manifeſtaret ſic vel­le de p̄cepto. Sꝫ qͣꝫtū ad alia cōſiliū nō ē p̄ceptum cōſiliū dico ſi ſunt expreſſa ſub ſigno cōſilij tacite vel expreſſe. Si vero n̄ ſunt expreſſa. nec etiā d̓ cō­filio tenemur. niſi cōueniat nobis illud velle. ſicut dicit Aug. in ench̓. c. lx. Aliqn̄ īquit bona volūta te vult homo ꝙ nō vult deus. Sic̄ bonus homo vult patrē viuere quē deꝰ vult mori. Et glo. illa sͣ. psͣ. q̄ dicit. cor tortū habet hō qui nō vult quod vult deus. intelligit̉ de his q̄ nobis patent. ꝙ de p̄cepto vult nos ea velle. Utrū teneamur cōformare voluntatem in mō 6 volēdi cū deo. Rn̄. ẜm Alex. lō. in. pͥmo di. xlviij. ꝙ nō abſolute. qꝛ ſi hō honorat patrem ſuū nō ex charitate. ſꝫ ex beniuolentia nō peccat ſꝫ tenet̉ con ditionaliter.ſ. ſi vult mereri vitā eternā. S. Bo. ī pͥmo di. vl. dicit ꝙ tenemur cōformare volūtatem noſtram voluntati diuine in modo volendi affir­matiue.ſ. ꝓ loco et tꝑe qn̄ videlicet tenentur exire in actum charitatis. qꝛ ſic̄ tenemur ꝙ nūqͣꝫ cōtra­ria velimus deo.ſ. ex libidine cū deus velit ex cha ritate. Ita tenemur vt ſub eadē ratione velimus ꝓ loco et tꝑe. ⁊ hoc ſi habemus charitatē. Si autē nō habemus nō tenemur ad hoc. ſꝫ ad equalens. qꝛ tenemur facere qd̓ in nobis ē vt eā habeamꝰ. et hoc ꝓ loco et tꝑe vt dictū ē. Et ſi q̄rat̉ qn̄ locus et tēpus eſt dicit idē Bo. ibidē. ꝙ ē qn̄ dn̄s viſitat talē interiori locutione. vel exteriori p̄dicatione. vl̓ aliquo tali in quo ē opportunitas redeūdi ad cor. Unde tunc ſi negligat incidit in cōtemptū ⁊ omiſ­ſionis peccatū. Alex. v̓o de alēs. ij. ij. tractatu de negligētia. q. viij. dicit ꝙ qn̄ peccator cogitat d̓ pec­cato ſuo. ꝙ ſit tantū malū et graue et cōuertit̉ ſuꝑ ipſum. et excitat̉ a gratia dei ad cōuertendū. qꝛ hͦ mō excitat eum qn̄ facit peccatorē cogitare de pec cato ſuo. tūc tenet̉ actu dolere de illo. ⁊ ſi nō dolet et cōterat̉ tūc peccat ꝑ negligētiā ⁊ innouat̉ pecca tū aliqd̓ qd̓ ē negligētia mortalis. Hec ille. Et ſic pꝫ qn̄ tenet̉ cōformare voluntatē in modo volen di cū deo de p̄cepto qd̓ no. bene. Otum ẜm Ri. in. iiij. di. xxxviij. ar. iij. q. ij. ē ꝓpoſiti ſuper erogantis ꝓmiſſio deo facta ꝓpt̓ bonū fine ex delibiratione firmata. Notanter dicit̉ ſuꝑerogantis boni. qꝛ in voto 1 de re neceſſaria ad ſalutē nō ꝓprie inuenit̉ rō voti Rō qꝛ votū ꝓprie loquēdo ē quid voluntariū re ſpectu pͥncipij a quo ꝓcedit. ⁊ reſpectu eius quod vouet̉. lꝫ large dicat̉ votū qd̓ ſit de neceſſario ad ſalutē. de quo habet̉. xvij. q. j. c. j. Un̄ Grauius peccat qui p̄uaricat̉ p̄ceptū diuinū quod vouit. qͣꝫ qui non vouit. Scd̓o dicit̉ notāter ꝓmiſſio deo fctā ad differē 2 tiam ꝓmiſſionis facte homini que nō ꝓprie hēt rationem voti. Nam ſolus deus ē cui ſe totū hō pōt obligare. qꝛ ſolū ei cōuenit ptās ſuꝑ totū ho­mimem. Et ideo ꝓprie votū ſit deo qui totū ho­minē obligat. Sanctis vero qꝛ aliquo mō cōuēit ptās ſuꝑ totū hominē inqͣꝫtū ꝑ eorū orōnes tota ſalus hoīs ꝓmouet̉. Ideo ſit eis aliquo mō votū nō tn̄ habens plene rationē voti. nec ē neceſſe ꝙ iſta ꝓmiſſio expͥmat̉ ore. ſꝫ ſufficit etiā ſi ſit in corde quo ad deū et cōſciētiā. Tercio dicit̉ notanter ꝓpter bonū finem ad ex 3 cludendū vota que fiunt ꝓpter malū finē. vt cuꝫ qͥs vouet ſe ieiunaturū vt poſſit interficē inimicū