Vitæ neciſque mortalium Domino SACRUM. Cujus aſpectus Te beat, Cujus amor Te ſatiat, Cujus manus Te tutatur, O MEA, MEA MATRONA, MARITA, ANIMA, Dei Te munus pretioſum, Dei Te opus gratioſum, Dei Te pignus omni læto fauſtoque Nomine dignum, Ah quàm nollem trifti verbo dicere Habui. O acerbas fortunæ vices! Non fum ille ,non fum qui fut, cum potui dicere Habeo Te, ô MEA URSULA, Quæ dotibus fexum, moribus fæculum vincis, O dulcifimum marito levamen: O decorum liberis præfidium, O generis gloria, domūs columna, Sanctimoniæ, Caſtitatis, Induſtriæ ſpecimen, Ah quæ verba exprimant illas dotes, quæ laudes æquent illa merita, quæ me tuum, Te meam faciunt. Jd enim in perpetuum me dicere debere memini, Licet mei non ſatis meminerim, nec qui fim nunc queam dicere, poftquam fructus memoriam, felicitas in deſiderium ceſſit. Tuus, dico fum, Te amo, Te cogito, AD TE ASPIRO! Te in octo Liberis exoſculor, Tuo nomini& memoriæ quantus poteſt à me honos habetur, Tuam ætatem non annorum XXXV. numero ſed virtutum perfectione, Tuum Conjugium non XV. æſtatibus, ſed meritorum amplitudine computo, O MEA VITA, MEA LUX, MEA WENCKERIAÁ VALE ET SALVE! à Tuo DOMINICO DIETRICH.