De ſacramento alia mortalia. Sed pctā venialia enumerat Augꝰ. xxxv. di. vt cū aliqͥs plus accipit in cibo vl̓ potu qͣꝫ ſit neceſſe. plus loquitur ꝙͣ oportet. plus placet qͣꝫ expedit. qͦtiēs paupere importune petētem exaſperat. vel ſi ſanꝰ alijs ie iunātibꝰ prandere voluit. Aut ſomno deditꝰ: tardiꝰ ad eccl̓iam ſurgit. aut vxorē excepto deſiderio filioꝝ cognoſcit: qd̓ tn̄ ſepe ē mortale. quotiēs īcarceratos tadius reqͥſierit: vl̓ infirmos nō vi ſitauerit. Si diſcordes nō ꝯcor dare curauerit. Si plus filium vxorem vel ſeruum exaſperauerit: ſeu in crepauerit: aut correxerit. Si fuerit plꝰ blāditus.i. adu latus alicuiqꝫ expedit. Si pauperibꝰ eſuriētibꝰ nimis delicatū cibū p̄parauit. Si in eccl̓ia aūt extra eccl̓iam iocoſis vl̓ fabuloſis vel ocioſis verbis inſtiterit Si aliqͥd iurauerit incaute qd̓ poſtea īplere nō p̄t: vel cū ex facilitate vl̓ temeritate maledixerit Hec oīa ꝓ tāto diutiꝰ ꝓtraximꝰ putātes multū eſſe vtile circa hͦ ſacr̄m pnīe cognoſcere particl̓a rit̉ ⁊ ad oculū illa ſine quoꝝ cog nitiōe n̄ bn̄ p̄t expediri iſtd̓ ſacre De ſacr̄o extreme vnctiōis. mat̉ qͥs ex ab III vob̓ indū tio. cat preſbyteros ec cl̓ie vt orēt ſuꝑ eū: vngētes eum oleo ī noīe dn̄i. Iaco. v. c. Quia. vt d̓t glo. d̓ appel. c. qͥ fronte. hō ꝓpter pctm̄ citiꝰ mori p̄ſumitur. ri. q. iij. Cp̄i. ⁊. xij. q. i. c. ij. ⁊ xxxiij. q. iiij. Ea vidicta. Et glo. ordīaria ſuꝑ ꝟbo thematis dicit ꝙ multi ꝓpter pctā plectunt̉ morte corporis. Hinc eſt ꝙ ſaluator ꝓuidens de remedio ꝯͣ pctā hoīm ſanoꝝ. vt de pnīa ꝓuidere etiaꝫ eſt dignatꝰ de remedijs ꝯͣ pcta hoīm infirmoꝝ. vt d̓ extrema vn ctiōe. ꝑ quā qͥdem pctā venialia dimittunt̉ ⁊ etiam īfirmitas cor poris interdū alleuiat̉. Un̄ ſeqͥtur in themate. Et orō fidei ſaluabit īfirmū. ⁊ alleuiabit eū dn̄s Glo. interlinearꝭ.i. ſi eū ꝯtigerit mori: ſic dimittent̉. Et hͦ bn̄ exp̄ſ ſum ē ī apl̓is. De qͥbꝰ d̓r Mar. vi. ꝙ vngebāt oleo ml̓tos infirmos ⁊ ſanabāt̉. qd̓ vtiqꝫ fit ꝟtu te huiꝰ ſacr̄i: ⁊ nō alia ſimplici vn ctōe. Nā apl̓i tūc vngētes ꝯfere bāt hͦ ſacr̄ꝫ a xp̄o eis p̄ceptū. Un̄ d̓t Lyr̄. ſuꝑ Mar. vbi ſupͣ: ꝙ ex eo ꝙ apl̓i ſic vngebāt: ptꝫ ꝙ vnctio extrema(q̄ eſt īfirmoꝝ) fuit inſtituta a xp̄o. qḋ eſt ꝯͣ multos. dicētes ꝙ Iacobꝰ apl̓us ī ꝟbis p̄miſſis ea inſtituiſſet. qd̓ falſum eſt. cū nullus apl̓us aliqͦd ſacr̄m inſtituere potuit: ſꝫ bn̄ publicare potuit inſtitutū. Et hoc fecit Ia co. in ꝟbis p̄miſſis nr̄i thematis. dicēs. Infirmat̉ quis ex vob̓ ⁊c̄. Un̄ d̓t Tho. ī. iiij. di. xxiij. q. i. ariij. ꝙ oīa ſacr̄a xp̄s īſtituit ꝑ ſe: ſꝫ q̄ ſunt difficiliora ad credēdū: il la ꝑ ſe ꝓmulgauit. alia āt ẜuauit apl̓is ꝓmulgāda. ſicut extrema vnctionem ⁊ cōfirmationē. Un̄
