Seite
Solutio vt tunc dixi inueni doctores varios.i. pro ⁊ cō tra tenentes ⁊ pro vtriſqꝫ facit etas. Mibi videt̉ ꝙ ſi ac­cuſatio vel inꝗſitio fuit formata de illo ꝙ aggreſſus fuit ti­cium ⁊ occidit. ⁊ ip̄e negauit ꝙ potuit. ix. di. ſi ad ſacras. ff. de re. du. ſi is qui ducēta.§. vtrum. ⁊ no. sͣ. eo. li. de ꝯfeſſis. c. ij. in glo. pura. licite poſtea dicere poterit ſe ad ſui defenſio nem occidiſſe cū ceſſet cōtrarietas. ſꝫ ſibi caueat ꝙ an̄ pu­blicationem teſtiū hoc ꝓbet ſi intēdit id ꝓbare ꝑ teſtes. ⁊ hoc dico ſi articuli ſibi traditi vl̓ publicati fuerunt de homi cidio facto per inſultū vel aggreſſurā. nā poſt publicatiōeꝫ ſuper directe cōtrario qͣle eſt iſtud nō audiret̉ ꝗcquid tunc allegaret. patet hodie in cle. de teſti. c. teſtibus. ſed ſi capitu la ignoraſſet ſine culpa ſua tunc ſecus vt ſcripſi poſt Inno. de teſti. ex tenore. vbi v̓o ſimpl̓r negauit homicidiū aūt fec̄ hoc litē cōteſtādo vel reſpondēdo accuſatiōi vl̓ inꝗſitioni aut id dixit excipiēdo. pͥmo cā nō vr̄ audiendus poſtea ꝙ ad ſui defenſionē occiderit ꝑ iura ſcd̓o allegata ⁊ ꝑ decre. vlti. sͣ. eo. li. de iureiurā. nō ob.§. neqꝫ heredi. ſed facit ꝓ ꝗa loꝗtur de negāte an̄ litē cōteſta. ꝗ euadit penā confitendo qꝛ al̓s teneret̉ inſolidū vt eo. ti. l. quotiēs.§. p̄tor. quam alle gat glo. ⁊. l. ſi ſeruus depoſitus in fi. in hoc ergo qd̓ poſt lit. cōteſt. nō euadat facit pro. In dec. is. ⁊ in. l. cū de īde­bito punit̉ negans ⁊ prouidet̉ actori ex falſa negatione gra­uato. ſꝫ in caſu iſto ſi admittat̉ ⁊ negauit nulla ipſius rei pu nitio ⁊ nulla actoris ꝓuiſio. Itē ibi ſi negās ſol̓onē ſibi factā ſtatim illa ꝓbata cogeret̉ redde̓ certū eſt ꝙ poſtea de bitū pete̓ poſſet. expediētius ergo eſt negociū tali cōpēdio expediri. sͣ. eo. li. de re iudi. abbate ad fi. in dec. vlt. de ꝯfeſſis tractat̉ de reuocāda ꝯfeſſione ꝑꝑ ꝓbabilē errorē facti h̓ de reuocāda negatiōe in qͣ nō cadit error ꝓbabilis de reſcrip. ab excōicato. ꝙ dr̄ ꝗnto negantē ꝯfiteri poſſe fateor qꝛ illd̓ eſt ꝯtra ſe ⁊ pro aduerſario vl̓ iudice facit de elec. dudū. ij. ad fi. qd̓ dr̄ ſexto ꝑiurū ſe defendere poſſe fateor. ſed nō re­pellit̉ eo capite vl̓ ex crimine: ſed ꝑꝑ ꝯͣrietatē vt dixi. alioꝝ cōtrarioꝝ ſol̓o pꝫ ꝑ allegata ſcd̓o. Secūdo v̓o caſu.ſ. cū id negauit excipiēdo puta qꝛ forū declinādo negabat ſe in iudicis territorio occidiſſe qd̓ fieri pōt ſuꝑ quo iudice qd̓ ſcripſi poſt Inno. de reſcrip. ſuꝑ lr̄as in vlt. glo. verſi. querit Inno. ⁊ sͣ. eo. li. de fo. cōpe. romana.§. ꝯͣhentes in glo. ſi er­go. ⁊ de hoc in ſpec. de cōpe. iudi. adi.§. j. ver. ſed pone aliꝗſ tunc dico ꝙ lꝫ ad fundandā iuriſditionē ſit ꝓbatū eū occi­diſſe ibi audiet̉ in pͥncipali excipiēs ꝙ ad ſui defenſionē id fecit ꝑ hanc regulā exceptionem. e. ti. ⁊ ꝑ vtrobi. ꝙ no. ⁊ ſic concordat ꝙ dicebat̉. iiij. ⁊ ſuſtinemus hanc humaniorē viā vt dicebatur ſexto ſuffragante iure quod permittit excipiē. tem vti contrarijs. Regule ffoꝝ huius littere. N. ſunt he. On vult hēs eē ꝗ ad aliū trāſferre voluerit hēditatē. On videt̉ cepiſſe ⁊ exceptiōe remouet̉ a petitione. On dꝫ cui qd̓ plus eſt ſꝫ qd̓ minus eſt non licere. Ec ex p̄torio nec ex ſolēni iure pͥuatoꝝ ꝯuētiōe ꝗcqͣꝫ immutādū eſt qͣꝫuis obl̓onū cauſe pactiōe poſſint mutari ⁊ ip̄o iure ⁊ per pacti ꝯuēti exceptionem: qꝛ actionū modus vel a lege vl̓ a pretore introductus pͥuatoꝝ pactiōibus non infirmat̉ niſi tūc cū inchoaret̉ pactio inter eos conuenit. Uptias nō ꝯcubitus ſed conſenſus facit. Ihil tā naͣle qͣꝫ eo genere quodqꝫ diſſoluere quo col­ligatum eſt: ideo verboruꝫ obligatio verbis tollit̉ nudi cō­ſenſus obligatio ꝯtrario ꝯſenſu diſſoluitur. Emo qui ꝯdemnare nō pōt abſoluere poteſt. On dꝫ actor lice̓ qd̓ reo nō ꝑmittit̉. In re obſcu­ra melius eſt fauere repetitioni qͣꝫ aduēticio lucro. Emo ex his ꝗ negat ſe debe̓ ꝓhibet̉ ēt alia defenſiōe vti niſi lex impediat. Quotiēs cōcurrūt plures actiōes eiuſdē rei nomine vna dꝫ experiri. Eqꝫ pignus neqꝫ depoſitū neqꝫ p̄cariū neqꝫ emptio neqꝫ locatio rei ſue conſiſtere poteſt. Priuatorum con uentio iuri publico non derogat. On videt̉ quiſqͣꝫ id capere quod eī neceſſe eſt alteri reſtituere. On defendē videtur nō tm̄ qui latitat: ſed ēt is ꝗ ne­gat pn̄s ſe defendere aūt nō vult ſuſcipere actiones. Emo plus iuris ad aliū trāſferre pōt quā ip̄e hꝫ. Ullus videt̉ dolo face̓ qui ſuo iure vtitur. Emo pōt gladij poteſtateꝫ ſibi datā vel cuiuſqꝫ alte rius coertionis ad alium tranſferre. On dꝫ alteri per alterū iniqua conditio inferri. Emo poteſt mutare conſiliuꝫ ſuū in alterius iniuriā. On videtur rem amittere cuius propria nō fuit. On ſolet deterior fieri conditio eoꝝ qui litem conte­ſtati ſunt qͣꝫ ſi non eſſent ſed plerunqꝫ melior. Emo enī in perſequēdo deteriorē cām: ſed meliorem facit deniqꝫ poſt litē ꝯteſtatam hēdi quoqꝫ proſpicit̉ ⁊ he res tenetur ex omnibus cauſis. Ulla intelligitur mora fieri vbi nulla petitio eſt. On ſolēt que ſuperabundant vitiare ſcripturas. Emo dubitat ſoluēdo videri eū qui defenditur. On pōt videri improbus qui ignorat quantum ſol­uere debeat. Emo de domo ſua extrahi debet. Ullū crimē patit̉ is ꝗ nō ꝓhibet cū ꝓhibe̓ nō poſſit. Ihil intereſt ip̄o iure quis actionem non habeat an­exceptionem infirmetur. Ihil ꝯſenſui tā ꝯtrarium eſt ⁊ ex bona fide iudicia ſu­ſtinet qͣꝫuis vis atqꝫ metꝰ qͥ cōprobare ꝯͣ bonos mores eſt. On capitur qui ius publicum ſequitur. On videntur qui errant conſentire. Qn vt ex pluribus cauſis deberi nobis idē pōt ita ex pluribus cauſis idem poſſit eſſe noſtrum. On vident̉ data que eo tempore quo dantur accipiē­tis non fiunt. Qui iuſſu iudicis aliquid facit non videt̉ dolo malo facere qꝛ parere neceſſe habet. Emo iō obligat̉ qꝛ recepturus ē ab alio qd̓ p̄ſtiterat. On eſt ſingulis ꝯcedēdū qd̓ ꝑ magr̄atum publice fie ri poſſit ne occaſione ſit maioris tumultus faciendi. In­finita eſtimatio eſt libertatis ⁊ neceſſitudinis. Ihil peti poteſt ante id tēpus quo per rerū naͣm ꝑſol­ui poſſit ⁊ cum ſoluēdi tempus obligationi additur niſi eo preterito peti non poteſt. Eratius ꝯſultus an qd̓ bn̄ficium dare ſe quaſi viuen­ti ceſar reſcripſerat iam defuncto dediſſe eſtimaret̉. Reſpō dit nō videri ſibi pͥncipē qd̓ ei quē viuere eſtimabat cōceſſiſ ſet defuncto cōceſſiſſe quē tn̄ modum eſſe bn̄ficij ſui vellet ipſius eſtimationem eſſe. Eqꝫ interdicto neqꝫ in ceteris cauſis pupillo nocere opꝫ. dolum tutoris ſiue ſoluēdo eſt ſiue nō eſt. On poteſt dolo carere qui imperio magiſtratus non obtemperat. On alienat qui dūtaxat omittit petitionem. Emo plus cōmodi heredi ſuo reliquit qͣꝫ ipſe habuit Emo alieno nomine lege agere poteſt. Tempora lis ꝑmutatio ius prouincie non innouat. Emo p̄do eſt qui precium numerauit. Locuple­tior qui libertum acquiſiuit nō eſt factus. Cuꝫ de lucro duorū querit̉ melior eſt cā poſſidentis. Ihil dolo creditor facit qui ſuum recipit. Cuꝫ pͥn cipalis cauſa non conſiſtit nec ea quidem que ſequūtur lo cum habent. Unquā actiones preſertim penales de eadem re con currentes alia aliam conſumit. On fraudant̉ creditores cum quid nō acquirit̉ a de­bitore: ſed cum quid de bonis diminuitur. Emo ex ſuo delicto meliorē ſuā ꝯditionē face̓ pōt. Qn̄ omne qd̓ lꝫ honeſtū eſt. In ſtipulationibꝰ id tēpus ſpectatur quo contrahimus. Emo videt̉ fraudare eos qui ſciunt ⁊ conſentiūt. Emo dānū fac̄ niſi qui id fecit qd̓ facere ius nō hꝫ. An pōt videri deſijſſe habere qui nunqͣꝫ habuit. O di­