Seite
Prologus Incipit prolo gus frīs Petri ſuper legēdaꝫ glorioſiſſime et ſingulariſſime virginis Katherine atqꝫ martiris. Um ſe­cundū ſenten­tiā ſapiētis et iuſti Iob ni­hil fiat in ter­ra ſine cauſa: ⁊ ego ꝓponā cū dei adiuto­rio nouā cōpilare btē ꝟgīs katherine legēdaꝫ: ꝯueniēs fore iudico: cauſas manife­ſtare: que me ad hoc confi­denter inducant. Et breui­ter dicendo tres ſunt cauſe me principaliter ad hoc in­ducentes. Prima cauſa eſt neceſſitas me mouens ad cōplēdū defectū. Scd̓a cā eſt deuotio ⁊ reuerētia meū trahēs affectū erga talē vir ginē. Tertia cā eſt caritas ⁊ amor: qͥ me cogit feſtinare ad huiꝰ oꝑis efficientiā. Ne ceſſitas quippe me mouēs ad ꝯplēdū defectū eſt: qꝛ de ip̄a btā katherīa ī diuerſis ꝑtibꝰ orbis qͥnqꝫ reperi legē das: que ſalua reuerētia eo rum: qui illas fecerunt de­fectuoſe in nōnullis exiſtūt eo ꝙ de patris ipſius ſancte virginis genealogia nichil ponant̉: niſi tantum ꝙ rex fuerit ipſe. ſed nō in quo re­gno: neqꝫ de cauſa et modo conuerſionis eiuſdem vir­ginis ad chriſtū. de quibus penitus nihil ꝯtinēt. Meū inſuper trahit affectum ad hunc ſubeundum laborem magna deuotio ⁊ reuerētia quas habeo ⁊ habere tene­or ad hanc beatiſſimā virgi­nē katherinā: ex innumera bilibꝰ bn̄ficijs tam ſpūalibꝰ qͣꝫ corꝑalibꝰ q̄ tam ī paruis qͣꝫ in magnis crebro recepi: et quotidie reciꝑe a ſua be­nignitate me fateor: plene confido. Cogit me etiam fe ſtinare ad huiꝰ oꝑis effectū amor et caritas quam ha­beo vt teneor ad dilectiſſi­mū fratrem meū: frēm Io­hannem: cuiꝰ caritati hoc opus dedicatur ⁊ deſtinat̉. Propoſui ergo preter illa q̄ in predictis inueni legēdis genealogiā quoqꝫ regis Co ſti patris ſcilicet ſui: publi­ce reſerare: necnon et vnde A 2