![]()
DI. ſic ptꝫ illud. c Areſtotiles ꝟo tria poſuit pͥncipia. angelos. ⁊ cū illis cōdidit mūdū. cōtra qͦs ē pͥma ex⁊cͣ. Querit̉ quare diſtinguit illa duo a tertio. Et iteruꝫ poſitio. Si em̄ deꝰ in pͥncipio ꝯditiōis creauit mūnō videt̉ illud eē veꝝ ꝑſcrutanti libros ph̓i. qꝛ ipſe non dum. nō gͦ pͥmo angelos vel intelligētias. ita ꝙ per ponit niſi iſta tria materiā. ⁊ formā. ⁊ pͥuationē. in pͥnillos cōdiderit mūdū. ⁊ hic error ortū hꝫ ex illo ꝟbo. cipio noni. metha. ⁊ in pͥmo phi. nō gͦ iſta q̄ ponit mgr̄ Faciamꝰ hoīem ad imaginē ⁊ ſil̓itudinē. q. deꝰ loqͣt̉ ℟º. dd̓m ꝙ ido F angelis. Ex duo diſtinguit tertiū oꝑatoriū dictū. mūdū qͦꝫ ſecūda expoaliquē ſignificamꝰ effectū. id ē a tertio. qꝛ duo ſitiōe elidit̉er ſemꝑ eē ⁊ fuiſſe. et̓na eiꝰ voluntate aliqͥd nouit ſunt intrinſeca Ex qͦ ſenſu rorareſtotili Concludit erroꝝ p̄dictoruꝫ exiſte̓. Cū gͦ aliqͥd d̓r face̓. tale ē tanqͣꝫ elementa dicit̉ deus corū qͥ dixer̄t euacuationem. ⁊ vnū ē extrinſe ac ſi dicat̉ iuxͣ eiꝰ volūtatē vel ꝑ aliquid fa mūdū ꝯdituꝫ Hoꝝ gͦ ⁊ ſil̓iuꝫ errorē ſpūſſctūs cū. vbi āt ph̓us eiꝰ volūtatē aliqͥd nouit̓ ꝯtinge ab et̓no. Si iſta tria diſtineuacuās. ꝟitatiſqꝫ diſciplinam em̄ ī pͥncipio vel eē. vt ī ip̄o nihil noui ꝯtīgat tradēs. deūᵈ ī pͥncipio tꝑm mū d̓ guit ⁊ ponit ſi q̄ tꝑis factꝰ eſt ſꝫ nouū aliqͥd ſic̄ in eiꝰ et̓na vorat̉ exp̄ſſe inueex nihilo. nō dū creaſſe. ⁊ an̄ tꝑa et̓nal̓r extilūtate fūat fiat ſine aliqͣ motōe nitur in ſcd̓o de gͦ fuit ſine pͥn tiſſe ſignificat. ip̄iꝰ et̓nitatē ⁊ oī vl̓ ſui mutatiōe. Nos ꝟo oꝑangeneratōe circa cipio. ⁊ hic er potētiā cōmēdās. Cui voluiſſe finē. Sed tūc ē do mutari dicimur. qꝛ mouem̄. ror ortū habu queſtio. qꝛ non face̓ ē. qꝛ(vt p̄dixīꝰ) ex eiꝰ volū it ex hͦ ꝙ non Nō em̄ ſine motu aliqͥd facimꝰ videt̉ ſufficient̉ tate ⁊ bōitate res noue exiſtūt. potuerūt viDeꝰ gͦ aliqͥd ege̓ vel face̓dr̄. qͥa pͥncipia ī ph̓icꝭ dere qͣlit̓ mūcā ē reꝝ nouit̓ exn̄tiū. cū eiꝰ vo Cōcludit fidei ꝯfirmatōeꝫ aſſignaſſe. īmo dus incepit. lūtate res noue eē īcipiūt q̄ an̄ ſi ibi aſſignauit ⁊ qͣre tūc ⁊ nō Credamꝰ gͦ reꝝ creataꝝ celeſti tria p̄ter opera nō erāt. abſqꝫ ip̄iꝰ agitatiōe. vt an̄. Ex tertia tionē. tūc gͦ ſunt actꝰ ꝓprie dici nō q̄at. cuꝫ vicꝫ um. t̓reſtriū. viſibiliū vel īuiſibi expoſitiōe eli quattuor. Et di liū cām nō eē. niſi bonitatē crea dit̉ error pla actꝰ oīs ī motu ꝯſiſtat. in deo āt cendū ad hͦ ꝙ pͥtoris. qͥ ē deꝰ verꝰ vnꝰ Cuiꝰ tāta Per ſimie tonicoꝝ qͥ di motꝰ nullꝰ ē. Sic̄ gͦ ex calore ſouatio nō differt xerūt pͥncipia ē bonitas. vt ſūme bonꝰ btītu oſtendit lis aliqͣ fieri ꝯtingit. nulla tn̄ in a forma vel mamūdi tria eſſe dinis ſue qͣ et̓nal̓r btūs ē. alios teria. Siue em̄ ip̄o vel in eiꝰ calore facta motiſcꝫ deū mate velit eē ꝑticipes. quam videt ⁊ pͥuatio noīet ap on vel mutatōe. Ita ex dei vo riam. et exem petitū forme cū cōicari poſſe ⁊ minui oīno non plar. Si em̄ lūtate noua hn̄t eē ſine mutati eiꝰ carētia. ſiue one autoris qͥ ē vnū ⁊ ſolū ⁊ om poſſe. Illud gͦ bonū qd̓ ip̄e erat deus in filio noīet ip̄am forſic̄ ꝑ exēpla⁊ qͥ btūs erat. ſola bonitate nō nium principium. me eſſentiam ꝓ et̓nū cōdidit neceſſitate alijs cōicari voluit ut ē in materia. Ariſtotelis error. de nihilo mūqꝛ ſūme boni erat ꝓdeſſe velle in potētia. non dum. nō gͦ re c Ariſtoteles ꝟo tria poſuit pͥn⁊ᵉ oīpotētiſſimi noce̓ nō poſſe. e differt ab hiſ du quirit̉ ſecūdū cipia. duo.ſ. materiā ⁊ ſpeciē. ⁊ obus.ſ. materia pͥncipiū qd̓ ē ⁊ ſpecie. Nā ap exēplar. nec petitus ad materiā reducit̉. nec ē aliud. ⁊ eēntia forme tertiū qd̓ ſit materia. Et hic ortū habuit ex hͦ ꝙ non ad ſpēm ẜmrem. Et hec duo pͥncipia determinat in pri potuerūt intelligere oīno quō aliqͥd fiat ex nihilo. mo. poſtmodū adiūgit tertiā oꝑtonē dū oīa reducit ad Ex oībꝰ his elidit̉ errormanicheoꝝ qͥ poſuerūt pͥnci motorē pͥmū in.viij. ⁊ ſic ptꝫ ꝙ mgr̄ vere ⁊ ꝓprie loquit̉. pia mūdi effectiua duo. ⁊ iſte elidit̉ ꝑ ſubiectū dicte d In pͥncipio tempoꝝ mūdū creaſſe. Cōtra. ſi cepit iocutiōis. Creauit deus celū ⁊ terrā. lucē ⁊ tenebras cū pͥmo mobili. ⁊ illud cepit in ſecūdo die. nō gͦ in pͥnci ⁊ hic errorē om̄ibꝰ vilior. Et hn̄t ſe gradatim. Naꝫ pio tꝑis ſꝫ an̄. ℟º. dd̓m ꝙ tꝑs dicit̉ tripl̓r. cōmuniſſi 5 pͥmus ſolū errat in eo a quo. Secūdus errat in eo d̓ me. cōiter ⁊ ꝓprie. Cōmuniſſime dicit̉ mēſura exitus de quo ⁊ qn̄. quia ex aliquo ⁊ ab et̓no. Tertius errat ī nō eē in eē. Cōiter dicit̉ tꝑs mēſura cuiuſlibet mutatio eo de quo. qꝛ dicit factū eē de materia ⁊ nō ex nihilo. nis. maxime illiꝰ q̄ fuit an pͥmū mobile. Tertio modo ⁊ in eo ꝑ quod. ſcꝫ circa exēplar qd̓ poſuit alid̓ a d̓o dr̄ ꝓprie mēſura motꝰ primi mobilis. vt cōiter ꝯſueuit vt apparet. Et in qn̄. qꝛ poſuit materiā ab et̓no ⁊ im diſtingui. Et qꝛ pͥmo modo dictū ē pͥmū omniū. ⁊ in il ꝑfectā. Et iſte error ē multo viliorqͣꝫ error alioruꝫ qͥ lo cōditū eſt ſeculū. ideo dicit in pͥncipio temporum. ponūt ab et̓no materiam fuiſſe ꝑfectam ſua forma. e Om̄ipotētiſſimi eſt nocere non poſſe. Cōtra. Oīs Quartꝰ error manicheoꝝ oībꝰ eſt abominabilior. qꝛ pena affligit ⁊ ledit. ſi ledit nocet. gͦ ſi deꝰ nō pōt nocere deficit in pͥmo pͥncipio in qͦ ph̓i cōiter cōcordauerūt. non pōt punire. ℟º. dd̓m ꝙ ſicut duplex ē malum. ſcꝫ 4 ponētes pͥmo duo pͥncipia. ac ꝑ hͦ auferētes ordinē culpe ⁊ pene. ſic etiā duplex ē nocumentū. cū ergo diatqꝫ decorē vniuerſi. ⁊ bonitate. ⁊ dei ptātē. Et hunc citur ꝙ nō poteſt nocere. non intelliglt̉ qͣꝫtuꝫ ad nocuerrorē int̓ ceteros nō hūanā maliciaꝫ ſꝫ diabolicam mentū qd̓ facit malū pene. ſꝫ qd̓ facit malum culpe. aſtuciā credo adinueniſſe. vt ſe alteꝝ deū eē ꝑſuadez atmētibꝰ pctōꝝ. Ex dictis igit̉ ptꝫ ꝓ qͦ ſupponat hͦ MD intelligentiā eoꝝ q̄ in hac ꝑte dicūt̉. q̄rit̉ hic nomē pͥncipiū. Pōt em̄ ſupponere ꝓ filio. ⁊ deꝰ ꝓ pa ade exitu rerū in eē. Primo qͣꝫtū ad pͥncipij enti tre. ⁊ ex modo cōſtruendi fit talis appropriatio. Po Itatem vel cauſalitatē. Scd̓o qͣꝫtū ad veritateꝫ teſt etiā ſupponere ꝓ creatura vtpote ꝓ pͥncipio tꝑis ſꝫ nō dicit tūc ordinē ſꝫ cōcomitantiā mēſure ad mē Tertio qͣꝫtū ad ꝓductiōis qͥdditatē. Circa pͥmuꝫ duo q̄runt̉ Prīo queritur vtrū res habeāt principiū cauſa ſuratū.ſ. ꝙ celū ⁊ terra cū pͥncipio tꝑis eē ceperūt. ⁊ Aa 3 