¶ Sermo corā aleanoro papa Experior itaqꝫ verā eē comiti ſnīam nihil eē qͥn male narrādo poſſit d̓teriorari. Hāc ego eē vnā ex maxīs difficultatibꝰ eſtimo/ q̄ reddūt offm̄ p̄dicationis oneroſiſſimū. qͣs difficultates atꝫ diſcrimīa Greg. ⁊ Criſo. qͥlibet in ſuo paſtorali ⁊ Aug. iiij. d̓ doctrina xp̄iana/ copioſiſſime narrauerunt. Fit enī plerūqꝫ(ro qͦr centies exꝑtus) vt pn̄tes in ẜmone aliqͦ non ſolū deprauēt bn̄dicta ſed ea q̄ nullo mō dicta ſūt ꝯſtant̓ affirmēt pro ꝓlatis. Stultoꝝ quid infinitꝰ eſt nūerus. Eſt tn̄ ſapiētis aſſertio/ Stultꝰ n̄ capit ꝟba prudētie niſi ea dixerꝭ q̄ ꝟſant̉ in cord̓ ſuo. Ueꝝ qͦꝫ ē diciū apule ml̓tos eē qͥ ſol̓ auribꝰ corꝑis philoſophant̉ intellectū ꝟo vel nullū hn̄t vel illū variāt ꝓ varietate paſ ſionū ⁊ affectionū quēadmoduꝫ in ſonitu cāpanaꝝ ſumimꝰ argumētū/ Dicunt eī(vt vulgari more loqͣr) qd̓ volumꝰ. Porro mihi ꝯſciꝰ ſuꝫ nihil ꝓtuliſſe tūc qd̓ n̄ eēt ſacre fid̓i/ monitiſqꝫ ſalubribꝰ accōmod̓. ⁊ exami nata ꝟitate ſtabilitū. Nihiominꝰ qͦt bōe ieſu ſuꝑ eodē ẜmone mihi relata ſūt/ q̄ ne dū nō dixerā ſꝫ nec cogitauerā. Quot peruerſe capta ⁊ ꝑuerſius īpugͣta audacter aſſerere qͦſdā poſtmodū pn̄tes viderint ip̄i quo ſtudio vel ꝯͣdicendi vel vane cōplacēdi/ ſeu zelo vel igͦrantia moti/ q̄ſiſſe veritates per me poſitas īpugnare ⁊ ꝑ rōes palā errone as ſꝫ nolo ſeqͥ relationes ſolas hoīm in tāto negocio defendēde veritatis/ ne pugnemus vt dicit̉ in tenebris. Habuiſſent igit̉ dictorū meorum formā ꝓpriam ⁊ limitatio nē adeo vt tranſpoſitō ſepe vel omiſſio vni us vocabuli ſnīam variaſſet habuiſſent in qͣꝫ formā ip̄am habuiſſem viceuerſa ſolide q̄ dixiſſent/ nūqͣꝫ refugiſſem ꝓ veritatis defenſione ꝯgredi. ſꝫ qͥd agerē/ nihil obiectū eſt qd̓ ſtruerim dū eſſem pn̄s/ potenſqꝫ verbotenus rn̄dere ſed longo poſtmodū int̓uallo me abſente ⁊ ſurdo vocibꝰ eoꝝ plurima/ variaqꝫ in oppoſitū dicta predicataqꝫ ego ſolis rumoribꝰ accepi qͥbꝰ cur non ma gno conatu rn̄dere pauerim iaꝫ exp̄ſſi. No uiſſime āt heſterno veſꝑe ſcpͥſit ex vnꝰ amicꝭ fideliſſimiſ ſe audiſſe ab altero qͥ ſimiliter audierat ab alijs grauibꝰ(vt dicebat) viris me dixiſſe inter cetera ꝙ homīe in articulo mortis exn̄te qͥlibet ſacerdos hꝫ eqͣlem ptātem cū papa in indulgētijs dandis a pena ⁊ culpa. ¶ Hanc ꝟo aſſertionē certiſſim ſum nec ſenſiſſe nec dixiſſe/ quāquā ſi de po teſtate ordinis in caſu neceſſitatis fieret lo cutio/ ſcitū eſt ſatis qͥd doctores ſententiēt Deniqꝫ quid dixerim vn̄ error talis potue rit in aliquibꝰ paꝝ forſan aduertētibꝰ ad ꝟboꝝ formā elici. Pono diffuſiori ẜmone ī cartula colligata pn̄tibꝰ. Tu p̄i extor ſapiētiſſime corā tuis oculis totꝰ palam ſū/ tibi intꝰ ⁊ in cute notꝰ. Digneris acciꝑe baculū defenſionis mee in hͦ articulo qͦ app̄hēſovoces oppoſitas ſi ita dignū viſuꝫ fuerit. valeas cōpeſcere. Poſtremo totū ip̄m ſermonē quē hactenꝰ recōditū abſqꝫ ml̓tiplicatōe in alias manꝰ habui mittereſſi ita cō ſueris) ꝑatꝰ ſum? intētione talis finis. Det dn̄s ip̄e bn̄ valere iugit̉ in dn̄o ad ꝯſecutō nē btē ſpei ⁊ ad vnionē celerius remeandā in regionē eccleſie ſancte dei. Sermo factus cō ram Alexandro papa per magiſtrum Iohannem de Gerſon cancellariū pariſien̄. In die aſcenſionis domini. Adiuua rex celeſtis ⁊ tu regina genitrix ꝟgo pauperem ⁊ inopem de regno iſraelitico locuturum. Omine ſi in tempore hoc reſtitues regnum iſrael. Originaliter Actuū. i. ca. ⁊ recitati ue in epiſtola preſentis feſtiuitatis. ¶ Non ſum neſcius beatiſſime pater voſqꝫ cardines orbis terrarum/ ⁊ ceteri domini ſapientia clara fulgentes me ſubire ſermonis onus prorſus impar exiguis viribus. Idcirco pulſabo ianuas deuote regis celeſtis/ vt imꝑfectuꝫ meum ſuppleat. humili det gratiaꝫ. linguā infantis faciat diſertam. Et quo facilius exaudiar oretur pariter eius pia genitrix. illiqꝫ ſalutatio preſentetur angelica. Aue gratia plena ⁊c̄. Domine ſi in tempore hoc ⁊c̄. Queſierunt hoc apoſtoli ab aſcendente domino. eiſdem quidem verbis. ſꝫ ſenſu vario. qua varietate breuitatis ſtudio preterita. quoniam duplex eſt regnum iſrael. hoc eſt videntium deum. alteruꝫ celeſte triumphantis eccleſie/ cuius ciues deum vident per ſpeciem. alterum terreſtre militan tis. cuius ciues deum intuentur per fidem Dicā primū quō celeſtis deinde t̓reni ruinas aſcēſio dn̄ica hodie reſtituerit. Hanc mihi ꝑtitionē n̄ meꝰ ſenſus ſꝫ diuinꝰ ꝯtulit apl̓s. a qͦ ſcpͥtū memī deū pr̄eꝫ ꝓpoſuiſſe in diſpēſatōe plenitudīs tꝑm īſtaurare oīa in xp̄o q̄ in celis ⁊ que in terra ſunt. Ecce me