Seite
exhiberi. ī qͥbꝰ appellatō nis caꝫ expͥmat. ⁊ cur ap­pellatio nō ſit admiſſa vl̓ ſi appellatiōi forſan ex ſu perioris reuerentia ſit de latum. pꝰ hoc appellatori ẜm locoꝝ diſtantiaꝫ ꝑſo naꝝ ⁊ negocij qͣlitatē te­pore ꝓſecutōis indulto ſi voluerit appellatus ⁊ pe­tierit pͥncipales ꝑſone ꝑ ſe vl̓ ꝑ ꝓcuratores inſtru ctos cū mādato ad age­duꝫ ⁊ cū rōnibꝰ ⁊ minē tis ad cāꝫ ſpectātibus ac cedat ad ſe. ap. ſic pati ut ſi nob̓ viſuꝫ fuerit expedi re finito appellatōis arti culo vl̓ d̓ ꝑtiū voluntate omiſſo ꝓcedat̉ ī negocio pͥncipali qͣꝫtuꝫ de iure po a Detat apl̓os. inſtant̓ ⁊ infra. xxx. dies. jͣ. e. ab eo. vt in cle. e. ti. ꝙͣuis. et non intelligas de apl̓is petro et pau lo. ſꝫ de literis dimiſſorijs. ff. de li. dimiſ. l. vna. ff. de ꝟ. ſig. l. dimiſſorie ſi non exhibeant̉. et poſtea iudex in b Exhiberi. qd̓ cā ꝓcedat niſi appellationi renuncia tum eſſꝫ. inualidꝰ ē proceſſꝰ. jͣ. e. ut ſuꝑ. qd̓ eſt veꝝ ſi de bitis loco mō et tꝑe reqͥſitus eos expreſ ſe denegat vl̓ infra debitū tempꝰ negli­genter vl̓ malicio­ſe tradere p̄termit­tit. jͣ. e. ab eo. ij. Rn̄. ⁊ noͣ ꝙ iudex tradē do apl̓os videt̉ ap­pellationi deferre. s. e. ti. dilectis ad fi. quod veꝝ ē qn̄ tra dit admiſſorios vel reuerētiales ſecus ſi refutatorios vt ſeqͥ tur ſic nec termī da­tio habet vim dela tionis vt dicaꝫ. jͣ. e. ti. cum appellationi bus. c Appellationis. admittende vl̓ nō ⁊ tunc ſequencia veni unt expoſitīe. vl̓ cāꝫ ob quā appellatum fuit d Suꝑioris. nō di xit pape. ⁊ ſic no. ꝓ his que. s. dixi. e Delatū. ſolet fie ri in dubio cum du­bitatur de veritate appellationis alias caueat penam. s. ti. ꝓx. c. i. f Indulto. a iudice a qͦ eſt appellatuꝫ de quo dic vt. s. e. ti. cū ſit romana. ꝙ hoc gerat in mente niſi g Petierit. qꝛ non ſufficit. hoc exprimat ore. ff. de ꝟ. obli. l. qͥcqͥd aſtringende. ⁊ noͣ ꝙ ẜm iura vetera aūt recipiebat̉ appellatio a iudice vel a parte. aut nō nec ſta tuebat̉ terminꝰ. In ſcd̓o caſu ſufficit mittere ꝓcuratorē ad impetrandū ⁊ ꝯtradicendū. in pͥmo dꝫ mitte̓ ꝓcura torem ad ꝓſequendā cauſaꝫ appellationis. ſꝫ de pͥncipali nil dicebat̉ ꝑ antiqͣ iura. hodie autē ſi hͦ petit appellatꝰ tenet̉ mitte̓ non ſolū ad ꝓſequendaꝫ cāꝫ appellatio is. ſꝫ etiaꝫ pͥncipaleꝫ vt h̓ vides ſi huiꝰ ꝯſtōnis penas eui­tare voluerit. ⁊ ſic addit ſolum iſta ꝯſtō ⁊ nō derogat. ſꝫ cōtra. s. e. qͣ fronte. vbi hͦ videt̉ eſſe in optionē appel lantis. So. qͥdaꝫ exponunt ibi ſi maluerit aduerſarius ſcꝫ appellatꝰ. Alij dicunt illud correctū ꝑ iſtud. alij ꝙ dec̓. illa dat opcionē appellanti ad quem appellare velit nō an velit principalem cauſam ad iudiceꝫ appellationis defer re. vel dic ꝙ ibi dat̉ optio an velit coraꝫ eo ad queꝫ ap­pellauit litigare. vel delegatum impetrare. et hoc cum appellatꝰ non contradixit vt hic h Per ſe. non dat̉ optio vt ꝑſonaꝫ trahe̓ poſſit. ſꝫ cām vnde iſtud vel qd̓ ſequit̉ non refert̉ ad pt̄ateꝫ appellati ſed appellantis. ⁊ pͥuilegijs ⁊ inſtrumentis ⁊ om̄ibus hijs per que poteſt cauſa mu­i Munimentis. id terit ⁊ debebit. hijs q̄ ī ap pellatōibꝰ a diffinitiuis ſentencijs interpoſitis an tiqͥtas ſtatuit n̄ mutatis. Qd̓ ſi appellator q̄ p̄miſ­ſa ſunt n̄ obẜuet r̓putabi tur n̄ appellans. ⁊ ad prio ris iudicis redibit examē in expenẜ legitimis ꝯdē­nandꝰ. Si aūt appellatus ꝯtempſerit hͦ ſtatutū ī eū tanqͣꝫ ī ꝯtumacē tā in ex­penſis qͣꝫ in cā qͣꝫtuꝫ a iu­re ꝑmittit̉ ꝓcedat̉. iuſtū eſt equidem vt in eum iu ra inſurgant qͥ ius ⁊ iudi cem et partem eludit Dem in eodem Egitima ſuſpitōniſ ca ꝯtra iudice aſſig nata et arbitris aꝑtibus niri. s. de do. et contu. c. fi. de elec. cupientes. s. e. li. k Finito. ꝑ approbationē vl̓ ꝑ caſſationem appellatō nis. quod eſt officium iudicis ap. ij. q. vj. ad fi. Omiſſo. quod nō poſſꝫ archiep̄s. s. de fo. ꝯꝑe. roma na. i. ℟n̄. m Antiqͥtas. reuerēda. s. d̓ tranſſa. ꝙͣto n Statuit.ſ. ꝙ appellās in eis appellationis caꝫ non te­neat̉ exprime̓. ſꝫ ſuf ficiat dicere appello ab iniqua ſentencia ⁊ iudex debet appel latiōi deferre. ⁊ po teſt ſtatuere termi­nū appellanti ad ap pellationem proſe­quendam. e. ti. cum ſit. o Oremiſſa ſunt. id eſt ſi cauſam ap­pellationis non ex­preſſit in ſcriptis et al̓os nō petijt. ⁊ in­ſtructus non venit. vt hic dicitur p Condemnandꝰ non dixit condemna tus. vnde dixit ho­ſtien̄. ꝙ iudex prin­cipalis cauſe habet condemnationē fa­cere. ſed dic ꝙ etiaꝫ iudex appellationis ipſam poteſt facere .j. e. cum appellatio­nibus. i. ℟n̄. in fi. jo. an. q Contempſerit. quare hͦ dicit cuꝫ in voluntate appellati reſideat ire vel non ire. hͦ intelligit̉ ẜm b̓. cum appellatꝰ hͦ approbauit.ſ. ꝙ volebat coraꝫ ſupe­riore cauſaꝫ ꝓſequi. ſi igit̉ poſtea nō ẜuauerit hͦ ſtatutū id eſt ſi non veniat inſtructꝰ vt debꝫ ꝯtra ip̄m tanꝙͣ ꝯtͣ ꝯtumacem ꝓcedet̉ tam in expenſis ꝙ in cauſa. et qualit̓ ꝓcedat̉ ꝯtra ꝯtumaceꝫ reum vl̓ actorem lit̓. ꝯtͣ. vel nō ꝯtͣ. vel qͣſi ꝯt̓. plene no. de do. ⁊ ꝯtu. ꝓut. r Procedat̉. ꝑ illū ad quē eſt appellatum. s. e. ſepe. et c. ꝑ tuas. nec eſt mirandū ſi tales talit̓ puniunt̉. iuſtum ē et cetera. s Ius. s. e. in prin. t Iudicē. qͥ appellationē recepit. ⁊ terminum aſſigͣuit v Partem. que venit inſtructa coram papa x Eludit. qd̓ reprobat̉. s. de ali. mū. iu. ca. fa. c. i. d̓ po ſtul̓. p̄. bone. ij.§. nec nocebat. ff. de iudi. ſi p̄tor. Egitima. iudex qͥ recuſat̉ ſtatuit competens tempꝰ arbitris ad finiendā cauſaꝫ qͦ elapſo ſi finita nō fue­rit in pͥncipali ꝓcedit. Emanauit ad ſuppletionem dec̓. s. de of. del̓. ſuſpicionis ſe non dubitatur quin habe z Legitima. d̓ veritate cau­ at arbiter ꝯgnoſcere. ſed quis cognoſcet an cauſa ſit legitima. dic ꝙ idem arbiter et no. s. e. cum ſpeciali. in tercia glo. a Iudicē. ordinariū. vel delegatū app. s. e. cū ſpecia­li. de of. del̓. ſuſpitionis. ſi aūt eſſꝫ delegatꝰ ep̄i vel eius officialis vel eſſent plures delegati cuꝫ clauſula. ꝙ ſi nō om̄es. et vnus ex hijs recuſet̉ tunc nonitur ad arbitros