Seite
Capi. 688. id eſt ſordicies parie Aſachl tls bainei. lib. aggre. cap. vaſachī auc. EEſ.L. Ga. Ent ca lenii ei diſſal uit. facit naſci carnes. ⁊ eſt conueniēs ſciſſuris que fiunt ī ano ⁊ emoroidibus qn̄ ponitur ſuper eas Et qd̓ de ſordicie colligitur ex corporibus exercitā tium calefacit ⁊ reſoluit exituras dure ſolutionis. ⁊ eſt conueniens vlceribus renū. ⁊ illa que colligi tur ex corporibus lactantiū confert nodis qui fiūt ī matrice qn̄ ponitur ſuper eos. ⁊ cōfert ſcīatice po ſita loco ungenti. ⁊ ſordicies que reperitur ī vaſibꝰ ī quibus oleū aduritur: reſoluit multū ⁊ lenit. ⁊ di xit ī ſordicie que eſt ī corporibus luctantiū ſecūdū ꝙ ī ea eſt de puluere: diuerſificatur ab alia. Et ſor des quidam vniuerſaliter reſoluit ap̄ata indige­ſta. ⁊ conuenit ap̄atibus calidis māmillarū: ⁊ hoc qm̄ extīguit īflāmationem eoꝝ: ⁊ prohibet curſū humorum ad ipſa ⁊ reſoluit qd̓ iam fluxuꝫ eſt ad ipſa: qm̄ ipſa ē compoſita ex puluere et oleo ⁊ ſor­dicie corporis hoīs. Sed ſordes vaſorum reciꝑit acuitates a vaſe eris: ⁊ ſimiliter ē acutior. ⁊ ſordici es auris confert panaricio. pro ſordicie ſemicupij ege litteram aſathartar. Capi. 689. arabi. grece aſios: latine ar Aſac moniacum. lib. ag. cap. vaſac auc. Dia. Sera. Armoniacū e gūmi plate filueſtris ſil̓is plāte galbani ī figura ſua. Et naſcit̉ ī t̓ra dicta aregemōis: ⁊ ē ī ꝑtibꝰ codi. hec herba grece dr̄ aſios: cuiꝰ radix vulneratur ⁊ egreditur lachrymuſ qui colligitur ⁊ ſeruatur: ſed aliquādo de ipſo cadit ſuper terram: quare admiſcetur cuꝫ eo terra ⁊ lapilli ⁊ alie ſordes. ſed melius ex eo eſt hn̄s odorem bonū ī quo nō ſūt lapides nec ligna ⁊ tendens ad albedinem: cuius fractiones ſūt ſimi les fructus olibani. ⁊ eſt purum ſine ſorde. ⁊ odor eius vergit ad odorem caſtorei. ⁊ ſapor eiuſ ē ama rus. ⁊ hꝫ ī ſe pinguedinem ⁊ ſplendorem cum ſoli ditate. ⁊ illud qd̓ eſt huiuſmodi dr̄ tarniſſima. ſed illud qd̓ continet terram ⁊ lapillos nominat̉ chi ronia ⁊ defertur de terra que dr̄ monacō. ⁊ ē ſuc cus plante ſimilis plante galbani ī ſimilitudīe ſua: et naſci. vi. ſim. phar. cap. armoniacuꝫ ſe tur ibi. cundum tranſlationem grecaꝫ Armoniacum liquor eſt cuiuſdaꝫ ferule. hec mol lificatiue virtutis eſt excellēter: vt eos qui circa ar ticl̓os porros diſſoluit. ⁊ ſplenes ſkliratos ſanat. ⁊ ſcrofulas conſumit. virtus eſt eius que calefacit ⁊ deſiccat. Et idem Sera. auctori. Aben meſuay: ꝓ prietas eius eſt cōferre ſciatice et podagre ⁊ dolo ribus iuncturarum qui fiunt a phlegmate viſcoſo qn̄ datur ex eo aureua vnus poſtqͣꝫ reſolutum fue rit in decoctione: ⁊ ipſum bibitur ſimplex ⁊ mixtū cum alijs medicinis. Paulus capi. de armonia co. valet contra tuſſim antiquam et humidam ⁊ aſ ma ex groſſo ⁊ viſcoſo phlegmate ī gutture. pillu le armoniaci accipiūtur in ouo ſorbili: vel diſtem perentur in melle ⁊ dentur. vel fiunt pillule ex eo ⁊ melle: dētur tn̄ priuſ pectore mollificato cū dial tea ⁊ alijs. Cōtra ſcrofulas ī principio: accipe ar moniacum: ſal gemma: nitrum: ſuccum marubij: ceram ⁊ reſolue armoniacum ī aceto: ⁊ dimitte ꝑ noctem: ⁊ poſtea reſolue cum cera ⁊ alijs rebus: ⁊ īunge. Contra vicium ſplenis: Accipe armoniacū ⁊ galbanum equo pōdere ⁊ reſolue in acetor ⁊ di mitte per vnam noctem: ⁊ ī mane reſolue cum ce ra additis pulueribus cōſti ⁊ abſinthij: ⁊ facias vu guentū. ad menſtrua prouocanda ex ſolo armoni aco fiat ſuppoſitorum: vel ex eo fiat fomentum: ⁊ poſtea ex aſſa et galbano fiat ſuppoſitoriuꝫ. Cō tra lumbricos detur armoniacū cum ſucco abſin thij: ⁊ reſolue ipſum ī aceto: ⁊ fiat emplaſtrū ī vm bilico. vt dentes cadant: accipe armoniacum ⁊ ſuc cum iuſquiami: ⁊ īunge dentes ⁊ cadent. Auerdis .v. colliget cap. de armoniaco. cali. eſt in tertio: ſic cum in primo. Capi. 690. arabice: grece et lati Aroni g ne doronicum. p. lib. aggre. cap. varonig id Ser a. eſt doronicum. dr̄ ꝙ ſunt vene albe īterius: exterius vero ad citr. nitatem tē dentes: ⁊ ſunt fruſta ī groſſitudine ramorum ſei taragi ⁊ ī magnitudine pollicis ad plus ⁊ ſunt ali quantulum dure ⁊ graues ⁊ deferuūtur ex ſyria. Et doronicum ex ſyria ē illud quod magis admi niſtratur. eſt cal. ⁊ ſic. in tertio gra. confert dolori bus qui generant̉ a vētoſitatibus groſſis ⁊ phleg maticis ⁊ proprīe ventoſitatibus matricis. ⁊ cōfert morſibus venenoſoꝝ ⁊ puncturis eoꝝ bibitum. et facto emplaſtro cum eo et ficubus: ⁊ itrat ī confe ctionibus magnis. Aben meſuay. eſt calidum ⁊ ſic cum: ⁊ conuenit ventoſitatibus matrīcis. ⁊ confor tat cor: ⁊ confert ſuo tremori et cāfatan. Auicē. de viribus cordis dicit ꝙ confortat cor. .i. affodillus. Uhamite Ula eſt īueterata albugo: vt ī alexādro de oculis. .i. argentum viuum. Urargiros .i. celeſte. Ura Uſaro .i. empetigo. .i. plantago. Ueta Uetuſilla .i. rubi cime. Uenerica .i. acorus. Ueraiklatum .i. vr̄tica. .i. ſaluia. Ueclon .i. verbena. Uertipedium Uenago.i. ſuccus ex taſſo arbore expreſſus. .i. alkekengi. Ueſicogo .i. mille folium. Uenter apri Uelatri genera ſunt duo.ſ. album ⁊ nigrum: et eſt elleborus. Uena.i. radix plantarū vel vena corporis. verū ē ꝙ in antidotario Damaſceni in receptiōe pillula rum de bdellio ponitur venarum aduſtarum: qd̓ contingit ex errore ſcriptoris: quia debet dicere auellanarum aduſtarum. Uena cephalica.i. vena capitis.