THEMA LXII. VET, TEST. 203bus, qui in funeribus tractari ſolent, multa eleganter&copioſe nobis tradit.Inſcriptio autem Moſi viro Dei hunc Pſalmum tri-buit: Siue igitur is author fuerit magnus ille Dei amicusMoſes,& Propheta fideliſſimus, Num. 12. v. 8. fue aliusProphetarum(qui& ipſi viri Dei vocantur,. Sam. ꝑ. v. 6..Reg.4...) certe propter argumentum debet efle gra-tus, ficut& Deo di&tánte fcriptus,adeoqueiam inde antemultas annorum centurias, dignus habitus eſt, qui Daui-dicis annumeretur. Hunciam licet fit prolixior breuitertractabimus& breuitatis atque memoxiæ cauſa in 3. par-tes diuidemus.Non autem ordinem verborum ſequemur, ſed ex totoPſalmo hæc tria diſcemus.1. Quam breuis,& ſimul miſera ſit vita hominis.2. Quæ huius miſeriæ cauſa.3. Qid faciendum, vt miſeriæ illi noſtræ conſulatur:aut quæ remedia adhibenda... Päri:Primum, Tu ſinis mori homines, qui poſſes id impe-' dire.1. Magna hæc eft& nullis non lachrymis deplorandacalamitas,(ver.; Du laͤſſeſt ſie ſterben) quod moti cogun.tur, qui ad æternam vitam ſunt creati, Sap. 2. ver. 23. Idemrepetit,.s Du laͤſſeſt ſie hinfahren. Non detines eos mo-rituros, ſed ſinis tranſire. Idem,.7. Wir vergehen. Deli⸗eimus. Perimus, ſiue conſumimur.Idem, verſ.g. Vuſer tag fahren dahin. 0Et vno verbo, verſ.iʒ. Wir muͤſſen ſterben. Da hilfftnichts fůr.Et ſi maxime alii ſuecedant in loeum defunctorum,tamen idem mox etiam de filiis fit, quod de prædeceſſori-bus. Sie muͤſſen auch hernach.2. Atque dolendum eſt, quod tam cito tranſire nos o-portet, verſ. 7,
