Prologus abachuc ⁊ malachias. Porro zachariasᵇ medio ⁊ circa fineꝫ duos huiuſcemōi ponit tituloſ e ꝗbꝰ unus eſt: onꝰ uerbi dn̄i in terra adrach ⁊ damaſci requici eiꝰ alter in fine.ſ. onꝰ uerbi dn̄i ſuꝑ iſrael. De naū orōibꝰᶜ tuis iā liber unꝰ editꝰ eſt. De zacha ria ⁊ malachia: ſi uita comes fu erit: diſſeret̉. Nūc abachuc hē mus in manibꝰ ꝗ uel ex eo ꝙ amabil̓ deo eſt: uocat̉ āplexatio ul̓ ꝙ in certamē ⁊ luctā ⁊ ut ita dicā āplexū cū deo ꝯgredit̉ am plexātis.i. luctātis ſortitꝰ ē nomē. Nullꝰ em̄taꝫ audaci uoce auſus eſt deū adᵈ diſceptatiōꝫ iuſticie prouocare: ⁊ dicere ei. Cur in rebꝰ hūanis mūdi iſtiꝰ pōpa tanta rerū uerſet̉ iniꝗtas Uociferabor ad te uim patiēs ⁊ nō ſaluab̓. Quareᵉ oſtendiſti mihi iniꝗtatēᵉ ⁊ˣ laborē uidere Lacerata eſt lex ⁊ᵍ nō ꝑuenit uſ nō aduertēdū vbi elidit falſam mōtani doctrinā dupl̓r. prīo ꝑ ſe cū di cit. Intelligit qd̓ videt. ſcd̓o apoſtoli auctoritate: ibi. Un̄ ⁊ apl̓us ⁊c. Quarto oſtēdit̉ ꝯͣ quos intēdit ꝓphetare: ibi. Illud qͦꝫ diſce ⁊c. Quī to quo tꝑe fuit. ibi. Et vt ſcias quoqꝫ eo ⁊c. Sexto qꝛ intelligentia di ctoꝝ ex cais eſt ſumenda dicendi. excuſat eū Hiero. dum dicēdi cās ex pōit. ibi. Interim ẜm literā ⁊c. Ultīo multipliciter on̄dit̉ ꝙ nullus dꝫ turbari cōtra dn̄ꝫ ſi nō ſtatiꝫ de tribulatōe eruit. ibi. Et quō ſi egrotuſ ⁊c. His viſis expoſitōi litere inſiſtamꝰ ⁊ ꝑtranſeuntes plana exponamꝰ obſcura. b zacharias in medio. ix. a. ⁊ circa finē. xij. c Orationibꝰ tuis. loqͥ tur ad chromatiuꝫ ep̄m ad cuius inſtātiā cōmē tatus eſt librum iſtum. ⁊ ſicut credo cōmētario p̄poſuit ꝓlogum iſtum Un̄ gloſa in principio libri. Cōmentat̉ Hiero. oſee: iohel ⁊ amos abdiā ⁊ ionā pammachio ſuꝑ naū micheā ſophonia ⁊ aggeū paule ⁊ euſtochio. ſuper abachuc chromatio ⁊c. Unde in originali incipit ſic ꝓlo gus. Primuꝫ chromati ep̄oꝝ doctiſſime ⁊c. ⁊ in fra in eodē ꝓlogo dicit̉ Illud quoqꝫ diſce qꝛ ſe mel a me violenter exig vt quaſi quoſdā grad ⁊ ſcalas ad altiora nitē ti hyſtoriā tibi interpret̓ o Ad decep. iuſti. i. ad cōtētionē vel diſputationē de iuſticia neglecta. e Quare oſtēdi. mihi ⁊c. videre.i. qͣre me tādiu viuere ꝑmiſiſti vt viderē. e Iniqui tatē impioꝝ. f Et laborē. opp̄ſſoꝝ. g Nō ꝑue. ad fi. iudi. qꝛ finis iudicij eſt iuſte iudicare. h Uides qͣꝫ temeraria vox ſit. de iſta temeritate excuſat eū Hiero. infra ſic̄ tactū eſt ſupra in diuiſiōe. ⁊ vere temeraria eſt qͣꝫtū ad ſuꝑficiē litere. vn̄ ſubdit̉. i Et quodāmodo.i. ſuꝑficialiter. k Blaſphemātis.i. vituperātis vel rep̄hendentis. Blaſphemare tria ſignat que hn̄tur ꝑ hūc ꝟſuꝫ. Blaſphemo culpo vel detraho vel rep̄hēdo. lAduerſus figulū. Ro. ix. Nun quid dicit figmētum. ei qͥ ſe finxit qͥd me feciſti ſic Hiere. xviij. Sicut lu tū in manu figuli. ſic vos in manu mea domꝰ iſrl̓. m Necnon ⁊ hoc aīaduertēdū. Hic on̄ditur. ꝙ ſpū ꝓphetico loqͥtur ꝑ queꝫ ſibi dictoꝝ ſuoꝝ intelligētia reuelat̉. ⁊ hoc ꝯͣ ꝑuerſum dogma motani hereti ci qͥ dogmatizauit ꝓph̓as nō habere intelligentiā eoꝝ q̄ p̄dixerūt ſed more inſaniētiū loqͥ. Actu. xxvi. Inſanis paule multe litere ad inſani am te cōuertūt. Prīo gͦ oſtēdit̉ ꝓph̓a loqͥ ſpū ꝓph̓ali qd̓ notat̉ in vi ſione ꝓphetica. cū d̓r. m Necnō ⁊c. ꝓph̓e viſio eſt qua.ſ. videbat ꝓph̓ie myſteria ꝑ intellectū ad hoc a ſpūſctō reuelāte illuminatū. Sꝫ qꝛ ꝟo mōtanꝰ hereticꝰ dupl̓r errabat. prīo dicēdo ꝙ ꝓph̓e nō intelli gebat q̄ dicebāt. Scd̓o ꝙ qͣſi amētes ꝟba ſua ꝓferebat. primū errorē elidit Hiero. dicēs. Et aduerſum mōtani dogma ꝑuerſum intelligit qd̓ videt. ſcd̓m elidit. ibi. n Nec vt amēs loqͥ nec mo. inſani. femi naꝝ i. phitoniſſaꝝ. o Dat ſine mēte.i. ſine intellectu. p So nū. ꝟboꝝ qͣſi nō valēs in loquēdo cohibere ſpm̄ ſuū. Prouer. xxv. g. Sicut vrbs patēs ⁊ abſqꝫ muroꝝ ābitu. ita vir qui nō pōt in loquen do cohibere ſpm̄ ſuū. Et iſtū duplicē errorē elidit ꝑ auctoritatē apoſto li ſumptā de. i. Coꝝ. xiiij. Cōtinua lr̄am ſic. Nō loqͥtur vt amens aut vt femina inſaniēs q Un̄ ſcꝫ vt appatet ꝓph̓as ⁊ doctores non ita loqͥ. r Et. id eſt etiā. s Apl̓s iubet. i. Coꝝ. xiiij. t Ui qꝫ ad finē iudiciū qꝛ impiꝰ p̄ua let aduerſus iuſtū: iō egrediet̉ iudiciū ꝑuerſuꝫ. Uidesʰ qͣꝫ te meraria uox ſit ⁊ˡ quodāmodo blaſphemātisᵏ creatorē ſuū ad iudiciū ꝓuocare: ⁊ uas fragile aduerſusˡ figulū: cur tale ul̓ ta le factū ſit diſputare. Necnō ⁊ hoc aīaduertēdū: ꝙ aſſump tio ul̓ pondꝰ q̄ grauia iā eſſe di ximꝰ: ꝓphete uiſio eſt: ⁊ aduer ſum mōtani dogma ꝑuerſuꝫ in telligit qd̓ uidet: necᵘ ut amēs loꝗtur: nec more inſaniētiū feminaꝝ datᵇ ſine mente ſonumʳ Un̄q ⁊ʳ apl̓s iubet utᵗ ſi ꝓphe tātibꝰ alijs alij fuerit reuelatū: taceāt ꝗ priꝰ loq̄bātur. Et ſtatim nō eſt inꝗt diſſentōis deus ſed pacis. Exᵘ qͦ intelligit̉ cū ꝗs exuoluntate reticet ⁊ᵇ alijs locū dat ad loquēdum: poſſeᶜ ⁊ loꝗ ⁊ tacere cū uelit. Quiᵈ aūt in extaſi.i. inuitus loꝗtur: nec ſi ꝓphetātibꝰ alijs alij fue. reuela. tace. qui priꝰ loq̄bātur. oer n ꝙ dicit reuelatū fuerit elidi primū errorē.ſ. ꝙ ꝓph̓e nō intellige rent q̄ dicebāt. ꝓph̓ia em̄ eſt reꝝ latētiū p̄teritaꝝ vel p̄ſentiū vel futuraꝝ diuina inſpiratiōe manifeſtatio. Scd̓ꝫ aūt.ſ. ꝙ ꝓph̓e loquerētur vt amētes cohibere ſpm̄ nō valētes. ꝯn̄r elidit argu ens ex his ꝟbis apl̓i ⁊ dicēs. v Ex quo intelli git̉. per hoc.ſ. ꝙ ẜm ꝟbū apl̓i qui loq̄bat̉ tacent ⁊ alios loqui ꝑmit tunt. a Cū quis exvo lūtate reticet. nō inuitus aut coactus. b Et alijs locū dat ad loquēduꝫ intelligit̉ inqͣꝫ hu iuſmodi. c Poſſe ⁊ loqͥ ⁊ ta. cū velit. vn̄. i. Coꝝ. xiiij. Spūſ ꝓph̓aꝝ ꝓphetis ſubiecti ſūt. Gloſa. Spūſſanctus qui vnꝰ eſt ſꝫ plu ralit̓ d̓r ꝓpter ml̓ tos ꝓph̓as quoſ replet vl̓ propter plura dona eius ſubditꝰ eſt ꝓphe tis. vt qn̄ volunt loqͥ poſſint ⁊ nō cogit eos ſic̄ phitonicꝰ clamare a liqua vel ſubticere. de hn̄te aūt ſpi rituꝫ phitonicum dicitur hic. d Qui aūt in ex taſi.i. inuitus loqͥtur ſupple coactus clamare a phitonico ſpiritu ip̄m agitante. e Nec tacere nec loqͥ in ſua ptāte hꝫ. Sꝫ ꝯtra.i. reg. xx. viij. d̓r. Eſt mulier hn̄s phitonē in endor ⁊ tn̄ ⁊ lo qui ⁊ tacere poterat cū volebat. Rn̄. qn̄ phitonicꝰ ſpūs venit ad iuratꝰ vt aliqͥd reuelet. tūc nō aufert ptātē loquēdi vel tacendi. ſicut pꝫ de muliere p̄dicta. Secꝰ eſt de obſeſſis ad inſania dedu ctis de qͥbꝰ loqͥtur hic. Rō aūt diuerſitatis ē. qꝛ adiurātibꝰ ꝑcit vt ſepiꝰ inuocet̉. quos aūt obſidet: qͣſi ptātē ſuꝑ eos hn̄s oppri mit qͣꝫtū ꝑmittit̉. Extaſis ſic̄ ait papias d̓r exceſſus mētis qͥ fit ex pauore mētis. ⁊ accipit̉ hic in malo. ſic̄ ⁊ in. v. libro eccl̓iaſtice hyſtorie vbi d̓r. Aiunt mōtanū quēdā noīe qͥ nuꝑ ad fidē xp̄i ve nerat. ſubrogato aſie ꝓcōſule auiditate nimia pͥmatꝰ acceſuꝫ cō trarijs ſpiritibꝰ in ſemetipſo locū dediſſe. ac repēte in quodā me tis exceſſu effectū. ⁊ velut ſpū actū ꝓloqͥ cepiſſe noua q̄da ⁊ du uerſa ab his q̄ ex ſucceſſione maioꝝ eccl̓ie tradita fuerat. In bo nō aūt dicit̉ extaſis. cū mēs nō a pauore alienat̉. ſed inſpiratōe reuelatiōis aſſumit̉. f Illud quoqꝫ diſce. Hic on̄dit̉ ꝯͣ do ꝓph̓are intēdit. Et ad euidētiā hutꝰ ꝑtis notādū ꝙ ſic̄ ꝓphe nauꝫ vaticiniū hūit cōtra niniuē ⁊ aſſyrios qͥ. x. tribꝰ qͥ vocalur iſrl̓ vaſtauerūt ⁊ captiuauerūt ⁊ hoc in cōſolatiōe ppl̓i captiua ti. ita abachuc hꝫ vaticiniū cōtra nabu. ⁊ babylonē a qbus ici ra iuda vaſtata eſt ⁊ hierl̓m ⁊ tēplū eſt ſubuerſum. ⁊ hoc in colo lationē ppl̓i vaſtati ⁊ captiuati.ſ. duaꝝ tribuū. ꝓph̓at itaqꝫ co tra nabuc. ⁊ chaldeos ſiue babylonios qͥ duas tribꝰ captiuaūt rūt: dic̄ igit̉. Illd̓ quoqꝫ diſce ⁊c. g Ad altior a nitēti i. tede ti ⁊ aſcendēti ad ſenſum tropologicū. h Hyſtoria ī ibi in terp̄ter.i. exponā qͣꝫtū ad ſenſum literalē. i Qui vaſtauete decē tribꝰ. iiij. reg. xvij. k A quibus iudas ⁊ hierl̓ꝫ ⁊c̄. iiij. Regū. xxiiij. ⁊. xxv. lEt vt ſcias ⁊c. Hic on̄dit̉ qͦ tꝑe ꝓpui
