Seite
De adi. lega. ſed lex contraria loquitur quādo capiebat: ſꝫ ei auferebatur tanꝙͣ ab indigno ⁊ debet applicari fiſco. merito tūc non eſt locus iuri accreſcēdi cuꝫ fiſcus ad illam portionē uocetur. Quero an ceſſio fiat inſolidum. Glo. hic dicit ꝙ nō: ut no. in. l. modeſtinus. dic ut ibi. ⁊ tangetur ī. l. ī lege fal. hoc obſeruādū. jͣ. ad. l. fal. Item hic dicit̉ in fi. ſi ſolum capacem ⁊c̄. quero ꝗdª econuerſo ſi ſoli non capaci eſt relicta liberatio. Reſpōdeo tunc ualebit in ꝑſona eius nec alteriꝰ: ut. l. ſi ſpō ſus.§. i. de dona. inter ui. ⁊ uxo. Si ergo libera­tio uitiat̉ in perſona eius cui pͥncipaliter relīqui tur non ualet in ꝑſona alicuiꝰ: ſecus ſi uitiatur ī perſona eius qui acceſſorie liberatur: ut. d. l. ſi ſponſus.§. i. Quero quid ſi liberatio nō vitia tur ab initio: ſꝫ ex poſtfacto: ut per in ītegrū reſti tutionē uel alio modo ſimili: utrū uitietur tunc liberatio quā conſecutus eſt correus per quan­dam ꝯn̄tiam. Reſpondeo ſic: ut. l. fi. in pͥn. que ī frau. cre. ⁊. l. ſi pro uno. sͣ. ad uellei. predicta ue­ra niſi liberatio eſſet facta dolo creditoris: ut. l. ſi ticius. jͣ. de fideiuſ. Ultīo Dy. per hāc. l. dat unuꝫ conſilium ꝗdam habet filiumº ſpuriuꝫ cui nil relinquere poteſt. utrū ſit aliquod remediuꝫ ut poſſit ęi relinquere bona ſua. Dicit ip̄e ꝙ ſic per hāc. l. uidelꝫ ꝙ faciat ſpuriuꝫ contrahere ſo cietatem cū aliquo: deinde inſtituat ſocium here dem ⁊ trāſibit medietas bonoruꝫ ad filium: per hanc. l. in fi. quod niſi appareret de fraude per aliquas coniecturas puto uerū de quibus dixi ī .l. poſtꝙͣ ꝯtractū. jͣ. de dona. tunc enim filio au­fert̉ per. l. i. C. de naturali. li. Ex. l. ſequenti. An uere emptor qui vicit in cā euictiōis poſ­ſit petere ſūptus a uēditore. Etitor Si nō ualet pͥncipale nec acceſſoriū. hoc di­cit. Uel aliter ſi legatuꝫ nō ualet ꝓpter reꝫ pͥncipalem nō ualet ꝓpter ſūptus litis. h. d. Et facit ad. q. glo. in. l. i. C. de euic. an ſi emptor uicit in ca euictiōis poſſit repetere ſūptus litis a uenditore. Et. l. iſta facit ꝙ nō. Cōtrariū deter­minaui in. l. uēditores. jͣ. de ꝟb. ob. per. l. ſi plus uel minus.§. mota. sͣ. de euic. Ad hanc. l. rn̄deo hͦ nō ualet legatū ꝓpter reū pͥncipalē: ergo nec ꝓpter ſūptus litis qui ueniūt iure acceſſionis: ſꝫ in. q. ꝓpoſita nō ſolū tenet̉ uēditor de euictiōe re euicta: ſꝫ etiā tenet̉ defendere per. d. l. ſi plus qd̓ tene menti. Reditor. Legatū liberatio nis nō extēdit̉ ad debitū poſt teſtamētuꝫ teſtatori ſolutū ſꝫ ad debitū pͥmo ſolutū extēditur ſi per ꝟbū p̄­teriti tꝑis legatuꝫ fuit ⁊ teſtator hoc ignorauit. .h. d. No. iſtud pͥncipiuꝫ ad limitatiōeꝫ. l. ſi ſic .§. i. sͣ. de le. iij. ⁊. l. legaui. sͣ. e. nam ſi teſtator ſcie bat euꝫ teneri uidet̉ ei relinquere liberationeꝫ ſi ſciebat ip̄m nō teneri: ⁊ legauit ꝑ ꝟba p̄teriti tē­poris vr̄ relinquere ip̄am pecuniā: ut hic. Inter. Legatū liberationis nō fac̄ queꝫ deſinere teneri ad reddendos li­bros rōnuꝫ: ſecus in his q̄ de in rē dn̄i uerſa ſunt No. ꝙ ꝗ gerit negocia alterius tenet̉ redde­re libruꝫ rōnuꝫ: ut hͨ. ⁊. l. cū ẜuus. jͣ. de ꝯdi. ⁊ de. Ticia. In generali legato liberatōis nō uenit id qd̓ pōt uēdicari. Itē ī du bio relatio ſit ad id qd̓ pͥncipl̓r in or̄one ponit̉. .h. d. Opp. sͣ. de uſuſ. accre. l. i. ubi dictio cū. ⁊ dictio ⁊. appoſita inter ꝑſonas eꝗparātur. Sol. hic nō cadit copula īter duos in actu legādi: ſꝫ ī actu demōſtrationis rei uel adminiſtratiōis a. qͣ a Quero quid. Et fac iſta. l. ad no. .q. de qua ꝑ Io. an. in re gula lꝫ. ī mer curia. de re. iur. in. vi. b Quidā hꝫ filium. Cau tela pro ſpu riis uid̓ bar. in. l. fi. de his qui. ut īdig. ⁊ hoc ſeꝗtur Bal. in. l. i. l .xiiij. q. C. I ſocio. e Etitor. p Iſtum tex. no. pōderat bal. in. l. iii. in. iii. col. C. d̓ fru cti. ⁊ lit. ex pē. in v̓ſi. ſed pone. d Redi tor. hāc .l. alle. Bal. in. l. iii. in fin. C. de lega. liberat̉. Itē oꝑ. ꝙ iſta clauſula referat̉ ad oīa: ut .l. alimēta. de ali. ⁊ ci. le. So. refert̉ᵉ ad oīa q̄ fue runt pͥncipl̓r in or̄one poſita: ut ibi. ſed hic non fuit pͥncipal̓r in oratione poſitum: ſed cā demō ſtratiōis: ut. sͣ. dixi. Baio. Legatum liberationis porrigit̉ ad debitū acceſſorie poſt teſtamē tum ꝯtractū. ⁊ etiā ad nouū debitū qd̓ primi lo­co ſuccedit. h. d. Op. ꝙ legatū liberatiōis ex­tinguitur ꝑ ſolutionē: ut. l. qd̓ mihi. ⁊. l. non ſolū .§. liberatio. sͣ. e. ſꝫ hic nō durat debitū: ſꝫ eſt ex­tinctuꝫ per nouationē. So. aliud in ſolutiōe ꝟa: ut ibi. ⁊ aliud inficta: ut hic. De adimendis legatis. Rubrica. A titulo de leg.i. fuit dictū de lega. ſed ꝗa le­gata aliqn̄ adimuntur in totū. aliqn̄ in aliū trāſ­ferūtur. ideo ponit iſtā rubricā. ⁊ de materia to­tius tituli vide Azo. in ſumma. in ti. de adimen­dis lega. Ui actu. Adēptio partis ſubſtātialis non ualet. h. d. Opp. ꝙ actus poſſit eſſe ſine itinere: ꝗa ſunt ſpēs ſepa­rate ⁊ differētes: ut. l. i.§. iter. ⁊.§. actus. sͣ. de ſerui. ur. pre. So. ut in glo. Que­ro ꝗd ſi non adimat̉ iter: ſed actus ſine itinere pͥncipal̓r leget̉. Uidet̉ ꝙ legatū ualet: ut. l. i.§. i. .sͣ. ſi uſufr. pe. In ꝯtrariuꝫ uidet̉ tex. in. l. per ſer uum.§. i. ⁊ ii. sͣ. de uſu ⁊ ha. ⁊ hec eſt ueritas ꝙ nō ualet. Ad. l. i.§. ſi uſufr. pe. rn̄deo ꝙ ibi reli­quid uſufructū ſine itinere: ꝗa iter non eſt pars uſufr. ſed eſt quedā qualitas. ſed iter ad actum eſt pars ſubſtātialis ſumendo ſicut hic lex ſumit ſicut uſus ad uſufructū ē pars ſubſtātialis: ſine quo vſufructus eſſe nō pōt. Iteꝫ oppo. jͣ. l. ꝓ­xima. So. ut ibi dicā. Ex. l. ſequenti. Si teſtator dicat fūdū preter uſūfructū neqꝫ do neqꝫ lego: an videatur legare vſūfructū. Undo. Si p̄cedit oratio nega­tiua dictio preter. pōit illud de quo prius erat diſpoſitū. h. d. Op. sͣ. l. ꝓxi. ubi una pars tm̄ nō poteſt adimi. So. hic ſunt tales ꝑtes quaꝝ una remota rema net alia cū cōmoditate: ſꝫ ibi ſūt tales quarū vna remota alia ſine cōmoditate remanet. ideo ī cau .l. precedētis ſi dicerē actuꝫ adimo preter iter. Iſta ademptio ualeret ꝗa iter per ſe poteſt com moditatē afferre. ſed pone ꝙ non preceſſit lega tū fundi: ſed teſtator dixit ſic. fundū preter uſu­fruc. neqꝫ do. neqꝫ lego. an ex hoc uideat̉ legare uſufru. Hec. l. videt̉ facere ꝙ ſic. ſed nō facit: ꝗa hic p̄ceſſit legatū fundi. ⁊ ſic diſpoſitio. pro hoc facit. l. actiōes. C. de tranſac. ꝗa dictio exceptiua ponit quādo or̄o negatiua p̄cedit. ⁊ no. ꝑ Dy. in. c. pactum. de re. iur. li. vj. facit. l. i. ī fi. sͣ. d̓ pig. act. facit. l. ſeia.§. uxore. sͣ. de an. le. Glo. eſt. sͣ. d̓ le. i. l. ſi ita legatuꝫ. qd̓ no. I quis. In conditiōibus que poſſunt ſemel tātuꝫ exi ſtere uerbuꝫ qd̓ pōt ſe habere ad plura tēpora: ⁊ intelligitur ẜm ꝙ pͥus euenerit. hoc di­cit. Op. ꝙ in vltimīs uolūtatibus ſemꝑ intel ligatur de futuroᵍ: ut. jͣ. de cōdi. ⁊ demō. l. ſi ita legatū. ⁊. l. ſolemꝰ. e. ti. Rn̄deo ꝯditiōes que po tuerunt exiſtere ante: ⁊ poſſūt exiſtere poſt. ⁊ ſic poſſūt pluries exiſtere: tūc ꝟbuꝫ teſtatoris ſemꝑ intelligit̉ de futuro: ut in contrario. ſed hic loꝗ tur in ꝯditione que tm̄ una uice exiſtere poteſt: e Ticia. ſol. refert̉. facit ad no. ꝑ bar. in. l. cēturio. in. iii. q. pͥn. in v̓ſi. quero circa p̄dicta dixi ꝙ ſi iſta ⁊c̄. de vul. ⁊ pupil. ⁊ in. l. .l. ſi cui.§. ſi a filio. d̓ le. i. f Gaio. de iſto tex. habe tur per bar. i. l. ſi ita. de au. ⁊ argen. lega. De adimē dis legatis. Rubrica. g Iꝗs d̓ ſuturo. vtrum conditio in­telligatur de futuro: facit ad not. in. l. .ij. jͣ. de ꝯdi. ⁊ demon.