horis canonicis ſi ſatiſfaciat. vt d̓t Io. an̄. in. c. do lētes. ⁊ Inno. in. c. j. de cele. miſ. Et idē di Hoſti. ꝙ ſi eſt tanta di uerſaꝝ horaꝝ negligentia ꝙ q̄ſi impoſſibile eſt eas redicere: commutet̉ in aliā pnīam. Septimo querit̉ an̄ ille qͥ ex occupatiōe lici ti operis. vt qꝛ multū ſcripſit: vel audiuit cōfeſſiones: vl̓ aliud fecit ꝑ qd̓ neglexit horas: mortal̓r peccet. Rn̄deo nō. qꝛ talis ꝑ ignorantiā ꝓbabilē excuſat̉. de clerico excōicato miniſtrāte. apl̓ica. Octauo querit̉ an̄ tot qͥs peccatā cōmittit mortalia quot horas vnius diei obmiſit vel neglexit. Rn̄deo ꝙ licet officiū totū vniꝰ diei ſit quoddā totū integratuꝫ exſuis partibꝰ. ⁊ vno p̄cepto p̄cipiat̉. ⁊ ꝑ ꝯſequēs trāſgrediens oēs ſimul̓ vna die nō peccat niſi pctō vno mortali. Tn̄ ſi quis negligit vnā hora. vtputa pͥma vl̓ tertiā ⁊c̄. ⁊ alias cōplet etiam peccat mortal̓r. ſꝫ nō ita gͣuiter ſi cut obmittēs vl̓ negligēs oēs ho ras. vn̄ vnū pctm̄ mortale ē gra uiꝰ alio. Eſt aūt ꝟitas ꝙ ꝓ negligētia horaꝝ vniꝰ diei integre incurrit qͥs mortale grauiꝰ qͣꝫ pro negligentia vniꝰ hore canonice diei illius Rō qꝛ maior eſt ꝯtem ptus diuine laudis in totoqꝫ in parte. Nono querit̉ an̄ attentio mētis in horis ſit neceſſaria. Rn̄ deo ẜꝫ Tho. ij. ij. q. lxxxiij. ꝙ du plex eſt attētio vna q̄ attedit̉ ad verba ne quis in eis erret. Secūda q̄ atteditur ad finē oronis ſcꝫ ad deū ⁊ ad rē ꝓ qua orat̉. q̄ quidē maxime eſt neceſſa.4. Et hācetiā ꝑdiote pn̄t habere. Qn̄ ergo euagatio mētꝭ ſit in or̄one ex ꝓpoſito: pctm̄ eſt mortale: et īpedit oratiōis fructū. vn̄ p̄cipit̉ dericis vt officiū diuinū qͣꝫtum deꝰ dederit ſtudioſe celebrēt pa riter ⁊ deuote. de cele. miſ. dolen tes. Hoc aūt ꝯtingit qn̄ hore ca nonice trāſcurrūtur ⁊ ſyncopan tur. vl̓ extranea ⁊ ꝓphana: vana ⁊ inhoneſta colloqͥa intermiſ cent̉. vt d̓r ex ꝯcilio pͥmo vien. d̓ cele. miſ. graui. ī cle. Euagatio tn̄ que ſit preter intentionē: orationis fructum non tollit: quia dicit Baſilius ꝙ cū homo ex fragilitate nequit orare attēte: deꝰ illud ignoſcit. vnde dicit gloſa. v. in cle. graui. primo allegata. ꝙ in tali caſu ſatꝭ eſt ex labijs ſuis ſer uire deo in diuinis officijs. licet cor diuertat ad alia. ẜm Inno. ⁊ Hoſtien. de cele. miſ. in ca. dolentes. qui tenēt ꝙ talis nō peccat mortalit̉: maxime cogitando ſpūale qͥd: vl̓ tēporale qͦd de ſui natura nō ſit malū. ſicut ille qui in veſꝑis cogitat de ſermone faciēdo poſt veſꝑas. p̄cipue ſi eſſet fatigatꝰ. de qͦ ꝑ Tho. iiij. ſen. di. xv. Ex quibꝰ oībꝰ infert̉ ꝙ ſi ſubeſt neceſſitas q̄ dilationem non capit: pn̄t licite tunc alia negocia expediri Scd̓o infert̉ ꝙ ſi qͥs ſtu dioſe īcipit legere horas ⁊ tādē ī medio errat: ſꝫ in fine ſe recolligit merito non fruſtrat̉ apud deū.