Seite
fecerat nō curauit venien te reo in expenſis ꝓpter hͦ factis legittime ꝯdemnet̉ ad citacōem alia minime admittēdus niſi ſufficien­ter cauerit ꝙ in termīo fi­deliter debeat ꝯꝑare re­Onifacius octauus. Vm qui a tua inter­Iocutoria vel graua mine quod per te ſibi pro ponit illatū a tua pn̄tia re cedit appellās cum prote­ſtari videat̉ hͦ ipſo ſe nol­le coram te de cetero liti­gare citare ad alia q̄ po­de quolibet termino ſiue ꝑemptorio ſiue nō. intelligen­dum videt̉ ſicut et in reo dici ſolet ꝙ ꝓ qͣlibet ꝯtumacia etiā ante ꝑemptoriū ꝯdemnat̉ in expenẜ. lꝫ ſolū poſt ꝑ­emptoriuꝫ poſſit excōicari. de hoc. lxxiiij. di. honoratus. .iiij. q. v. in ſū. et. s. de ꝓcur. querelā. maior aūt eſt ꝯtu­macia actoris nō venientis ꝙͣ rei. iiij. q. iiij. c. i. a Curauit. cū po tuiſſet. vnde no. ne gligētiā vel ꝯtem­ptum. ff. de re iudi. cōtumacia. ad idem .s. t. ꝓx. c. i.§. ſolet b Veniente. ergo nō veniēte nō cōdē nabit̉. ſꝫ ꝯpenſet̉ cō tumacia cōtumacie. ff. de dolo. ſiduo. .ff. de ꝯpen. ſi ābo. ſi aūt actor non ve­nit et iudex fuit ab­ſens vel p̄ſens ſꝫ ꝓ­cedere non poterat an fieri debeat con­demnatō. dic vt no. in reo. s. e. ti. c. vl­c Propter hͦ. ſcꝫ rōne cōtumatie. de ꝓcur. auditis. jͣ. d̓ ex cepc̓. pia. s. e. cū di lecti. et. c. finē. et qͣ­liter contra contu­maces procedi de­beat. dic vt no. s. e. prout. et. c. cauſam. d Legitime. qd̓ dic vt no. ij. q. i. in pͥmis. s. e. ti. finem. e Admittendus. et ſic puniet̉ in qͦ peccauit. s. d̓ temp. or. lr̄as ī fi. f Sufficiēter. vt ſic pignora vel fideiuſſo res dentur. ff. man. ſi mandato.§. vl. ſi aūt hanc dare non poſſet det iuratoriam de dot. poſt diuor. reſti. ꝑ lr̄as vbi de hoc. ad idem. C. de ep̄is. et cle. l. gn̓aliter. dicit autem inno. ꝙ ſufficit verbo cauere qd̓ poteſt verum dicere. ſer uata ſupradicta diſtinctōne. ber. g Termīo. pͥmo ſcꝫ ad hoc. ff. de ꝟ. ob. eū qui kalēdis vel dic termino quocunqꝫ qͦ ad eius petitōem citabit̉ re­Hec eſt em̄ indiffinita legis que eqͥpollet vniuerſali. vt dixi. s. e. li. de elec. vt circa. ſic et cautio p̄ſtatur de p̄ſer­uātia litis vſqꝫ in finem. C. de epiſ. et cle. aut̓. l. gn̓aliter h Fideliter. p̄ſumit̉ aūt malicioſe abeſſe niſi ꝯtrarium ꝓbetur.ſ. ꝙ impeditus fuerit. de re. iudi. cum bertoldꝰ. de ꝓcur. querelam. vbi de hoc. m qui. iudex appellantē et recedentē citare vlteriꝰ non tenetur ſi vult in cā ꝓcedere. niſi forſan appel­latōni renunciet. et determinat notata ꝑ inno. de accuſa. ad petitōnem ꝑ guil. in ſpe. de citatōne.§. viſo de tempo rum. ꝟ. quid ſi quis receſſerit. k Grauamine. hoc dicit ex eo qꝛ ſi appellaret̉ a diffini tiua. iam functus eſt iudex officio ſuo. de of. dele. in lr̄is. ff. de re. iudi. iudex. ſꝫ et idem in illo videt̉ quo ad execu tōnem que poſt ſnīam imminet facienda eadem rōne. l Perte. loquit̉ iudici. ſic. s. de iuriur. c. vl. m Appellans. et fruſtratorie. qꝛ ſi bene appellaret ex cā et forma. tunc ille a quo appellauerit iudex nō eſſet. et ſic appellans contumax nō eſſet. de reuocatōe aūt attempta toꝝ poſt appellatōem habebis. jͣ. de ap. non ſolum. n Proteſtari. no. ꝙ ius fingit ꝓteſtatōꝫ hocip̄o appel lando ⁊ recedēdo. o Incubit. ꝯſiderato eo ſtatu in qͦ tc̄ erat cā p Siaꝫ. puta qꝛ lis erat ꝯteſtata ⁊ liq̄t d̓ cā ſtea in iudicio facienda in cumbūt vel etiā ad ſentē­ciā audiendaꝫ niſi ſponte appellationi ſue renunciet nō teneris. nec ideo minꝰ quod in eius abſentia pro ceſſeris tuus ꝓceſſus vali dus reputari debebit. I. Quo. iiij. De eo qui mittit̉ in poſſeſſionē cauſa rei ſeruande. Vm qui ſuper di­gnitate perſona tu vel beneficō ec cleſiaſtico obtinēdis cum aliquo litigat poſſeſſore. vl̓ talis eſt cā. in qͣ fari pt̄ lite nō ꝯteſt. qd̓ dic vt. s. ut lit̓. nō ꝯtͣ. qm̄. et. s. e. ꝓut. q Audienda. ſi nō eſſꝫ cō tumax exp̄ſſe citari debet ad ſmamaudiendā. alias nō va­leret ſnīa ꝑte abſente. ff. q̄ ſen. ſine ap. reſcin. l. i.§. Item cum ex eo edicto. et de hoc no. s. de of. dele. ꝯſuluit. r Renūciet. qd̓ pt̄. ij. q. vj. ſi qͥs libellos. C. d̓ ap. ſi qͥs et tacite etiā litigan do coram. iudice a qͥ appellauit appella­tōni renūciat. s. de of. dele. gͣtū. d̓ teſ. cum veniſſꝫ. ſi tamē intereſt adu̓ſarij ad ip̄m intereſſe tenet̉ quod dic vt no. s. de ap. interpoſita.§. il le deniqꝫ. s Nō teneris. vid̓ batur ꝯtrariū ꝑ de cre. s. de of. dele. cū olim. j. vbi iudices citauerūt appellan­tem queꝫ putabant fruſtratorie appel­laſſe. ad idem. s. vt lit̓. nō ꝯteſ. accedēs .j. vbi etiaꝫ iudices citauerūt quē puta bāt fruſtratorie ap pellaſſe ad idē. s. e. ꝓut ibi mādat pap citari eū qͥ fruſtrato rie appellarat. ſꝫ dic ꝙ de neceſſitate citari nō debet vt h̓ ad dec̄. cum olim. et dec̓. accedens dic ꝙ ibi factū narrat̉ nō ius ponitur. ad dec̓. ꝓut Dico ꝙ ꝓ iſta ꝑte facit cum ibi papa mandet citari ad maliciā conuincendam. gͦ id de neceſſitate nō erit ꝙ.ſ. citaret̉. et de hoc ꝯſueuit recitari de accuſa. accedens. et. c. ad petitōnem. ſꝫ quid dicemus de contumace. nunqͥd qui in vno actu iudicij fuit ꝯtumax ad alios actus citabit̉. dic ꝙ ſic. vt. s. de teſti. cū olim. in fi. vbi citat̉ ꝯtumax ad ſnīam audiendā. qꝛ lꝫ in vno actu ꝯtumax ſit nō ꝓpterea ꝓteſtari videt̉ ꝙ in alijs ꝯtumax eſſe velit. ſꝫ h̓ malū ꝯtumacie ſub colore boni.ſ. remedij appellatōnis defendit. qd̓ ſimpliciter ꝯtumax nō facit. t Proceſſeris. alias de iure. i Validus. quid de iudicibus datis cū clauſula. ꝙ ſi nō oēs oēs ſil̓ n̄ ꝓnunciauerunt. ſꝫ duo vnū. tercius vero a liud. illi duo volunt ꝓcedere ad executōnem ſue ſentētie queritur an poſſint tercio non vocato. et videt̉ tercium ip̄m non debere vocari. ar. hꝰ dec̓. et. s. h̓ li. de ar. c. i. et .ff. de re iudi. duo ex tribus. cum gͦ ip̄oꝝ valeat ſentētia gͦ et executio. ſꝫ dic ꝙ vocandus eſt nam ſꝫ ſnīa duoꝝ te­neat. tamen alius articulus qui emergit eſt oībus cōmu­nis ita ꝙ ad aliud duo tercio n̄ vocato ꝓcede̓ nō poſſunt .s. de of. dele. cauſam. et. c. prudentiam§. adicimus. al̓s ſequeretur ꝙ ſi in aliqua termini aſſignatōne vnꝰ ab a­lijs diſcordaret. illi duo illo non requiſito poſtea ꝓcedē­re poſſent quod eſt abſurdum. vi qui. quando agitur de beneficio eccleſiaſtico ob cōtumaciam rei non fit miſſio in poſſeſſionem. ſꝫ ad ſnīam lite non ꝯteſtata ꝓceditur. ponit hec dec̓. duos caſus ſpāles contra duas regulas. Regulari­ter enim quando agitur reali ad contumaciam rei fit miſ­ſio in poſeſſionem cauſa rei ſeruande. fallit in hoc caſu. Item regulariter non proceditur ad teſtium receptōem vel diffinitiuam ſententiam lite non conteſta fallit in hꝫ