fE iul nimium, quaten, ò fuper omnia felix, Qui vera 4 didicit cognitione mori; Namg, a Chrifto, Chriflo bene fùrgeri fummum es, Hoc Duce y moritur; mox rediniuns erit. Ergò nec inuideo mortem tibi NDER amande, Qnis cupis ad vitam tendere jdeream: Nam bene vixiſti: ſatis eit, Dominoq ſciebs VIR UABI PRVDEÑ 8, Cſeperare necem: Nil dubita; Chrifto tandem Hofpes Blande refurges, Et vitamin cælis nfquebeatus ag Ages. At tu Mafaramf: torfa uoreme mearum, Et quondam fudis Rekor amice meis, Tiue, Vale,& cy gratam teflantia carmina menten, Pro neeritis summum hocpignus amoris habe. Andreas Fabri Philoſophiæ ſtud. XXV. Vid vultis, faciam? mea ſpes eſt unica Chriſtus, Huic viuo, huic morior. Coniunx chariſſima te nune Poſtremùm amplector, meritò pars altera vitæ. Delitiæqͥue meæ; mea fpes, mea fola voluptas; Nobile dimidiumqueanimg; coniĝnxiteodem Nos thalamo lectus, vita mihi dulcis in omni Vxor,& ad votum, quò me mea fata trahebant, Fœmina nata meum, multos concorditer annos Viximus unanimes, teſtantur pignora lecti; Vnum velle fuit, fuit unum nolle, nec unquam Lis tecum orta mihi, non ſic in amore columbæ Perpetuo viuunt. Mors ultima linea rerum. Sat tibi nunc vixi, quem fata, Deusq̃ue ſinebant,