De ꝯditōibus appoſitis. ꝯcedat̉ ab abbate vel ꝑmittat̉. d. c. ij. ⁊ no. in. c. cū ſingula ī pͥn. de p̄ben. in. vj. Nō ob. ſi dicat̉ īmo p̄t monachꝰ habre admīſtratōeꝫ peculij nō remouibilē ad nutū abbatis. puta de ꝯſenſu pape vt no. in. d. c. cū ſingula ꝑ Io. an. eGemi. ergo n̄ ē ꝯͣ ſb̓aꝫ monachatōis hēre admīſtratiōeꝫ n̄ remouibilē ad nutū abbatis. Nā ſi eēt ꝯͣ ſb̓aꝫ nō poſſet papa diſpēſare vl̓ ſaltē n̄ deberet diſpēſare niſi ex magna cā vt no. Inn. ī. d. c. cū ad monaſteriū ī fi. nā rn̄det h̓ do An. ꝙ hoc caſu papa ſuccedit loco abbatis. ⁊ dr̄ ſatis re mouibilis admīſtratio ad nutū abbatis. qꝛ ē remouibil̓ ad nutū pape. ꝗ loco abbatis ſuccedit. nec ē abſonū vt ex quo papa hāc admīſtrationē huic ꝯceſſit videat̉ factꝰ mo nachꝰ pape. ⁊ abbas n̄ poſſit ſe de illa īpedire ſed papa ſit loco abbatis iuxͣ gl. ī ſil̓i ī. c. j. sͣ. de ꝯfir. vti. ⁊ ibi no. faciūt no. ī. c. vt noſtrū. s. de appel. vn̄ dicit do. An. in hoc articu lo ꝑ ſingula mēbra diſcurrēdo eē expeditū. ꝙ monachus nō poſſit ſibi reẜuari aliꝗd ꝓprij vel ꝑpetuā admīſtratio nē. Nā aūt volumꝰ ītellige̓ ꝙ fecerit hāc reſeruationem ſub mō puta ꝓfiteor vt tn̄ mihi liceat habere ꝓpriū ⁊ valꝫ ꝓfeſſio. qꝛ modus nō īpedit validitatē actus ſꝫ implet̉ ex poſtfacto vt no. sͣ. eo. ī. c. veꝝ ⁊ iō cū iſte modus de iure ſit īpoſſibilis nō vꝫ nec erit īplendus. no. ī. l. ſi militē. C. de cō diti. ob cām ī. c. faciat. xxij. q. j. aūt ꝓfeſſio ſit reẜuato ꝓpͥo ī viā cāe. puta qꝛ volo ꝓpriū retine̓. ⁊ tūc qꝛ fit. cā ꝓfeſſiōi nō ē iſta. ſꝫ dirigit̉ ī deū ⁊ ſit zelo dei. c. lꝫ. sͣ. de regularibuſ vꝫ ꝓfeſſio. ⁊ poſtea cā tāqͣꝫ īpoſſibil̓ de iure reicit̉ ⁊ vana cēſet̉. faciūt no. ī. l. demōſtratio falſa. ff. de cōdi. ⁊ de. ⁊ q̄ dixi ī. c. veꝝ sͣ. eo. aut reẜuatio ꝓprij fit ī viā ꝯditōis. ⁊ tūc ſi ſit ex īteruallo poſt ꝓfeſſionē ex quo ꝓfeſſio fuit valida nō p̄t poſteamonachꝰ ab ea velle recede̓. nec nouā cōdi tionē appone̓. d. l. ꝑ ẜuū. ⁊ ibi gl. aūt ſit incōtinēti. ⁊ tunc ẜm do. An. vꝫ ꝓfeſſio. ⁊ reicit̉ reẜuatio ꝑ fundamēta sͣ. in opi. Io. an. q̄ fuit ſcd̓a facta. Fatet̉ tn̄ ꝙ ſi ꝗs nollet ingre di religionē ſꝫ in domo ſua ꝓfiteri certū modū viuēdi ꝙ iſto caſu poſſet ꝑ ꝯditōem appoſitā vel ꝓteſtationē propriū ſibi reẜuare. ⁊ ī alijs ꝓfiteri ea q̄ ꝓfitent̉ religioſi vel ēt reẜuare ſibi vt nō teneat̉ ꝯtine̓. nā iſte ꝓprie non eſt mo nachus. iō ad oīa ſb̓alia regule nō obligat̉. vnde p̄t reſer uare ꝙ vult ſi āt hoc vellet face̓ ītrādo religionē nō poſſꝑ p̄dicta ⁊ ne det̉ maͣ ſcādali alijs. ¶ Sꝫ quero de nota bili. q. quā ponit Pau. de ca. ſuo cōſi. cccv. incipiente In xp̄i noīe amen. viſa quadā lotha. dedicauit ſe ⁊ ſua eccle. ſancti Marci de Florentia ſeculari cū ꝗbuſdā reſeruatō nis bonoꝝ an viciet̉ dedicatio ſui. an vero reſeruatōes. ⁊ ꝯcludit dd̓ ꝙ obſtātibus dictis reſeruatiōibus p̄fati Lo tharij nō ſit ꝓfeſſus. ſic eius bona nō poſſint occupari ſi pacta nō fuerit ſibi ſeruata ꝓ cuius euidētia notandū ꝗ diſtīctiōes qͥ fiūt ī dictis iuri. sͣ. alle. ꝓcedūt ⁊ locū habēt qn̄ ꝯſtat de intētiōe. ꝙ ꝗs noluit profiteri pure vel ſub cō ditōe ſi reẜuatōes valēt. tūc.n. aut reſeruatio eſt ꝯͣ origīa lē naͣm ſeu ſb̓am ꝓfeſſiōis. puta ꝙ nō teneatur ad obediē tiā vel caſtitatē. ⁊ tūc ē diſtīguendū. aut ſit reſeruatio per modū ꝯditōis ⁊ vitiat̉ ꝓfeſſio vt h̓ aūt ꝑ viā modi vl̓ ꝯuē tiōis ⁊ tūc ꝯͣ nō viciat̉ ꝓfeſſio ſꝫ modꝰ vel cōuētio vt no. ī. d. l. ꝑ ſeruū. ff. de vſu ⁊ habi. ſi v̓o nō ſit ꝯͣ originalē naͣm vel ſb̓am vt eſt de retentiōe bonoꝝ. ⁊ tunc īdiſtīcte vicia tur reſeruatio ⁊ n̄ ꝓfeſſio ẜm modernos doc. ſequē. Io. an. hic. ſed īterdū n̄ ꝯſtat clare de intētione ꝙ voluerit ꝓ fiteri vt cū ꝗs dicat ſe vel faciat ſe ꝯuerſuꝫ alicuiꝰ ec. nar iſti actꝰ ſūt īdifferētes ⁊ ita cadāt ī nō ꝓfitētē ſic̄ ī ꝓfitētē ꝙ pꝫ qꝛ cadūt ī ec. ſeculari ī qua n̄ ē dar̄ ꝓfeſſionē vt no. ī d. aut. īgreſſi. ⁊. c. vt lex ꝯtinētie. 2 7 4 i. ⁊ tūc oꝫ agi ꝑ cōie cturas. ar. l. ſi ſeruꝰ pluriū.§. fi. ff. de le. j. coniectura āt vna ponitur ꝑ gl. ī. d. c. vt lex neqꝫ ꝙ ſi dedicat ſe ecc. ſeculari nō intelligitur ꝓfeſſus. ſꝫ ſe dedicaſſe ẜm naͣm ecc. ī qua n̄ cadit ꝓfeſſio. arg. ff. de iure in. l. ſꝫ ⁊ ſi poſſeſſori.§. ſi rē. ſi vero ec. regl̓ari. tūc ꝑ eādē rōnē ītelligitur ꝓfeſſus. certe hͦ vltimū recipit ſuppletōꝫ vt ſit veꝝ ſi fecit ea q̄ cadūt in ꝓfeſſū.ſ. qꝛ mutauit hītū ⁊ vitā apꝑet ꝙ voluit ꝓfiteri. ⁊ ꝑ dn̄s ſuccedit regula ꝙ actꝰ n̄ oꝑatur vltra ītentionē age tis. ff. ſi cer. pe. l. n̄ oīs. ſꝫ ī cāu nr̄o iſte lotharius n̄ mutauit hītū īmo ex pacto voluit poſſe ſtare ī quocunqꝫ hītu vellet ⁊ ita fecit ⁊ ēt ꝙ poſſet acceptare officia cōis ꝑ qꝛ̓ pꝫ qd̓ voluit renūciare ſeculo ex ꝗbꝰ datur ītelligi qual̓r vtraqꝫ ꝑs ītellexit illā dedicationē ſeu cōmiſſionē nā n̄ v voluiſſe qd̓ eēt ꝓfeſſio ſꝫ ſimplex ⁊ nuda dedicatio eo mō quo cade̓t ī eccl̓ia ſecl̓ari cū v̓ba obſcura vl̓ duplicē ītelle ctū habētia ex adiūctis declarētur. ff. de leg. iij. l. q̄ſitū. d̓ pe. he. l. veꝝ. de re. dubijs. l. j. ⁊ ita vr̄ fuiſſe de mēte Bal. in d. autē. īgreſſi. vbi ī ꝯuerſis eccl̓ie regularis diſtinguit ar mutet vitā ⁊ hītū vl̓ n̄ ⁊ ſic d̓claret gl. ī. d. c. vt lex ꝯtinētie. 274 i. ſꝫ talis ꝯiectura ⁊ limitatio n̄ cadūt qn̄ v̓ba ſūt cla ra qꝛ dicat ꝓfiteor ⁊c̄. ⁊ iō tūc recurritur ad aliā diſtīctōꝫ d̓ qua prīo loco dixi ꝯcludit gͦ qd̓ ī cāu nr̄o n̄ habemꝰ diſ putare de illo arti. an reſeruatōes p̄dicte viciēt ꝓfeſſionē vel viciētur ab ea ẜꝫ qd̓ doc. tractāt ī dictis iuribꝰ ſꝫ debe mus īdiſtīcte dice̓ qd̓ n̄ viciētur nec viciāt ꝓfeſſionē q̄ nū qͣꝫ fcā fuit ſꝫ declarat eā nūqͣꝫ fuiſſe factā. ſꝫ de ītētiōe taꝫ fratrū qͣꝫ dicti lotharij fuiſſe potiꝰ face̓ quēdā ꝯͣctū īnoīa tū.ſ. do vt facias ſeu facio vt des vel do vt des quo n̄ īple to ex vna ꝑte n̄ tenetur alter īple̓. ff. d̓ ꝯdi. ob cāꝫ. l. fi. cū ſi. Occurit quoqꝫ q̄ſtio quā diſputauit bart. ī. q. diſputata ꝑuſij. q̄ īcipit ꝗda reliꝗt. nūꝗd relictū vel donatio fcā mo nacho ſub ꝯditiōe vt monaſterio ſuo nullū ius q̄ratur va leat. Et prīo ꝙ n̄ valeat adducitur tex. ī. l. qd̓ ẜuꝰ. ff. d̓ ſtip. ſer. vbi ſeruꝰ n̄ p̄t ſtipulari ꝗn̄ q̄rat dn̄o ſꝫ bonū ē argu. de ſeruo ad monachū. vt voluit Inn. ī. c. cū olī. de pͥui. Bar. ī l. j. ī pͥn. ff. de ſtip. ſeruoꝝ. ī. l. pediꝰ. poſt gl. ff. d̓ arb. ī. l. j. in viij. col. ff. de vul. ⁊ pu. Bal. ī. l. his ꝗ hēs.§. neqꝫ filiꝰ. ff. de acꝗ. here. gl. ī. c. nō dicatis. xij. q. j. no. car. ⁊ Imo. ī cle. ij. de reſcri. ge. ī. c. his cui. ſuꝑ gl. d̓ elec. li. vj. gͦ ⁊c. Scd̓o fac̄ retē ta eadē eꝗperatiōe ẜui ⁊ monaci. l. ſi alienū. ī pͥn. ff. de he̓. īſtītu. vbi teſtator alienū ẜuū īſtituit hēdē ⁊ voluit eē libe rū ⁊ ſic ꝑ hoc voluit ꝙ nō q̄reret̉ dn̄o hēditas tal̓ īſtitutio non vꝫ. Itē adducit. l. ꝑ ẜuū.§. j. sͣ. alle. vbi relictū vſu fru. ſine vſu ē nullū quaſi illud ſit de ſb̓a. tn̄ poſt multa cō cludit Bar. ⁊ vꝫ relictū vel donatio ⁊ ītelliget̉ illa diſpoſi tio vt monaſterio nullū ius q̄rat̉ monacho nō valēte ⁊ ſic ſit ī volūtate mōachi acceptare relictū vel donationē fa cit. l. cū ꝓponas. C. de here. īſti. d̓ quo dicite vt latiꝰ ꝑ bar. ī. d. q. ⁊ ꝑ Bar. maxīe ī repe. ī autē. īgreſſi ibi Bal. C. de ſa croſan. ec. Bar. vr̄ panor. ī. c. ij. sͣ. d̓ ſta. mōachoꝝ declara re vt ꝓcedat qn̄ religioſus haberet admīſtrationē illiꝰ re licti ī cā licito. puta vt diſpēſet ī pias cās ꝙ ē licitū ēt re ligioſo vt ī. c. ij. de teſta. li. vj. vel vt ꝯuertat ad vſuꝫ veſtiti vl̓ libroꝝ īdirecte tn̄ hijs vltīs caſibꝰ aliqualiter vtitur ad cōmodū mōaſterij. qꝛ releuat ab illis oneribꝰ nō āt dꝫ in telligivt ad libitū illa bona religioſus admīſtret tāqͣꝫ ꝓpͥs qꝛ ⁊c. papa hͦ face̓ n̄ p̄t vt. jͣ. d. c. cū ad monaſteriū. Sꝫ dibiū ē vltra bar. ꝗd ſi abbas n̄ vult ꝯſentire vt ille hēat hāc admīſtrationē. Credo ꝙ relictū n̄ valeat ex defectu ꝯdi tiōis ⁊ ſic remāebit penes grauatū. l. vnica. C. d̓ caducis tollēdis. Glo. ī v̓bo īpoſſibilis dicite. an ī alijs actibꝰ ꝯdi tio īpoſſibilis viciet an v̓o viciet̉ āt ꝯditio īpoſſibilis ad dicit̉ ī ꝑſonā onerati ſeu grauati ī deffectū ꝯditōis īpoſſi bilis puta iubet teſtator vt hēs ſuꝰ digito tāgat celū ⁊ ſ non tetigerit de. c. ſeio. ⁊ iſto cāu n̄ vꝫ legatu ſcm̄ ſeio de cētū. ⁊ ſic ꝯditō viciat.§. fi. īſti. d̓ le. quē ibi ita ītelligit gl ī. l. vni. C. d̓ his q̄ pe. no. Aut īpoſſibilis ꝯditio addicit̉ ī vl tima volūtate in ꝑſona honorati.i. eiꝰ cui ſit legatū vel eiꝰ ꝗ heres īſtituit̉ qꝛ ſub cōditōe impoſſibili alicui ſit legatū vel inſtituit̉ hēs puta ſi Titiꝰ digito celū tetigerit heres eſto vel habeto cētū ⁊ iſto caſu fauore vltīe volūtatis vꝫ legatum ⁊ inſtitutio ⁊ reicitur.§. impoſſibilis. inſti. de heredi. inſtitu. ita hic cōiter doctores. ¶ Aut loꝗmur ī ꝯͣcti bus ſiue actibus inter uiuos excepto mr̄imōio ī quo ẜua diſtīctio tex. nr̄i ⁊ regulariter ꝯditō īpoſſibilis viciat ꝯͣctū vt h̓ in gl. nr̄a ꝑ iura ī ea alle. bar. ī. l. j. ff. d̓ ꝯdi. īſtitu. tenet ꝯͣ p̄dictā diſtinctionē ⁊ ibi aliter declarat hāc maͣm queꝫ videte qꝛ eēt nimis ꝓlixū illū referre. Iſtud fallit quādo
