quo. l. craſſus aduerſus illum cauſam agēs errare amicum ſuū conſidiū dixit. quod putaret oratam remotūa lacu cariturū oſtreis. Namqꝫ eas ſi inde petere nonlicuiſſet. ī tegulis repturū huic nimirū magis eſopꝰtragicꝰ in adopcionem dare filiū ſuū quam bonorū ſuorum heredem relinquere debuit. Non ſolū perdite. ſedeciam furioſe luxurie iuuenem. quem conſtat cantu cōmendabiles auiculas in manibus emptas p̄cijs ꝓficedulis in cena ponere. Acetoqꝫ liquatos magne ſumme vniones pocionibꝰ aſpergere ſolitum. ampliſſimūpatrimonium tanquam amaram aliquam ſarcinamquam celerrime abicere cupientem. Quorū alterius ſenis. alterius adoleſcētis ſectam ſecuti. longius manuporrexerūt. Neqꝫ enī vllum viciū finitur. ibi vbi oritur. Inde ab occiani littoribus attracti piſces inde infuſe culinis arte cenſibusqꝫ edendi ac bibendi uoluptasreperta. ¶ Vrbi autem noſtre ſecundi punici belli finis et philippus macedonie rex deuictꝰ. licēcioris vitefiduciam dedit Quo tempore matrone brutorū domūauſe ſunt obſidere. qui ab rogacioni legis oppie intercedere parati erant. quam femine tolli cupiebāt. quiahis nec ueſte varij coloris uti. nec auri plus ſemunciāhabere nec iuncto vehiculo ꝓpius vrbē. M. paſſus niſiſacrificij gracia uehi ꝑmittebat Equidem obtinueruntut ius percōtinuos viginti annos ſeruatum aboleret̉.Non enī ꝓuiderunt ſeculi illius viri ad quem cultumtenderet in ſoliti cetus ꝑtinax ſtudiū. aut quo ſe uſqꝫeffuſura eſſet legum victrix audacia. Quod ſi animimuliebris apparatꝰ intueri potuiſſent. quibus cottidiealiquid nouitatis ſumptuoſus adiectū eſt. in ipſo introitu ruenti luxurie obſtitiſſent. ¶ Sed quid ego defeminis vltra loquar quas et inbecillitas mētis et grauiorum operum negata affectacio omne ſtudiū ad curioſiorem ſui cultū hortat̉ conferre cū temporū ſuperioꝝ
