THEMA XLIX. VET. REST. Iffgh anima nibil foliciti.- Quiaudent dicere, YBasfrag ihnéa Darnah Will ſie vnſer Verꝛ Gottnit/ ſo iſt der TeuffelAb, ihr floh/ ꝛc. Quod interdum homines 494e& Epicuræi, velaperte dicunt, vel in corde ſentiunt.3. Qui creaturæ, vt Mariæ& ſanctis,& non potiuscreatoti commendant animam, quam is dedit, redemit& glorificare conſtituit.4. Qui procraſtinatorcs ſunt,& animam ſuam(quamhactenus Diabolo conſecratunt, cuius ductum ſequutiſunt) non commendant Deo dum viuunt& valent: fedid differant ad extremum vitæ halitum: at poſtepæreuntmorte præuenti& prius abtepti, quam animam com⸗mendare potuetunt crcatori. Et ſic moriuntur(vt eſt in-prouerbio) ſine lux& ſine crux,&c.5- Qui benedicunt animæ ſuæ propter terrena bona,ſicut diues ille Luc. 12..19. At quid potuerunt dare protedemptione animæ: Matth. t6. v. 26. de qua nihil fue-runt ſoliciti,&c.EAHNns. iT HE MA XLIX.|Pſalm. 3 3. v. 4.Verbum Domin verum„& omnes eius promiſionesin veritate ſeruantur.Diris osrLT I QSapiens vult ‚nos non tantum in funeribus defun&o-rum lugere, fedetiam confolationem accipere, Syr. 38.v.16.& 18.24. Eamque ob cauſam funebres inſtituunturconciones, vt& docttinas& conſolationes neceſſarias,cotreptiones item& admonitiones audiamus,(hic e-nim ſcripturarum finis eſt 1. Tim. 3. v. 16.) quæ nobis inomni vitæ genere,& in morbis quoque& mortis articu-lo poſſint eſſe vſui.Quia autem ſcriptura varias& pene innumerabilesconſolationes, in veteri& nouo teſtamento proponit:eſt
