partis miſſe nem hoſtie ſalutarꝭ. vn̄ tunc q̄ſi excitado ppl̓um ſacerdos dicit. Oremꝰ. Nō tamen vlterius ꝓ ſequit̉ voce alta: ſꝫ ſub ſilētio dicit offertoriū: ꝑ qd̓ denotat ſuā intētionē maxime recollectā ad deū. Significat etiaꝫ illd̓ ſilētiū latibulū xp̄i an̄ paſſionē: qn̄ iu dei ꝯſpirauerūt ꝯ eū: vt ſi qͥs eū ꝯfiteret̉ extra ſynagogam fieret: cantat tn̄ tūc chorus valde leta būde: ad deſignāduꝫ hilaritatē offerentiū: qꝛ datorē hilarē dili git deꝰ. Et qꝛ legit̉ etiā de dauid ꝙ cytharā cū catoribꝰ ꝑcutiebat. Cenēt̉ aūt fideles ad oblatiōes ẜm ꝯſuetudinē approbatā ī ali quibꝰ feſtiuitatibꝰ: vt de ꝯſe. di. iij. oīs xp̄ianus: qꝛ dictū ē a dn̄o Nō apparebis in ꝯſpectu meo vacuus. Licet aūt hͦ ſit p̄ceptū: tn̄ qͣꝫtū ad quantitatē: vt tantū vl̓ tantū offerat̉ nō eſt p̄ceptuꝫ ſed ꝯſiliū. iuxta illud Exod. xxxv. Ab oī hoīe qͥ offert vltroneꝰ accipietis eas.ſ. oblationes. Equitur ſcd̓a ꝑs tertie ꝑtis: ſcꝫ oblatiōis pn̄tatio. Circa qd̓ ſcieduꝫ ꝙ ſacerdos volēs pn̄tare oblationē deo pa rat pͥmo materiā. Et pͥmo ꝓ hoſtia accipit panē triticeū: azimū mundū ⁊ purū. ⁊ ꝓ ſanguis cōfectiōe accipit vinū bonū ⁊ ſapi dū admixta modica aqͣ q̄ poſſet abſorberi a vino: qͦ facto dic̄. Fiathec cōmixtio vini parit̉ ⁊ aq̄. In nomīe pr̄is ⁊ filij ⁊ ſpūſſctī. Deinde accipit calicem tenēdo vna manu ī medio: ⁊ reliq̄ ſuſtē tādo pedē calicꝭ. ⁊ alte ſubleuā do d̓t. Suſcipe ſctā trinitas hāc oblatōeꝫ: q̄ oro d̓ ſe indicat qͥd l̓ ꝓ qͦ tūc orat̉. tunc em̄ orat eccl̓ia deū ⁊c̄. Dicta āt iſta or̄o dꝫ calicē deponere deorſuꝫ: ⁊ patenā d̓ ſuꝑ tollat: ⁊ panē ad pedes ca licꝭ collocare: videlicꝫ int̓ ſe ⁊ ca lice ẜm modū magꝭ cōem. Calix ẜcat xp̄i diuinitate. patena hūanitate: q̄ diuinitatē ſic̄ patena ca licē ꝯtexit. ſꝫ tūc patena ſub corporali cōẜuat̉: qͥa diſcipl̓i relicto xp̄o oēs fugert. Calix aūt corꝑali oꝑit̉. qd̓ ſignat ſepulturā xp̄i. dꝫ aūt corꝑale eē de lino mūdo ⁊ cādido ẜꝫ Hugo. ⁊ ẜm ꝯcilium lugdunēẜ. vt etiā hr̄ ī bocardo. li. iij. hͦ inſtituit ſilueſter pͥmꝰ annodn̄i. cccxv. Nec dꝫ ī eo alteriꝰ rei mat̉ia p̄cioſior aūt vilior miſceri. vn̄ dicebat Io. d̓ deo: ẜꝫ ꝙ refert Archi. d̓ ꝯſe. di. i. ꝯſultu. ꝙ illi gͣuit̉ peccat ⁊ offēdūt qͥ mit tut corꝑale ꝯfici cū farina ad hͦ ꝙ ſtet rigidū ſuꝑ calicē Nec tale corꝑale dꝫ ꝑ ml̓ieres lauari niſi ꝑ ſacerdote pͥus lauet̉ ī vaſe ſpe cialit̉ ad hͦ deputato: ī qͦ nihil eſt pꝰ modū lauadū vt d̓r d̓ ꝯſe. di. j. nemo. Significat āt hͦ corꝑale ẜꝫ Arch̓. vbi ſup̄ eccl̓iaꝫ. Qd̓ āt ſup̄ponit̉ calici: ẜcat ꝙ xp̄i paſ ſione eccl̓ia non deſinit imitari. Corꝑale at ml̓to labore cādidat̉ ⁊ eccl̓ia multo labore xp̄o ꝯfor