De dyocle. et maxi. IIIoculus: ſꝫ ꝯtinuo affuit eiꝰvltrix dextra. Nam hi duoreges qui duꝫ pacem eccl̓ieſeruauerant cū om̄i ꝓſperitate imperium gubernarūt.Poſtqͣꝫ vero ꝑſecutiōes eccleſie ꝑ eos facte ſunt: diuina iuſticia concitatis vndiqꝫ aduerſarijs: illos perturbauit: ⁊ in tantam eos dimerſit amentiā. vt dum perhoſtiles acies inſurgētes redigi rempublicaꝫ exiſtimarent in nihilum: ſponte depoſuerūt imꝑium. Sꝫ anteqͣꝫ deponerent illud. repēte caruſius in britania purpurā ſūpſit. ipſaſqꝫ britanicas oras occupauit Hac d̓cauſa vt dicit̉. qꝛ maximianꝰ tūc ceſar eū occidi mādauerat. eo ꝙ poſitus ad cuſtodienda occeani littora quefranci ⁊ ſaxones infeſtabātArreptam a predonibꝰ predam ſuis dominis non reddebat: ſed ſibi in integrumvendicabat: ex quo ſuſpicōorta erat. ꝙ hoſtes fines illos inuadere malicia ꝑmittebat. Deniqꝫ archillaꝰ rexin egypto factus eſt dyocleciano rebellis. et ideo totaꝫaffricam deuaſtabat. Narſicus inſuꝑ rex perſarum vrgente bello p̄mebat dyoclecianum. vnde ⁊ cedendo inhonoratus cogitur dyoclecianus romā reuerti. Sedtunc vtiqꝫ ipſe prophanusprinceps periculis his permotus maximianū herculeum ſic dictum ex ceſare fecit auguſtum vt dicit Oroſius. Tunc etiaꝫ magna ꝑsgrecie romāo rebellauit imperio. Ad quam recuperandam a dyocleciano imperatore: et ſenatu Conſtantinꝰmiſſus eſt ſtrēnuus dux pugnantium. qͣꝫuis adhuc iuuenis cum ingenti exercituvalde.Secundū capituluꝫ In quo agitur de nobilitate progeniei huius glorioſe virginis katherine exparte ſui patris Incipiendo ab Auo ſuo videlicet cōſtantino primo.
