Seite
liberos iubent. Quibus ita geſtis velut poſt nimiā tempeſtatem ſi ſo lis ſplendor celo redditꝰ fuiſſet. ac terris duces populi noſtri ꝑ ſingu las quaſqꝫ vrbes frequentare con­uentus. eccleſias ī ſtaurare. concilia agere. ſacerdocia reparare. ſingl̓as quaſqꝫ eccleſias ſicui q̇d d̓ eſſe vide batur inſtruere. Que cum ita ge rerentur ſtupor uigens habebat ī­fideles gentilium. de tanta tāꝙͣ ſub ita conuerſionem rerū. ita vt ī ani miracione ipſa fateri cogerentur. magnū et ſolum verum deū eē quē xp̄iam colunt. Noſtrorū vero ſi q̄ in agonibus fideliter et viriliter ꝑ durauerant. cū omni fiducia et le­ticia agebant. Si qui vero langui dius et ignauis egerāt. cum omī humilitate et ſupplicatōne medici nam poſce̓. ab his qui ī colomes ꝑſtiterant ꝓperabant. et ꝑ eos re­ꝓpiciari ſibi omnipotente deū ſuꝑ plicabant Iam vero illi qui d̓ me tallis fuerant relaxati. venientes ꝑ urbes ſingulas magnanimi ſubli­neſqꝫ incedebant. et in effabilem leticiā atꝫ exultatōnem dei eccleſis exhibebant. toto itinere ꝑ plateas quoqꝫ ciuitatū et vicos cū pſalmis et impnis digredientes. ita vt ſtu­perent et mag̓ficarēt deū hy q̄ eos paulo. n̄ victos et cathenatos tra­hi in metalla viderant. letas vero nunc atqꝫ exultantes cernebant ad ꝓp̓a remeare. Ex quo etiam ip̄i q̄ prius infeſti nobis videbantur. et aduerſi. nunc ſubite conuerſionis miraculo congratulātur nobis et conmunem ſibi ducebant leticiam noſtram. Perum cum hec ita in a­gris et vicis et vrbibus agerentur et pro reddita ſibi pace xp̄ianorū populi modeſta exultatōne gaude­rent. tocius boni inimicus tirannꝰ ferre non potuit. quin īſita ſibi ne­quicie rabie gaudia iſta ſubrueret Capitulū ij. temni maximinus queni ī orientis atqꝫ egipti ꝑtibꝰ tirannidē tenēte ſupradiximus. ſex non amplius menſes paſſus ē. no­ſtros in pace ꝑſiſtere. et ꝓtinus qḋ quid ad obturbandam eam nauſ ciſti potuit molitur Igitur primo prohibere noſtros per occaſiones quaſdā temptat ad baſilica cimite ria conuenire vt tu deinde nequiſſi mos quoſdam ātiochene vrbis vi­ros inſtigat legatōnem mittere ad uiſum nos depoſcentes ne in pro­pria patria degere liceat criſtianis. Cuius legatonis inicium facit ꝑ theotecnum quendam curatorem antiochene vrb̓ praui ingenij hoīeꝫ peſſimiqꝫ propoſiti. Sed et alias perſingulas ciuitates ſimiliter de­terrimos ciues ad ſimile facinus impellit ex omnibꝰ prouincis hu iuſcemodi legationem dirigi con­pellit. Multaqꝫ et alia aduerſum nos ſpeciali quodam odio et ob ſtinata contentōne machinatur. do nec omnimodo mala que iam qui euerāt renouaret. Mala mens ma luſqꝫ animus velut ſitim quondā et famē ſe pati putabat. niſi lamari carnes. ciuiū. et ſanguinē eorū ꝓfū di videret Capituli iu­