Sermo corā aleanoro papa Experior itaqꝫ verā comiti ſnīam nihil qͥn male narrādo poſſit d̓teriorari. Hāc ego vnā ex maxīs difficultatibꝰ eſtimo/ reddūt offm̄ p̄dicationis oneroſiſſimū. qͣs difficultates atꝫ diſcrimīa Greg. Criſo. qͥlibet in ſuo paſtorali Aug. iiij. doctri­na xp̄iana/ copioſiſſime narrauerunt. Fit enī plerūqꝫ(ro qͦr centies exꝑtus) vt pn̄tes in ẜmone aliqͦ non ſolū deprauēt bn̄dicta ſed ea nullo dicta ſūt ꝯſtant̓ affirmēt pro ꝓlatis. Stultoꝝ quid infinitꝰ eſt nūe­rus. Eſt tn̄ ſapiētis aſſertio/ Stultꝰ capit ꝟba prudētie niſi ea dixerꝭ ꝟſant̉ in cord̓ ſuo. Ueꝝ qͦꝫ ē diciū apule ml̓tos ſol̓ auribꝰ corꝑis philoſophant̉ intellectū ꝟo vel nullū hn̄t vel illū variāt varietate paſ ſionū affectionū quēadmoduꝫ in ſonitu cāpanaꝝ ſumimꝰ argumētū/ Dicunt(vt vulgari more loqͣr) qd̓ volumꝰ. Porro mi­hi ꝯſciꝰ ſuꝫ nihil ꝓtuliſſe tūc qd̓ eēt ſacre fid̓i/ monitiſqꝫ ſalubribꝰ accōmod̓. exami nata ꝟitate ſtabilitū. Nihiominꝰ qͦt bōe ie­ſu ſuꝑ eodē ẜmone mihi relata ſūt/ ne dixerā ſꝫ nec cogitauerā. Quot peruer­ſe capta ꝑuerſius īpugͣta audacter aſſere­re qͦſdā poſtmodū pn̄tes viderint ip̄i quo ſtudio vel ꝯͣdicendi vel vane cōplacēdi/ ſeu zelo vel igͦrantia moti/ q̄ſiſſe veritates per me poſitas īpugnare rōes palā errone as ſꝫ nolo ſeqͥ relationes ſolas hoīm in tā­to negocio defendēde veritatis/ ne pugne­mus vt dicit̉ in tenebris. Habuiſſent igit̉ dictorū meorum formā ꝓpriam limitatio adeo vt tranſpoſitō ſepe vel omiſſio vni us vocabuli ſnīam variaſſet habuiſſent in qͣꝫ formā ip̄am habuiſſem viceuerſa ſolide dixiſſent/ nūqͣꝫ refugiſſem veritatis de­fenſione ꝯgredi. ſꝫ qͥd agerē/ nihil obiectū eſt qd̓ ſtruerim eſſem pn̄s/ potenſqꝫ ver­botenus rn̄dere ſed longo poſtmodū int̓­uallo me abſente ſurdo vocibꝰ eoꝝ pluri­ma/ variaqꝫ in oppoſitū dicta predicataqꝫ ego ſolis rumoribꝰ accepi qͥbꝰ cur non ma gno conatu rn̄dere pauerim iaꝫ exp̄ſſi. No uiſſime āt heſterno veſꝑe ſcpͥſit ex vnꝰ amicꝭ fideliſſimiſ ſe audiſſe ab altero ſimiliter audierat ab alijs grauibꝰ(vt dicebat) viris me dixiſſe inter cetera homīe in articulo mortis exn̄te qͥlibet ſacerdos hꝫ eqͣlem ptā­tem papa in indulgētijs dandis a pena culpa. Hanc ꝟo aſſertionē certiſſim ſum nec ſenſiſſe nec dixiſſe/ quāquā ſi de po teſtate ordinis in caſu neceſſitatis fieret lo cutio/ ſcitū eſt ſatis qͥd doctores ſententiēt Deniqꝫ quid dixerim vn̄ error talis potue rit in aliquibꝰ paꝝ forſan aduertētibꝰ ad ꝟ­boꝝ formā elici. Pono diffuſiori ẜmone ī cartula colligata pn̄tibꝰ. Tu p̄i extor ſapiē­tiſſime corā tuis oculis totꝰ palam ſū/ tibi intꝰ in cute notꝰ. Digneris acciꝑe baculū defenſionis mee in articulo app̄hēſo­voces oppoſitas ſi ita dignū viſuꝫ fuerit. valeas cōpeſcere. Poſtremo totū ip̄m ſer­monē quē hactenꝰ recōditū abſqꝫ ml̓tipli­catōe in alias manꝰ habui mittereſſi ita ſueris) ꝑatꝰ ſum? intētione talis finis. Det dn̄s ip̄e bn̄ valere iugit̉ in dn̄o ad ꝯſecutō btē ſpei ad vnionē celerius remeandā in regionē eccleſie ſancte dei. Sermo factus ram Alexandro papa per magiſtrum Io­hannem de Gerſon cancellariū pariſien̄. In die aſcenſionis domini. Adiuua rex celeſtis tu regina genitrix ꝟ­go pauperem inopem de regno iſraeliti­co locuturum. Omine ſi in tempore hoc re­ſtitues regnum iſrael. Origi­naliter Actuū. i. ca. recitati ue in epiſtola preſentis feſti­uitatis. Non ſum neſcius beatiſſime pater voſqꝫ cardines orbis ter­rarum/ ceteri domini ſapientia clara ful­gentes me ſubire ſermonis onus prorſus impar exiguis viribus. Idcirco pulſabo ianuas deuote regis celeſtis/ vt imꝑfectuꝫ meum ſuppleat. humili det gratiaꝫ. linguā infantis faciat diſertam. Et quo facilius exaudiar oretur pariter eius pia genitrix. illiqꝫ ſalutatio preſentetur angelica. Aue gratia plena ⁊c̄. Domine ſi in tempore hoc ⁊c̄. Queſierunt hoc apoſtoli ab aſcenden­te domino. eiſdem quidem verbis. ſꝫ ſenſu vario. qua varietate breuitatis ſtudio pre­terita. quoniam duplex eſt regnum iſrael. hoc eſt videntium deum. alteruꝫ celeſte tri­umphantis eccleſie/ cuius ciues deum vi­dent per ſpeciem. alterum terreſtre militan tis. cuius ciues deum intuentur per fidem Dicā primū quō celeſtis deinde t̓reni rui­nas aſcēſio dn̄ica hodie reſtituerit. Hanc mihi ꝑtitionē meꝰ ſenſus ſꝫ diuinꝰ ꝯtulit apl̓s. a ſcpͥtū memī deū pr̄eꝫ ꝓpoſuiſſe in diſpēſatōe plenitudīs tꝑm īſtaurare oīa in xp̄o in celis que in terra ſunt. Ecce me