Seite
Soluto matrimonio. nō eſt eadeꝫ hͨ nō dicitur vn̄ alij legūt ꝙ hic det̉ utilis actio ꝯtra ſoceruꝫ: ⁊ eiꝰ heredes: ⁊ ſic due negatiōes hͨ poſite faciūt unā affrmationem: qd̓ eſt exp̄ſſe ꝯtra mētē huiꝰ. l. dic ergo: ut ītelligaſ. Qn̄. l. ꝓuidet aliꝗd ꝯtra ius cōe: illa. l. nō exten dit̉ niſi qͣtenus in ip̄a exprimat̉: ut text. dicit ex­preſſe: ut. l. p̄cipimus ī fi. C. de appel. ⁊ sͣ. d̓ leg. .l. qd̓ uero: ⁊. l. ius ſingulare. Sꝫ d̓ iure cōi cōtra eū ꝗ manumittit de uolūtate alteriꝰ nulla actio datur: ut. l. naturalis in fi. de preſcrip. uer. ſꝫ ꝑ. l. iul. fuit ꝓuiſū ꝯtra uirū: ⁊ ꝯͣ heredes uiri. de ſoce ro nil fuit aditū: iō ad eū non extēdit̉: ut hic. Sꝫ ſi intelligeres: ut gl. dicit in pͥn. iſtiꝰ. l. ⁊. jͣ. l. ꝓxi. .ſ. ꝙ uir teneat̉ actiōe mādati uel neg. geſt. ⁊ ſic de iure cōi eadē rōne teneret̉ ſocer: ⁊ heres ſo­ceri. cū ſcriptū ſit ꝙ ꝗlibet ad quē aliꝗd ꝑuenit ex mādato teneat̉ mandati: ut. l. ex mandato. sͣ. mā. ⁊. l. ꝗ ꝓprio.§. ꝓcu. ut in ceteris. sͣ. de ꝓcu. Cōtra p̄dicta facit qd̓ no. in. l. ſi ꝯſtante ī pͥn. .sͣ. e. Dic ut ibi dixi: ⁊ in hoc apparet ītellectus eius cū dicit̉ ꝙ ſtatuta nō recipiūt interp̄tatio­nē extēſiuā: ꝗa hoc ueriſſimū ē ī ſtatutis q̄ diſpo nūt cōtra ius cōe: ut hic. Sꝫ ſi ſtatutū eēt qd̓ cō­tra ius cōmune nō diſponeret traheret̉ ad ſimi­les caſus: vt. l. de ꝗbuſ. sͣ. de legi. Querit dy. an veniēs ad allegādū cās abſentie d̓beat caue­re d̓ rato. ⁊ dicit ꝙ nō: ꝗa. l. nō cauet̉: ⁊ ē gl. in. l. in eo.§. nemo. jͣ. de re. iu. Quod ait. Qn̄ ꝗs tenet̉ ad quātita teꝫ reſpectu certe ſpeciei ſoluēdo ſpeciē liberat̉. h. d. No. ꝙ ex iſtis ꝟ­bis quāta pecunia erit videt̉ ꝗs obligari ad ꝙͣ­titatē nō ad ſpeciē. Scd̓o no. ꝙ dixi in ſūma­rio. facit. jͣ. de le. i. l. ſi fundum ꝑ fideicōmiſſū.§. .i. ⁊. l. nemo.§. fi. ⁊. l. ꝗdā teſtō.§. ſi tibi. jͣ. de le. .i. ⁊. jͣ. de doli excep. l. fideiuſſor euictionis: ⁊ ſic hēs caſum in quo aliud pro alio poteſt ſolui cre ditore inuito. Bartol. Ec actio. Quero d̓ qua actio ne loꝗt̉. gl. dic̄ mā. vel neg. geſ. qd̓ reprobaui. s. l. ꝓxi. in pͥn. ⁊.§. d̓ viro. vel dic ūt gl. dicit ꝯditiōe ſine cā. vel ex cautiōe: vt. sͣ. e. l. dotalē. qd̓ non placet: ꝗa ibi loꝗt̉ de actione de dote q̄ dat̉ demū ſol. ma. Un̄ gl. dicit tertio ꝙ loꝗt̉ de actiōe d̓ dote. ꝙ uir ver gebat ad inopiā: qd̓ lꝫ in ſe ſit verū tn̄ nō ē d̓ mē te. l. dic ergo ꝙ loꝗt̉ d̓ ꝯditiōe. l. iul. q̄ dat̉ ꝯͣ ma­ritū ad id qd̓ cōſeꝗt̉ a liberto: vt dixi. sͣ. e. l. ꝓxi. N his rebus. Dānuꝫ da­tū ab inimi cis mariti culpa mariti dari videtur: ⁊ iō maritus tenet̉. h. d. Op. de. l. īcēdiū. C. ſi cer. pe. So. hic excipit pecuniā: ꝗa ī ea maritꝰ tenet̉ de caſu fortuito: ut ibi. Quero ꝗd ſi aliꝗſ hē bat inimicos ſine culpa ſua: an teneat̉ de dāno ab eis illato: ⁊ videt̉ ꝙ ſic: ut. l. ſi merces.§. cul­pe. sͣ. loca. qd̓ tene mētiª. Contra hoc op. sͣ. cōmodati. l. ad eos: ⁊. l. in rebus: ⁊ sͣ. loca. l. ſed de dāno: ⁊ jͣ. de reg. iur. l. cōtractus: vbi violētia numerat̉ inter caſus fortuitos. So. dic ꝙ quan­do violētia adhibet̉ cōtra te ſingulariter ꝓpter aliquā indignationē cōtra te habitam culpa tua a Tene mēti ADDE ꝙ bal. ẜm Cy. tenet cōtrariū: ꝗa eēt nimis īhuma nū: ꝗa nulla rō dictat ꝙ ſi habes rē cōductā ⁊ aliꝗs ponat incēdiū abſqꝫ tui culpa: quia habeat te odio ꝙ tu tenearis arg. l. ſed ⁊ damno sͣ. loca­Pau. de ca. diſtinguit ꝙ aut potuiſti ꝓuidere: ꝗa ille fuit minatus h̓ fa cere: ⁊ nō adhibuiſti diligētiā nec mihi ſignificaſti: ⁊ pōt ꝓcedere dictum Bart. alias dictū Cy. ⁊ bal. ⁊ d̓ hoc vide bar. in .l. cōtē.§. ꝗ maximos d̓ pub. ſpec. in ti. de iureiu ran. et dam. da.§. ſequit̉ uer. ſꝫ pone inimicus. ra pha. in. l. ſti­chus certo de ver. ob. bal. in. l. fal­ſus. jͣ. d̓ fur. bar. in. l. cre ditor. jͣ. d̓ ſo lu. vbi dicit ꝙ dānū da­tū a predo­ne dicit̉ cāuſ fortuitus ⁊ vide ꝑ bald. ꝯſi. clviiij. ⁊ ccxxvij. li. ij. an dānuꝫ ꝙ paſſus eſt ſo cius ob ini­miciaꝫ ſocij uel ꝑtialita­tes tangant ſocium. b Plurieſ cōſului. AD De ⁊ cōmūi ter doct. trā ſeūt cū opi. bar. tā legē­do qͣꝫ ꝯſulē do: vtº ipſe bar. cōſuluit ꝯſilio incipi ente ꝙ d̓ ue ſtimētis. an gel. cōſi. clj. īcipiente ni­choletus de tartagnis ꝗ fuit pater aui. d. Alex. vt ip̄e refert ꝯſuluit pau. de ca. ꝯſilio clxxxiiij. pe. de anch. ꝯfi. clxxxj. vbi re fert ita con ſuluiſſe q̄dā .d. Io. de ca namōte ſolē nē virū do. car. ꝯfi. xliii. Idē ꝯſuluit ro. conſi. cxl vj. ī qͦ cōſil. tꝫ ꝙ lꝫ do­natio facta ſponſe ꝑ ver ba d̓ pn̄ti nō valeat: vt ꝑ balcꝭ. in aucͣ. ex teſtō: tam̄ ſi illa ſponſa nō erat viri potēs ꝙ do natio teneat ꝑ calū ſingu larē in. l. an­tepenul. sͣ. d̓ dona. inter ui. ⁊ vx. tenꝫ ēt ꝙ ānuli ꝗ dāt̉ vel mittūt̉ ꝑ ſponſū ſpōſe dicant̉ donate et ualeat donatio: ꝗa donatio ſcā ꝑ ſpōſū ſponſe eoꝝ q̄ neceſſaria ſunt ad cō trahēdū matrimoniū valida ē ut ē caſus. sͣ. de dōa. īter vi. ⁊ vx. l. ſi ꝗs ꝓ vxore ī uer. d̓ ꝯͣhendo matrimonio: ⁊ ī v̓. noſtriſ oneribꝰ. Sꝫ anulli vt pꝫ vel ſine tunc dicit̉ dānū datū tui culpa. ut hͨ ⁊ in .d.§. culpe. Si ꝟo nō ꝯtēplatione tui: ꝗa ſic fe­ciſſet cuicūqꝫ quē inueniſſet: ut in dep̄dationibꝰ que fiunt in ſtrata uel captura ciuitatis: tunc eēt caſus fortuitꝰ: ut ī ꝯͣrijs. Ex.§. ſequēti. An cū ſeruus reſtituit ueſtes d̓beat cōſidera­ri p̄ciū reſpectu inicij vel qn̄ reſtituit. ⁊ an ueſteſ date ꝑ marituꝫ vxori ſint mortuo marito uxoris vel heredis mariti. Et an dn̄s poſſit famulo re­cedēti accipere veſtes. Seruus uxoris. Fcō diuor­tio maritus veſtimēta data ſeruis dotalibus recupat qͣlia ſūt alias cōpēſat in dotē. h. d. Op. sͣ. de in rē ꝟſo .l. iij.§. ꝓinde: ⁊. l. ſi res in pͥn. Glo. ſol. ꝙ hͨ ma­ritus dedit veſtimēta vltra ꝙͣ eēt neceſſe: ⁊ ẜm hͨ loꝗt̉ hͨ. ſiue erant dotales ſiue nō. Sꝫ Ia. d̓ are. legit ꝙ loquitur in ẜuis ꝗ erāt ꝓpͥe mulieris. Ad cōtrariū dicit ꝙ maritus vtebat̉ iſtis ſeruis: ⁊ iō cōpenſat veſtimēta cū ſeruitio. Op. C. de rei vx. ac.§. ſed nec ob īpēſas gl. ſoluit. dixi in. l. etiā .§. i. sͣ. e. Sed op. ꝙ hic cōpenſatio non hēat locū cū ex altera ꝑte debeāt̉ ſpecieſ.ſ. veſtimēta. So. qn̄ ueſtimēta dāt̉ q̄ cōſumūt̉ vſu ꝑinde ē ac ſi daret̉ pecunia: ut hͨ. ⁊ sͣ. de vſufru. ea. re. q̄ vſu cōſu. ꝑ totū. Quero qn̄ ueſtimēta nō reſtituū tur vtꝝ ꝯpēſat̉ p̄ciū qd̓ ē tūc. an quātū ꝯſiſtit ab initio. Tex. hic nō aꝑit: puto ꝙ tātū p̄ciū ꝙͣtū ē tūc: nec pōt ei īputari cur ueſtimēta nō reſtituit. Eſt.n. iuſta cā nō reſtituēdi ne nudꝰ remaneat. ar. l. ſi domus.§. ſi ꝯfitet̉. jͣ. de le. i. ⁊. l. fi.§. ſi fene rator. sͣ. qd̓ me. cā. Itē q̄ro exͣ gl. ꝗd de ueſtimē­tis q̄ vir dat vxori ⁊ poſtea morit̉: an debeāt̉ eē uxoris an hr̄diſ mariti. In hoc reperio treſ opi. Prīa ꝙ vxor lucrat̉ qͣſi vir videat̉ donaſſe: ⁊ do natio morte ꝯfirmat̉: ut. l. cū hͨ ſtatꝰ.§. i. d̓ dona. īter vi. ⁊ vx. l. ſi filij. C. de dona. īter vi. ⁊ vxo. ⁊. C. fami. herc. l. filie. Scd̓a opi. fuit dy. ꝗ dicit ꝙ iſte ueſtes nō vidēt̉ dōari: ꝗa maritꝰ tenet̉ alere vxo rē: vt. l. ſi cū dotē.§. ſinaūt ī ſeuiſſimo. sͣ. e. ⁊. l. qd̓ ſi nulla. d̓ reli. ⁊ ſūp. fu. ſꝫ appellatōe victꝰ ꝯtinēt̉ veſtimēta: vt. l. v̓bo uictꝰ. de ꝟb. ſig. ⁊. l. legatis. de ali. ⁊ ci. le. Cū ergo neceſſe hēat dari neſtimē ta nō uidēt̉ donate: ꝗa nemo ī neceſſitatibus li­beralis exiſtit: ut. l. rē legatā. jͣ. de adimē. le. ꝓ hͨ vr̄ caſus in. l. mortis ſui cā. sͣ. de do. īter ui. ⁊ vx. Certe ex hoc dicto dy. ſeꝗt̉ ꝙ ueſtes que ſūt ad uſū quotidianū nō uidēt̉ donate: ſꝫ debēt eē he redis uiri. Sꝫ ueſtes feſtiue ⁊ p̄cioſe uidēt̉ dona te: ꝗa eas ſpōte maritꝰ ſibi dedit: ⁊ ſic ſūt mulie ris. q̄ opi. manifeſte ꝯtinet iniꝗtatē. Tertia opi. eſt ꝙ ueſtes quotidiāe qͣs maritꝰ teneatur dare uxori ſtatī efficiant̉ uxoris: ut. l. ex āno. in princ. de dona. īter ui. ⁊ uxo. ⁊ ſic ſine dubio ꝑtinēt ad heredes mulieris. ueſtes ꝟo p̄cioſe nō efficiunt̉ mulieris: nec uir ur̄ dare aīo donādi. ſꝫ ꝓpter ſe­ip̄m facit: ut uxor ſua magis ornate uadat: ut. l. mortis ſue cā. in pͥn. d̓ dona. īter ui. ⁊ uxo. ⁊ hoc dicit gl. jͣ. ad. l. fal. l. ſi uſufructꝰ: ⁊ hͨ ur̄ uelle. l. ꝙ talia ornamēta nō ſint uxoris: niſi exp̄ſſe legarē­tur: ut. l. ornamētoꝝ. d̓ ali. ⁊ ci. le. ⁊. l. hͨ legatū cū .l. ſe. jͣ. d̓ le. iij. ⁊ hͨ mihi placꝫ ⁊ pluries ꝯſuluiʰ.ſ. de ꝯſuetudine hodierna lꝫ nō de iure cōi vt pꝫ ī. c. illud exͣ de p̄ſump. ſūt neceſſarij ꝓ matrimonio ꝯͣhēdo igit̉ ⁊cͣ. d. car tn̄ allegato ꝯſilio aliter lo ꝗt̉. Dicit et in. d. ꝯſilio apud eū fore dubiū id ꝙ Bart. dicit in.§. nec ca­ſtrēſe.ſ. ꝙ ſi famulus ſpōſi dicat. Sponſus donat tibi h̓. ꝙ nō eſt inducta donatio: ſed ſub ītelligit̉ ad vſū tātū ꝗa impropriat̉ v̓bū illud ẜm ſubie­ctā materiā .l. ſi vno in pͥnc. ff. loca. ꝗa dicit ro. nō uidet̉ ue rū ex qͦ v̓buꝫ illud donat ſimpliciter ꝓ latu eſt ⁊ ge ueraliter me rito ꝯͣ ſpōſū interp̄tāduꝫ potiuſ qͣꝫ ꝯͣ ſponſamꝰ. l. ueteribuſ. sͣ. de pact. ſi­bi enī īputa ri debꝫ ſi ita generali ſer mone vſus eſt. l. fi. C. de do. ꝓmiſ. Itē ex qͦ ſim pliciter fuit donatū non ſubintelligit̉ illa clauſula qͦ ad uſuꝫ ēt ſi ſponſus h̓ in mente ha buerit. l. ſi repetēdi. C. d̓ ꝯdi. ob cāꝫ itē ꝗa ī hac dona. facta ſpon. ſolū h̓ tacite ſubītel ligit̉.ſ. ſi ma trimoniū ſe cutuꝫ fuerit ⁊ ꝑ ſpōſā nō ſteterit gͦ nō dꝫ ītelligi h̓ quo ad vſū ſi enī īꝑator illā voluiſſet ſubintelligi illam exp̄ſſiſ ſet quemad modū ⁊ aliā C. d̓ ca. tol. .l. i.§. ſinaūt a d̓ficiētis ⁊ ad audiētiaꝫ de deci. vn de dicit ipſe aut precedit aliqua dona tio ꝑ ſponſā ſcā ſponſo ⁊ tūc tranſmiſ ſio fcā ꝑ ma ritū ornam̄­toꝝ ītelliga tur ſcā cā re munerādi: ⁊ igit̉ donatō inducit̉. l. ſi v̓o nō remu nerādi.§. itē papi. sͣ. mā. que donatō ualida ē ꝗa reciproca ut .sͣ. d̓ dona. ī ter vi. ⁊ vx. .l. ꝙ aūt.§. ſi vir. aut nul­la donatō fa cta ꝑ ſonſaꝫ p̄cedit: ⁊ tūc aut ornamē ta ſūt ꝑue eſtima. aut magne. pͥmo caſu donata p̄ſumūt̉. ſcd̓o nō. ar. iuris .sͣ. alle. tenuit ēt ī. d. ꝯſilio ꝙ ueſtiū donatio ſcā ꝑ maritum vxori valeat ī vita quēadmodū ualet donatio ꝑ vxoreꝫ ſcā viro cā honoris. l. nup. ⁊. l. ꝙ adipiſcēde. sͣ. d̓ dona. īter vi. ⁊ vxo. a paritate rōnis: an aūt in cāu eaꝝ