Seite
De au. ⁊ ar. lega. ſimilia. tunc ipſa ſpēs debet peti nō eius eſtima tio: ut. l. nulli. C. de ero. mi. anno. li. xii. niſi pro­pter moram deueniret̉ ad eſtimationēª iuxta ma teriā. l. uinū. sͣ. ſi cer. pe. ⁊ hec lex loquit̉ in alimē tis debitis ex teſtamēto. Quero ꝗd in alimē­tis debitis iudicis officio: ut a patre filio. Rū. ſi quidē filius alimētauit ſe ſuis operis vel fuit ſibi donatū nō pōt repetere: ꝗa tunc pōt petere ali­menta a patre qui non habet unde ſe alat: ut. l. ſiquis a liberis.§. ſi uel parens. sͣ. de li. agnoſc. Sed ſi accipit mutuo ut ſe alat cōpetit actio mu tuāti: ut. l. fi. sͣ. de in rem uerſo. Et hoc in alimē­tis debitis iure ſanguinis. Sed in alimentis de­bitisᵇ iure ſeruitii ⁊ oꝑarū: ut in uxore ē uidēdū an uxor ſtetit in ſeruitiū uiri uel non: ⁊ ſi non ſte tit an ſtetit per ipſam uel per uirū ẜꝫ no. per dy. in. l. ſi cū dotē.§. ſinaūt in ſeuiſſimo. sͣ. ſo. ma. de quo per Cy. in. l. qd̓ ī uxorē. C. de ne. ge. No. ex iſto.§. ꝙ poſſuꝫ petere in uno libello alimēta preterita ⁊ futura. pro hoc. l. i. C. de fideicō. ⁊. l. non quēadmodum. sͣ. de iudi. Ab heredibus. Tempus eta­tis grauati ad­iectū grauato in dubio cōditionē facit. h. dicit. Op. ꝙ tempus certe etatis faciat cōditioneꝫ ut. l. ſi ita ſcriptuꝫ. de manu. te. Glo. remittit ad .l. i. C. cōia de le. ⁊ ibi ſol. Ia. d̓are. ꝙ ibi erat cer tum ꝙ teſtator volebat facere diē. diuinare eſt. qͣ re dic ꝙ hic apponitur tempus grauato ibi ho­norato. rationem huius uide ut dixi in. l. ſicui le getur. sͣ. de le. i. Ex.§. ſequenti. Statutū puniēs dantē opem ad maleficium in tantum quātū principaleꝫ ſi principalis cōfeſ ſuſ eſt delictū: ⁊ ob id minorata eſt pena. an dās opem debeat puniri ẜm ꝙ ſtatutū diſponit uel ẜꝫ penam minoratam principali. Poſthumis. Diminutio legato rum relictoꝝ ī teſtō nō pertinet ad legata nec ad alimēta relicta ī co dicillis vel ī tabulis pupillaribus. h. d. Opp. ꝙ iſta clauſula referat̉ ad oīa relicta. sͣ. ut. l. talis ſcriptura. in fi. cum ſe. sͣ. de le. i. So. hͨ ſpeciale fa uore alimentorum. Op. ꝙ referat̉ ad ea que ſunt relicta in codicillis: ut. l. talis. in fi. sͣ. allega ta. So. ibi ſimpliciter dixit que legauit. hͨ dixit q̄ legauit ī codicillis. Ultīo no. ibi idē q̄ſiit ⁊cͣ. ad. q. dic̄ ſtatutū ꝙ dās opē uel auxiliū ī malefi cio ꝯdēnet̉ īquātū prīcipalis delīquēs. mō pͥnci palis delinquēs dꝫ cōdēnari ī cētū. ſꝫ ꝑꝑ ꝯfeſſio nem ſit diminutio tertie partis. modo queritur inqͣtum debet cōdēnari dās opem uel auxiliuꝫ Et uidetur ꝙ in centum: quia in eo ratio ceſſat quare principalis cōdēnatur in minus: ⁊ idem dico in augmento ſi propter aliud debet pena principalis duplicari ꝙ non duplicabitur ī dā­te opem uel auxiliū: ꝗa cauſa propter quam pͥn­cipaliter debet duplicari ceſſat in dante opem uel auxilium: ut. l. is cui opem. jͣ. de furtis. Cibaria. Non impleto onere de mo rando ī certo loco libertus relicto priuatur. h. d. Ratio dubitandi ī iſto.§. fuit ꝙ onus morandi in certo loco uidetur con tinere ſpeciem ſeruitutis. unde in alio ꝙͣ ī liber­to nō ualebit: ut. l. titio.§. i. de condi. ⁊ demon. Ex. l. ſequenti. Clericus abſens ꝓ negociis ecclīe: uel ſuꝑio ris dr̄ pn̄s: ideo debet hr̄e fructus prebende. Eſtamento. Abſens ꝓ­pter nego­cia teſtatoris ut preſens debet alimēta a Deueni­retur ad eſti mationē. ad de no. ꝑ bar to. ī tractatu alimētoꝝ. ⁊ ī cōſi. īcip. ꝗ dā ſibi filioſ heredes. b Alimen­tis debitis. add̓ bar. ī. d. .l. alimentis .C. d̓ trāſac. ⁊ ponūt aliꝗ moder̄. ī. c. ex ꝑte. d̓ trā­ſac. Hūc tex. ꝓ ſin. alleg. Ro. ī repe. auc̄. ſimilit̓ ī .ii. col. C. ad .l. fal. ⁊ ī. v. car. d Eſtō. add̓. l. q̄ſitū. ī prin. qd̓ ibi bar. d̓ le. iij. e Pn̄s vi det̉. Quiſ di cat̉ pn̄s. et iſtis add̓ qd̓ dic̄ glo. ī. l. hac lege. C. d̓ ꝓxi. ſacro. ſcri. li. xij. ſꝫ ꝗd ſi ſtatutū dicit ꝙ abſē tes a ciuita­te n̄ gaudeāt pͥuilegio ci­uiū tn̄ onera n̄ ſuportēt fi aliꝗs abeſt a ciuitate ⁊ in eadē ꝑmane ant pater uel frēs uel co­gnati ꝗ ſup­portēt onera ciuiū: ꝙ taliſ gaudebit p̄­uilegio: lꝫ ſit abn̄s. ita no ta. dixit bar. ī. l. cū ſcimꝰ C. d̓ agri. et cēſi. li. xi. ubi oīno uid̓ qd̓ ēt ibi ſubdit ⁊ iſtis adde bar. i. l. i.§. i. d̓ li. agno. ⁊ ī d. l. q̄ſitū. de le. iij. ⁊ ꝗſ di cat̉ pn̄s uid̓ ēt bar. ī. l. in duobꝰ. ad fi. jͣ. d̓ du. reis. ⁊ qͦt modis ꝗs dicat̉ ab ſēs uel pn̄s. uid̓ ꝑ pau. d̓ liaza. ī clem̄. cāꝫ. d̓ elec. ⁊ q̄ dixi poſt bar. ī. l. pn̄s. sͣ. d̓ ꝓcurat. ADDE ꝗs dicat̉ abn̄ſ ⁊ pn̄s bal. cō­ſi. ccclxiij. ⁊ .ccccxliiij. .iij. libro. percipere. h. d. Poſſumus in iſta. l. dicere in ta li queſtione canonicus non reſidens in eccleſia non poteſt habere fructus. quid ſi eſt abſens ꝓ­pter negocia eccleſie. Uidetur eſſe preſens per iſtum tex. ⁊ extra. de cle. non reſi. c. ex parte. Sed quid ſi eſt abſens non propter negocia eccleſie ſed ſuperioris uel preſidis. uel clericus propter negocia pape. Certe uidetur idem: ꝗa preſens uideturᵉ: ut. c. ad audientiam: ⁊. c. cum dilectus. extra de cleri. non reſi­Tichus. Diſpoſitio genera lis n̄ refert̉ ad ea d̓ quibus circa eandem cauſam ſpeciali­ter eſt prouiſum: ⁊ legatorum preſtatione gra­uari poteſt legatarius ſingularis. h. d. Opp. de. l. titia.§. qui marco. sͣ. de annu. le. ubi debet habere utrūqꝫ. Dy. in. c. generi. de re. iur. lib. vi. ſol. ꝙ illud loquitur quando legatuꝫ reſpicit di uerſas cauſas hͨ reſpicit eandeꝫ. ita etiaꝫ dixi. sͣ. .e. l. alimenta.§. baſilice. Sed iſta ſo. uidetur cō tra iſtum tex. ꝗa hͨ. x. aurei ſimpliciter legati fue­runt. ideo Ro. ſubaudit hic.ſ. pro alimētis. ſed certe idem ſi non dicatur pro alimentis: ꝗa taci te intelligitur quando legatur pauperi: ut. l. cuꝫ hi.§. cum in annos. sͣ. de tranſac. ⁊ glo. sͣ. e. l. li. bertus.§. poſthumus: ⁊ ſic habes ꝙ clauſula ge neralis non refertur ad ea de quibus ſpecialiter eſt prouiſum ⁊ tacite. Quero in quo conſiſtit iſta benignitas. Dicit glo. de iure antiquo non poterat a legatario legari. quod nō uidetur bn̄ dicēdū per. l. i. sͣ. de leg. i. vbi per oīa exequata ſūt legata fideicōmiſſis. Iac. de are. dicit ꝙ be­nignitas cōtingit in hoc ꝗa cōtubernali ⁊ liber­tis de quibus ſupra dixerat nō reliquerat liber­tatem exp̄ſſe: ⁊ tamē cōtinetur appellatiōe liber torum: ut ī tex. ibi qui deīde ⁊cͣ. ⁊ ibi: itē cuꝫ ⁊cͣ. Itē ī pͥn. l. eſt vna glo. q̄ īcipit ſi legauit eadē ſti­cho. Ol. dicit īmo cōtubernali ⁊ liberis. al̓s idē ꝯtineret ſequēs legatū qd̓ p̄cedēs ſpāle: qd̓ no. Titia. Cum finit̉ legatū: tūc finit̉ onꝰ le­gato adiectū: niſi aliud de uolūta te teſtatoris appareat. hoc dicit. Mater filio. Legatū alimētoꝝ nō perit cōditiōe fca per caſum contingentem in perſonam eius in quem ſpecialiter eſt collata. hoc dicit. dicut dixi. sͣ. e. .l. gaio.§. īperator. Diariis. Glo. dicit ꝙ hic ē duplex lr̄a ⁊ tene: ut glo. dicit ⁊ tenet. Um alimenta. Si ali­menta ſimpliciter relīquūt̉ debēt̉ arbitrio bo ni uiri īſpectis cōditionibus hͨ īſertis. h. d. d̓ una ex his circūſtātiis habuiſtis. sͣ. e. l. cū unª.§. fi.ſ. de charitate. Dicit̉ hic ex facultatibus hr̄di­tatis. quero quomodo hoc debꝫ intelligi an he res debeat uendere proprietatem ſi fructus nō ſufficiunt. Reſpondeo non debet uēdi proprie tasᵍ ſed ẜm ꝙͣtitatem fructuum debēt alimenta preſtari: ut. l. īperator. jͣ. ad treb. Qui fratris ſui. Cui relictū eſt aīo cōpēſandi n̄ pōt petere legatū niſi hr̄deꝫ liberet: quo omiſ ſo doli exceptiōe repellitur. hoc dicit. Ogatus. De ultīo caſu dic ut dixi. sͣ. e. l. iii. idē eſt alimēta relinquere ⁊ grauare here­dem aliquem educare. hoc dicit. De auro ⁊ argento legato. Rubrica. f Uꝫ ali mēta. limita hāc. l. ſin. in caſu. l. ſi unꝰ .§. alimētis .sͣ. eo. g Debꝫ uē di ꝓprietas an qn̄ relin­quūt̉ alimē­ta ⁊ fructus ni ſufficiunt debeat ꝓpͥe­tas uēdi. uid̓ qd̓ dixi ī. l. fi na.§. vbi āt .C. de bo. qͥ li. ⁊ ī ſpē an­ge. ⁊ īmo. in .i. nēſeniꝰ. in fi. jͣ. d̓ re iu. ⁊ uid̓ bar. in .l. ſi cū dotē .§. ſinaūt ī ſe uiſſimo. ſol. ma. ꝑ āge. ⁊ īmol. ⁊ pau. de ca. ī. l. ni. hil. d̓ leg. i. ⁊ uid̓ ad mate riā āge. ī. l. ī­ꝑator. jͣ. ad treb. ubi dic̄ ſe ꝯſuluiſſe una cū bal. ⁊ uide ibi ro. ꝗ limitat ſua dicta: ut ibi ꝑ eū. ⁊ add̓ ī ſimili bar. in .l. lutiꝰ. sͣ. e. De auro ⁊ argento le gato. ℟ica.