Seite
De nobilitate ꝓgeniei pugnandū quia ꝓbitas nō a crudelitate. ſed crudelitas a ꝓbitate inuenit̉ ſepius de uicta. Nonne calliditas et crudelitas magni ſerpētis a ꝓbitate crebro aqͥle vinci tur. Milites aūt populuſqꝫ romanꝰ. vt in pluribꝰ orbis ꝑtibꝰ exꝑientia docet. Non ne ſūt aquilis velociores et leonibꝰ fortiores Pugnemꝰ igit̉ vt probi viriliter cōtra crudeles ꝓ iuſticia. quā nō biſcum habemus. Et ideo faciet nos ſemper victores. Animati ergo ex verbis pru­dentis ducis. exertitus ip̄e vt elephantes ad ſanguineꝫ ꝯtra aduerſarios audacter ꝓperauerūt muniti. Dimi­cāt igit̉ primo cū britonibꝰ ipſi anglici qͣſi victores. ſꝫ occurrerūt eis romani. qͥbꝰ licet nō ſtatim. finaliter ta­mē victoria ſubminiſtratur de celo. ducis prudētis cle­mentia ⁊ ꝓbitate miranda. Qui r̄ducta pacifice ad pri ſtinam ſeruitutem anglia. mirificus redijt ad minorē britaniā victor. Infra quā ſemel ad ſolatiuꝫ ꝑgens de­uenit in molendinum vbi predicta helena ſtudioſe ne cognoſceretur. vilibus erat mancipata obſequijs. Cu­ius pulcritudineꝫ per illos qui primo viderāt eam co­gnoſcēs conſtantinus. capi illam iuſſit atqꝫ deduci ad eius aſpectū. Que cum ni mis placuiſſet in oculis eiꝰ credens illam eſſe filiaꝫ mo lendinarij. iubet ꝓpter eam bene tractari pr̄em. Ip̄am quoqꝫ quia tunc paci vaca­bat ſibi ꝯcubinaꝫ ſeruauit. Sed poſt paucū tempꝰ ve­ritate compta. ꝙ filia fuiſ­ſet prelibati defuncti regis. Britonū. ⁊ nouitatibꝰ iam habitis de nece vxoris quā cuꝫ filio ſuo coſto in grecia dimiſerat. Helenam ſibi in vxorem aſſumpſit. ⁊ ex ea li­berum genuit admirabilem ac eius nomen conſtātinus vocari mādauit. Que om­nia p̄dicta audientes roma noꝝ principes ⁊ ſenatus. p̄­fectum conſtantinuꝫ brito­nū regem non parū alacres conſtituerūt de cōmuni cō ſenſu. Tertium capi tulum in quo agitur de cō­