Seite
vt in glo. verbi abrogare c. in iſtis diſ. iiij. Abſentia eſt quintuplex. et qn̄ quis obtētu abſenciaꝝ in inte­grum reſtituat̉. vide glo. l. fi. ff. de in integ. reſti. Itē abſenciaruꝫ alia neceſſaria. alia ꝓbabilis. alia honeſta ſiue volūtaria. Neceſſa ria vt cauſa reipublice vel demādato principis ꝓficiſcēti ſubue­nitur ꝑ in integ. reſti. ff. ex qui. cau. ma. l. i. et. l. necnon. Abſentia ꝓbabilis vt cauſa ſtudioꝝ vel mercature. vel volūtaria. vt pere grinacōis ſi ꝓcuratorē nō dimiſit abſens nō ita facile ſubuenitur ei. vt. le. necnō p̄alle. Sed abſens cōtumaciter nō audit̉. vt. C. quo app. nō reci. l. j. Abſens ꝓpe d̓r qui eſt exͣ ꝓuinciā: vt. C. de bo. aut iudi. poſſi. l. fi.§. vlti. Tn̄ qn̄qꝫ accipit̉ ꝓ eo qͥ pn̄s nō ē eo loco vbi petit̉. ff. de ver. ſigni. l. abſentem. Vnde abſens multis capit̉ modis. Primo ille dicit̉ abſens qui alium audere et intelligere nō p̄t. ſic pit̉ ibi cū d̓e ſtipulacio nū p̄t fieri inter abſentes. niſti. d̓ inuti. ſtip.§. ita verboꝝ. Secūdo abſens d̓r qui nō eſt in ead̓ ꝓunicia. vt. C. d p̄ſor. longi. tem. fi. Tercio abſens d̓r vt hic ſequit̉ teſtiū ꝓductio nō poteſt fieri ꝑte abſente ſi velit̓ adeſſe. et ſic d̓r ab̓ſens qui nō videt ꝓducere vel iurare teſtes. vt. ſi qn̄. Ce teſta. Quarto abſens eſt qui nō eſt in domo ſeu reſpectu cuius nūciādum eſt nouū opus ff. de no. oꝑ. nūci. l. de pupillo.§. ſi quis. Quinto d̓r ille abſens qui facilit̓ nō poteſt ꝯueniri. vt dicēdo pn̄te pnͥcipali fideiuſſor nō pōt cōueniri et ita abſente p̄t cōueniri. C. de fideiuſ. aut pu. Sic etiā ac cipitur in l. pn̄s. ff. de ꝓcura. vbi d̓r pn̄s eſt qui in ortis eſt. id eſt qui faciliter poteſt cōueniri. Sexco abſens d̓r qui ad lucrādas di­ſtributiones materiales pn̄tiaꝝ abeſt. ſcꝫ qui nō eſt in choro ho­ra determiata. Et ita licꝫ ſit eccleſia. tn̄ extra choꝝ in certis ho ris dicitur abſens. Abſolutio differt a reuocatōe. Nam abſolutio fit a ſentēcia ex cōmunicatiōis. ſuſpēſionis vel interdicti iuxta formā eccīe cū ba­culo dicēdo pſalmū Miſerere et Deprofūdis. et fit cum ſolēnitate Sed reuocatio eſt ſentētia verbalis ſine ſolēnitate. Etiā abſolutō fit ſi excōmunicatio tenuit. et ſi nō tenuit fit reuocatio. Itē abſo lutio reddit qd̓ excōicatio intulit p̄terꝙͣ fructus qͦs excōicatꝰ iu­ſte ꝑdidit. quia ꝑ abſolutionē tales nō recuꝑat. vt in autē. vt cū de appel. cognoſ.§ generalem. ver. ſi vero poſt colla. viij. et abſo­lutio ex falſa cauſa ſuper nota impetrata nō tenet. et eſt nulla vt no. in c. quod ſuꝑ hijs de fi. inſtru. Sed liqꝫ excōmunicatio lata ſit ex falſa cauſa. tamen bene tenet xi. q. iij. ca. i. et de offi. ordina. ex parte in gloſa. Et an̄ pecunia poſſit peti vel dari pro. abſolutione